Ontvoerd!!

Deel 34♡

"En hij werd één keer bij zijn naam genoemd. Volgens mij noemde ze hem Collin."

De agent, Theo, schrijft weer iets op. "Weet je zijn achternaam?"

Shit, dat had ik aan Eline moeten vragen. Bedenk ik me. "Nee."

"Hoe ben je ontsnapt?" Vraagt hij plots. Ik had deze vraag nog niet verwacht. Snel denk ik na.

"De deur stond een keer open." Mompel ik.

Theo kijkt me wantrouwend aan. "Ze hadden de deur open laten staan?"

"Ja zoiets. Ik kan het me niet heel goed meer herinneren."

Hij vraagt verder. Ik vertel hem nog veel meer. Voornamelijk leugens. Volgens mij gelooft hij me niet.

Tranen branden ik in mijn ogen. "Ik weet het ook niet meer. Ik wil het gewoon vergeten"

Theo zucht. "Dat begrijp ik." Hij kijkt me aan. "Wil je nog iets toevoegen?"

Langzaam schud ik mijn hoofd. "Oké, dan zijn we klaar." Ik mompel een oké. "Als je wil, kunnen we je verder inlichten over het proces en de zoektocht naar je ontvoerders."

"Oké." Knik ik. "Dat is goed."

Hij schudt mijn hand nog een keer. "Dan spreek ik je vast nog wel een keer."

"Is goed. Bedankt."

Theo knikt kort voor ik de kamer uit loop. Wanneer ik weer terug bij de auto ben, kijkt Eline me vragend aan. "Heb je gehuild?"

"Yep." Knik ik. "Anders geloofde hij me niet."

Haar gezicht lijkt verbaasd. "Wat heb je gezegd?"

"Ik heb alleen gezegd dat ik niet weet wie het waren."

"Jezus, Emma." Zeurt Stefan. "Waarom doe je dat? Ze verdienen het om de bak in te gaan."

"Weet ik veel! Ik raakte in paniek." Ik zucht zacht. "Ik heb alleen Collin zijn naam genoemd."

Eline kijkt me geschrokken aan. "Je hebt Collin zijn naam genoemd?"  herhaalt ze.

"Ja.." Antwoord ik langzaam. Dat gaat hij waarschijnlijk niet heel leuk vinden. Maar als hij vast zit, heb ik de tijd om me voor te bereiden op zijn wraak. Ik schud de gedachten van me af. "Hoe ken je hem eigenlijk?" Vraag ik aan haar.

Eline kijkt me verrast aan. Ze had deze vraag duidelijk niet verwacht. "We hadden vroeger iets."

"Wat?" Roep ik uit. "Hij is je ex?"

"Dit verhaal wordt alleen maar raarder en ik snap er niks meer van." Reageert Stefan ongemakkelijk.

"Sst." Sis ik. Ik sla tegen zijn schouder om hem te laten stoppen met praten. "Ik wil weten wat er is gebeurd."

"Er is niks bijzonders aan." Zucht Eline. " We hadden iets, hij was, oh sorry is, een klootzak, ik maakte het uit, hij kon dat niet aan en werd een jaloerse ex."

"Dat bedoelde hij dus met dat hij me al langer kende! Dat is zo vaak gezegd, wist je dat?" Ook door die ene gast. Hoe heette hij ook alweer? Oh Ja David! Ik kijk Eline aan. "Ken je een David?"

"David! Hij is echt een schat, hoezo?"

"Oh hij is ergens ondergedoken ofzo..?"

Eline lacht. "Ja, dat gebeurt wel vaker. Hoe weet jij dit allemaal?"

Ik denk na. Goede vraag, hoe weet ik dit eigenlijk? "Ohja dat zei Raf toen Alex met no-.  Novia!" Kap ik mijn eigen zin af. "Nee, ik heb geen afscheid genomen!"