Ontvoerd!!

Deel 17♡

Ik schrik wakker van het geluid dat er iets valt. Het klonk als glas. Ik kijk naast me. Jax is er niet.

Weer klinkt er een hard geluid. Beneden hoor ik mensen schreeuwen. Ik hoor een stoel die verschuift, gebonk en nog meer glas dat breekt. Plots klinken er harde voetstappen op de trap. Het klinkt alsof er iemand naar boven stormt. De deur word open gegooid en in de deur opening staat Jax. Hij heeft een bloedneus.

"Wat is er gebeurd?" Vraag ik. "Gaat het?"

Jax kijk boos en negeert me. Hij loopt naar me toe en pakt mijn pols vast.

Mijn hart lijkt een slag over te slaan. "Wat ga je doen?"

Hij zegt niks en trekt me mee naar de woonkamer. Het is er een rommel en er ligt gebroken glas. Jax loopt door naar de voordeur. Ik kijk Raf bang aan, hopend dat hij Jax tegenhoudt.

"Je kunt haar niet zomaar meenemen." zegt hij.

Jax stopt waardoor ik tegen hem aan bots. "Dat heb ik al een keer gedaan en ik doe het zo weer."

Ik schrik van de kilheid in zijn stem. Wat is er gebeurd?

Jax loopt naar de voordeur en opent deze. Hij stapt naar buiten en trekt mij mee.

"Jax, we kunne-" probeert Raf nog maar Jax gooit de deur voor zijn gezicht dicht.

Zodra we buiten staan, slaat de regen tegen me aan. Het is al erg donker buiten.

"Jax waar gaan we heen?" Ik merk dat ik bang klink. Wat als hij me zat is en.. Ik schud mijn hoofd. Nee niet aan denken.

Jax antwoordt wederom niet op mijn vraag. Hij loopt naar een auto.

Wacht. Dit is mijn kans.. In een keer ruk ik me los en ren een kant op. Adrenaline giert door mijn lichaam. Als hij me nu pakt, ga ik eraan.

"TRUT! KOM TERUG!" Hoor ik Jax boos schreeuwen. Al snel hoor ik ook voetstappen achter me.

Ik ren zigzag tussen de bomen door. De voetstappen verdwijnen langzaam. Wacht. Ze verdwijnen. ZE VERDWIJNEN! Even later zijn ze helemaal verdwenen. Ik kijk achter me en zie niemand. Waar is Jax heen?

Na een tijdje te hebben gerend kom ik aan bij een weg. Ik kan kiezen om de weg te volgen of ik blijf door het bos gaan. Ik besluit om door het bos te gaan, want als iemand me nog volgt zien ze me beter op een weg dan in het bos.

Na, voor mijn gevoel, wel uren te hebben gelopen is het helemaal donker. Het regent nog steeds. Ik loop verder en zie opeens een boomhut. Zal ik hier overnachten? Ik weet dat het beter is om door te rennen maar ik ben te moe. Ik kan écht niet meer.
Voorzichtig klim ik in de boomhut. Het is er koud en nat, maar het is beter dan op de grond in het bos.

Pov Jax
"TRUT! KOM TERUG!" Schreeuw ik boos. Ik ren haar achterna maar doordat ze zigzag door de bomen heen rent en door de regen ben ik haar al snel kwijt. Fuck. Ik ren terug naar het huis.

"Ik dacht dat jij weg zou gaan." Zegt Alex verbaasd.

"Ja, maar nu is Emma hem gesmeerd zonder mij."

"Wat!" Raf springt op. "Je hebt haar laten ontsnappen!"

"Jij kunt ook echt helemaal niks hè?" Lacht Jace.

"Hou je bek of moet ik je weer verrot slaan?"

"Kom maar op." Sis ik. Ik loop dreigend op Jace af maar Raf houdt me tegen.

"Kom op, kappen nou! Jullie zijn vrienden."

"Waren." Kucht Jace.

Ik grom van frustratie en sla Jace. Voor ik ook maar kan knipperen, krijg ik een klap terug en zo ontstaat er een gevecht. Alweer.

"Kap!" Roept Raf en trekt Jace van me af.

"Ahh, ik vond het net zo leuk worden." Jammert Alex.

Raf kijkt hem vernietigend aan. "We moeten Emma zoeken" zegt hij en pakt zijn vest.

"Weet je wat, veel plezier met zoeken. Maar ik hoop dat ze ontsnapt en ons allemaal aangeeft." zegt Jace boos en loopt naar buiten. Ik hoor een auto starten en wegrijden.

"Jullie," ik wijs Raf en Bram aan "Gaan links en jullie," nu wijs ik Alex en Luke aan "Gaan rechts en dan ga ik rechtdoor." De jongens knikken gelukkig zonder tegenspraak en iedereen gaat een kant op.

Pov Emma
Ik schrik wakker van een geluid. Wat was dat? Waar ben Ik? Ik kijk om me heen en zie dat ik in een boomhut lig.

"Ohja" mompel ik. Ik kijk naar buiten en zie niemand. Snel spring ik uit d-  oké ik spring alleen het laatste stukje maar ik ben uit de boomhut en dat telt.

Welke kant moet ik eigenlijk op? Ik herken niks, alles is hetzelfde. Ik ga denk links. Nee, kwam ik daar niet vandaan? Dan ga ik rechts. Maar ik kan ook daar vandaan zijn gekomen. Ik zucht en sluit even mijn ogen. Ik haal diep adem en open mijn ogen weer. Ik ga naar rechts.

Na een tijdje gelopen te hebben kom ik aan bij een weg. Is dit dezelfde weg als gister? Loop ik de verkeerde kant op?

"Hey! Ben jij Emma?"

Ik draai me om. "Ja he-" Als ik zijn gezicht zie stop ik mijn zin. Ik ken hem ergens van. Hij stond volgensmij op een foto ergens in dat huis.

Ik draai me weer om en ren weg. Twee armen om mijn middel houden me tegen. Ik word al snel over een schouder gegooid.

"Laat me los!" Schreeuw ik maar hij luistert niet. Wat had ik dan verwacht? Dat hij me écht zou loslaten?

Hij loop naar een auto en opent de kofferbak.

"Als je het maar laat." Waarschuw ik hem.

"Oeps, te laat." Grijnst hij en gooit me in de kofferbak. Niet veel later begint de auto te rijden.

Ik zucht verslagen en draai me om. Mijn oog valt op een voorwerp. Is dat..? Ik raak het aan. Een schep.

Paniek vult mijn lichaam en ik gil. "Nee! Alsjeieft, laat me eruit!"

Tranen rollen over mijn wangen. Ik ben moe en heb het koud. Ik sta op het punt om op te geven maar dan denk ik aan wat mijn vader vroeger altijd zei: Als je ergens aan begint moet je het afmaken, er is geen tussen stop.
Elke keer als ik daar aan denk geeft het me moed. En deze keer ook. Ík maak dit af en ík zal degene zijn die wint.

In de media is Collin te zien⬆ waarom klinkt het alsof hij in een museum is te zien😅 ik vind hem wel schattig maar ik mag hem niet.. want ik weet wat er gaat gebeuren *kwaadaardig lachje* 😈😈 wat vinden jullie? Wat vonden jullie er van?

Xx me