Ontvoerd!!

Deel 13♡

Even later zie ik dat het al 23:21 is. Ik geef Alex zijn mobiel terug. "Dank je, jij bent de enige die een beetje aardig is hierzo." Zeg ik.

"Hé!" Hoor ik gelijk van de andere jongens. "Ik ben toch wel aardig geweest vandaag?" vraagt Jax.

"Het is wat je aardig noemt.." Mompel ik. Hij kijkt me boos aan. "Haha, grapje." Glimlach ik zacht met een fake smile. Hij lacht even nep terug en kijkt dan weer naar het tv.

Alex lacht. "Alles voor mijn prinses."

Ik kijk hem raar aan en Wil protesteren maar iemand is me voor.

"Hé! Ze is mijn prinses" zegt Jax.

"Eigenlijk is ze m-" "-Hou je mond." Kappen Jax en Alex Luke af.

"Ho, wacht! Ik ben niemands prinses!" Kom ik tussenbeide.

Jax lacht. "Wacht maar."

Ik weet niet wat hij daar mee bedoeld maar het bezorgt me de rillingen. Kippenvel verspreidt zich over mijn armen.

"Kom." Zegt Jax waarna hij me van de bank aftrekt. Ik schrik en val tegen hem aan. Hij lacht.

Boos kijk ik hem aan. Dit was niet grappig, het was gewoon gênant.

Jax pakt zonder wat te zeggen mijn arm vast en trekt me mee naar boven.

~

"Emma, wakker worden." Hoor ik iemand fluisteren.

"Laat me slapen." Mompel ik slaperig terug.

Plots valt er een zwaar gewicht op me. "Auw" roep ik terwijl ik opkijk. Ik zie dat het Jax is. Hij zit bovenop me.

"Ik zei: wakker worden." Grijnst hij.

"Ja en ik zei: laat me slapen." Zeg ik boos terug.

"Kleed je aan, je hebt 10 minuten." Had staat op en loopt richting de deur.

Verbaasd ga ik rechtop zitten. "Waarvoor?" Roep ik nog maar de deur is al dicht gesmeten.

Paniek vult mijn lichaam. Waar gaan we heen? Snel trek ik iets handigs aan en kijk de kamer rond. Ik moet hier weg. Wie weet wat Jax van plan is..

Ik kijk naar het raam. Nouja, proberen kan altijd. Ik loop naar het raam toe. Ik span mijn vuist aan en sla heel hard tegen het glas. Het glas breekt en valt in duizende kleine stukjes. Ik kijk naar beneden en zie dat het niet zo hoog is. Dit moet lukken.

Ik neem een aanloopje. Precies op het moment dat ik mezelf wil afzetten, pakt iemand me bij mijn middel vast en trekt me naar achteren. Shit..

"Dat was niet zo slim." Fluistert Bram in mijn oor.

Jax stormt binnen en Bram gooit me letterlijk in zijn armen. Geschrokken spring ik naar achteren. Jax kijkt niet zo blij. Oeps..

"Kan ik je niet eens één keer alleen laten?" Roept hij.

"Blijkbaar niet" mompelt Bram terwijl hij wegloopt.

Ik kijk hem boos na. Stoker..

Jax pakt mijn pols vast. Hij trekt me mee naar beneden. Zonder wat te zeggen loopt hij door naar buiten.

Ohnee, wat gaat hij doen?

Hij loopt naar een auto. Ik kijk om me heen. Wanneer ik aanstalten maak om weg te rennen pakt hij me strakker vast. Hij duwt me in de auto en gaat zelf aan de andere kant zitten.

"Jax?" Vraag ik. "Waar gaan we heen?"

Hij antwoordt niet en rijdt weg. Na een tijde vraag ik het weer. En alweer antwoordt hij niet.

Ik begin lichtelijk in paniek te raken. "Als je het nu niet zegt, spring ik uit de auto." Dreig ik.

Jax zegt niks en klikt op een knopje. Het 'kinderslot' gaat in. Oké, dat had ik dus beter niet kunnen zeggen.

"Jax, waar gaan we heen?!" Zeg ik nu harder.

"Een vriend." Antwoordt Jax eindelijk.

Een zucht verlaat mijn mond. "Was dat nou zo moeilijk om te zeggen?"

Hij mompelt wat als antwoord.

"Waarom moet ik mee?" Vraag ik.

"Omdat JIJ mijn pistool kapot hebt gegooid."

Ohh gaat dit daar over. Iets in me zegt dat het beter is om nu mijn mond te houden. Dus rijden we in stilte verder.

Na ongeveer een kwartier komen we aan bij een huis net aan het randje van het bos. Jax stapt uit en doet ook de deur aan mijn kant open, aangezien ik hem niet van binnenuit kon openen. Hij pakt mijn pols vast, loopt naar het huis en belt aan. Het duurt niet lang en de deur vliegt open. Er staat een jongen van rond de 20 in de deuropening.

"Hey! Jax, hoe gaat ie?" Vraagt hij. "Best met jou?"

"Ook goed, is dat je chickie?" Vraagt hij nu knikkend naar mij.

"Ja." Antwoordt Jax. Een kuch verlaat mijn mond. Jax zucht. "Soort van."

De jongen lacht. "Kom binnen."

We lopen naar binnen en komen in een gang terecht die naar een woonkamer leidt. We gaan op de bank zitten. Nouja, Jax gaat zitten en trekt mij mee. Maar het komt erop neer dat we op de bank zitten. Ze praten over alles en nog wat maar ik luister niet.

Opeens word ik uit mijn verveelde staar-trans gehaald wanneer we op staan. En nogmaals, Jax staat op en trekt mij mee.

De jongen loopt een soort magazijn kamer in en wij volgen. Het is net zo'n soort kamer als de kast waar ik in op gesloten zat. Het is er donker en er staan veel dozen.

Hij loopt langs een rij dozen en pakt er dan een en geeft die aan Jax. Jax opent de doos en kijkt erin.

Ik kijk over zijn schouder mee. Een huivering schiet er door mijn lichaam wanneer ik de inhoud zie. Er zitten pistolen in. Heel veel pistolen.

Jax pakt er een en kijkt me grijnzend aan. "Kijk, zo laad je." Zegt hij waarna hij een handeling doet wat blijkbaar laden is.

"Wow.. Indrukwekkend." Zeg ik nep-geïnteresseerd.

"En zo schiet je." Jax richt het pistool op mij.

Ik schrik van zijn woorden. Wat?