GÖLGE GÖZLER

BEKLEYİŞ(10)

                                                                                    - Arya'dan-

Bazen,hayatı becerebildiğimiz kadar şekillendiririz. Çünkü; gerisi kadere aittir. Kaderimizde olması gerekenler hep vardır. Fakat, bizlere sadece iki seçenek sunulur. Doğru ve yanlış.Birini seçersen...mutluluğa ulaşır, huzur bulursun. Ama bir diğerini seçersen; öyle büyük bir felakate yol açar ki... yaşama sevincini, duygularını ve ruhunu alıp götürür senden. Sense acizliğinle, bendinle bir başına kalırsın. Çünkü kimi yanlışlar affedilmediği gibi başka yanlışları da doğurur.

Bitersin...bitirirsin.

Sabah kalktığımda, parmak uçlarımdaki eski sızının olmadığını fark ettim.Bandajlarımın yerine kabuk bağlamış yaraları görünce ister istemez tiksintiyle yüzümü buruşturmuştum. Yataktan doğrulup dağınık saçlarımı geriye attım. Ayaklarımı gelişi güzel hareket ettirirken dünkü olanları hatırlayınca,yüzümü tatlı bir gülümseme kaplamıştı.O sürtük hemşire aklıma geldiğinde ise,tatlı gülümsemem karanlık bir hal almıştı. Aslında burada en çok kendime kızıyordum. Çevremdekilere karşı soğuk bir tavır takınırken, henüz yeni tanıştığım birine karşı olan tutumum neydi ? Aklımın ve duygularımın karışıklığı, kararsızlığımı gözler önüne serecek kadar netti. Kafamı, bana göre gereksiz gelebilecek şeylerle doldurmak istemediğim için kendimi yatağa bırakıp abartılı bir şekilde gerildim ve derin bir 'oh' çektim.

Tekrar oturur pozisyona geçerken, beni eve Gökhan'ın bırakabileceğini düşündüm.En son onunla birlikteydim zaten.Gökhan'ınMurat abiyle de, ondan yardım isteyecek kadar samimi olduğunu düşünmüyordum.Ki bana kalırsa, kendi işini kendi halletmeyi seven bir tipti.Bu huyu genel tutumundan ötürü,bariz bir şekilde belli oluyordu.Kafama takılan birkaç soru daha olsa da bunları es geçtim ve sonrasında Gökhan'a sormayı aklımın bir köşesine not ettim.

Yataktan doğrulacağım sırada duyduğum mesaj sesiyle birlikte dikkatimi oraya verdim. Belki Gökhan iyi olup olmadığıma dair bir mesaj atmıştı. Gelen mesajı gördüğümde sesli bir küfür savurdum. Kurumuş dudaklarımdan çıkan küfür öyle bıkkıncaydı ki...kesinlikle o kin ve nefret sesime yansımıştı.

X:İyi misin bebeğim ?

Ne zamandır mesaj atmıyordu. Yine nereden çıkmıştı ki bu ruh hastası ? Tehtidleri yüzünden polisten ziyade kimseden yardım isteyemiyordum. Düşünceler beynimi istila ederken, kulağıma gelen bir yeni mesaj sesiyle kafamdakiler yarım kalmıştı.

X:O orospu çocuğunun sana dokunan ellerini sikmeme ramak kaldı. Etrafındaki piçlere dua etsin. Yoksa emin ol, önceki şaheserlerimin de şaheseri güzellikler planlıyorum onun için. :))

Tepkisiz bir şekilde yazılanlara bakarken, hiçbir şey düşünemiyordum. Sadece bakakalmıştım. Nabzım ağzımda atarken,kulaklarım uğulduyordu. Bir an derin bir nefes almak istesem de, yerine koca bir yumru oturmuştu.

Bu...

Allah'ın belası şey ne istiyordu benden ve çevremdekilerden!

Ayağa kalkıp odada deli gibi dolanmaya başlamıştım.Bu it herif fazla oluyordu.Onunla yüz yüze kesinlikle gelmeliydim.Bir şeyleri açıklığa kavuşturmam gerekirdi. Öncelikle kim olduğunu öğrenmem gerekirdi. Ona karşı bir sabote planı oluşturmam gerekirdi.Bunlar hep gereken şeylerdi fakat birilerinin benimle iş birliği yapması daha da güzel olurdu. Fikirler beynimden, yeni yol bulmuş su gibi akıp geçiyordu. Hayatı boyunca, iyiliği su istimal edilmiş Arya'nın artık boynu yere eğilmeyecekti.Bu sefer savaşacak ve istediğini alacaktı.Nefretse nefret.İntikamsa intikam.Hepsi bir yerde toplamış açığa çıkacağı günü bekliyordu artık. Eskisi kadar iyi olmayacaktı artık bu buzdan kraliçe.