Rina's POV
"Tanga! Umalis ka na diyan at huwag na huwag ka nang magpapakita sa mga ‘yan!"ako
I rolled my eyes as my palm met my forehead. Napakatanga, ang simple simple ng gagawin hindi pa nagawa!
"Pero, Rina, baka ipakulong nila ‘ko."Ivy
"Then I don't care! Kargado mo na ang sarili mo! Just leave dahil baka pati ako madamay sa ‘yo!"ako
I ended the call and threw my phone on the wall.
"Ugh! Stupid!"ako
I closed my eyes and comb my hair with both of my hands because of frustration. Walang sasaya, lalo ka na Lea. If I can't be happy then you don't deserve to be happy either, and I will make sure that I will be the reason of all of your sufferings.
Sophia's POV
"Are you okay?"Lea
Tumingin ako kay Miss Lea nang hawakan niya ang kamay ko. Tumingin ako doon bago pilit na ngumiti at tumango. Nasa isang kainan kami ngayon malapit sa airport, dito namin napag-desisyunan mag-usap, at kanina pa namin hinihintay si Mommy Ivy, na hindi ko alam kung magulang ko ba talaga, na pumunta sa banyo.
"Why is she taking so long?"Lea
Nag-aalala niyang sambit at akmang tatayo na mula sa pagkakaupo nang pigilan siya ni Sir Aga.
"Ako na, just stay here."Aga
Tumayo si Sir Aga at iniwan kaming dalawa ni Miss Lea sa lamesa para pumunta sa comfort room. Tumingin ulit sa akin si Miss Lea at mas hinigpitan ang hawak sa kamay ko.
"Are you sure you're all right? Do you want something?"Lea
Umiling lang ako at yumuko, naguguluhan pa rin ako sa nangyayari. Bakit dalawa silang nagsasabi na totoong magulang ko? At bakit naman ako lolokohin? Para saan?
Mabilis kong pinunasan ang luhang tumulo sa pisngi ko. Nakakalungkot lang, siguro kaya natatagalan si Miss Ivy sa banyo dahil hindi siya ang tunay kong ina, pero bakit?
"Hey! What's wrong? May masakit ba sa ‘yo?"Lea
Tumayo siya at lumapit sa akin, umiling naman ako.
"Wala po."ako
Suminghot ako at ngumiti, nakakahiya at nakikita niya akong umiiyak.
"Then why are you crying? May problema ba, ha? Tell me."Lea
Pinunasan niya ang pisngi ko at nag-aalalang tumingin sa akin. Hindi ko alam pero ngayon lang may tumingin sa akin nang ganoon.
"Wala po, napaisip lang. Bakit po—bakit po dalawa kayong nagsasabi na magulang ko? Bakit po... may manloloko sa akin? Gusto ko lang naman pong makilala ang tunay kong mga magulang eh."ako
Tumawa ako at pinunasan ulit ang luhang tumulo sa pisngi ko.
"Pero bakit po ‘ganun? Bakit po ganito? Pasensya na po ah, ang drama drama ko. Gusto ko lang po talaga makita ang tunay kong nanay at tatay."ako
Lalong lumakas ang pag-iyak ko, at habang nakatingin ako sa kanya ay parang nasasaktan siya sa mga sinabi ko. Pinunasan niya ang luhang pumatak sa pisngi niya at ngumiti sa akin.
"I may not know the reason why they are doing this but the only thing I'm sure of is I won't hurt you. Hindi kita sasaktan, okay? Because I love you."Lea
Niyakap niya ako nang mahigpit at sinandal sa dibdib niya kaya lalo akong naiyak. Umiyak lang ako at niyakap siya pabalik habang nakapikit ang mga mata. Paano kung siya nga ang tunay kong magulang? Paano kung ako nga ang nawawala niyang anak?
