Bad Boy meets Good Girl || ViceRylle

The Reason

Vice: It's been 5 years since you left us! (sabi nito habang nakaupo sa may damuhan) sana nandito ka! Bakit ganun? (His tears starts falling again) akala ko mapapansin na ako ni daddy dahil wala kana, pero mali pala ako. ikaw ang wala pero bakit ikaw ang kailangan nya at hindi ako. Sana ako nalang ang namatay at hindi ikaw. Baka sakaling maging masaya pa sya pag ikaw ang nabuhay. Ako ang buhay pero pakiramdam ko para akong patay dahil hindi nya ako napapansin. ikaw nalang lagi ang bida sa lahat ng bagay. Sobra akong naiinggit sayo alam mo ba yun? Sana sinama mo nalang ako. Sana ako nalang ang namatay.

***Flashback

Lumabas si Vice sa lugar kung saan ginanap ang Victory party ng family Viceral. Nagpaparty ang daddy nya para sa success ng isa na namang business nila. At dahil sa success na yun ng daddy nya , nagbigay sya ng short message pero imbes na maging masaya si Vice sa success na meron sila ngayon, mas lalo nyang naramdaman na hindi sya belong sa family na yun. Pinasalamatan lang naman nya kasi ang mommy at kuya nya. Pero sya, wala. kahit man lang i-mention name nya. Inaaasahan naman na ni Vice yun since ang kuya nga nya ang favorite ng daddy nya. Kaya naman sa sobrang kabadtripan lumabas sya at iniwan ang party. Nakita naman sya ng kuya nya kaya sumunod ito sakanya.

Jay: Jomarie. ( tawag nito mula sa likod)

Vice: Kuya. Anong ginagawa mo dito?

Jay: Ikaw nga dapat kong tanungin eh. Ano ang ginagawa mo dito? Dapat nasa loob ka. Nandoon ang party.

Vice: Hindi naman ako kasama sa party eh.

Jay: Ano ba ang pinagsasabi mo.

Vice: Kuya, hindi ako ang kailangan sa loob. Ikaw ang kailangan dun, kaya kung ako sayo, bumalik ka na dun baka hinahanap kana ng daddy mo.

Jay: Jomarie. ( Sabay pat ng shoulder nya)

Vice: I'm okay. Sanay na ako.

Jay: Wag mo ngang iisipin na hindi ka mahal ni daddy. Na hindi ka parte ng pamilyang ito?

Vice: Hindi naman talaga eh. Hindi kahit kelan.

Jay: Jomarie. Mahal ka ni daddy. Mahal nya tayong dalawa. Sino pa nga ba ang mamahalin nya kundi tayong dalawa lang.

Vice: Ikaw lang. Don't defend him kuya. Tanggap ko na, na isa lang akong hangin sa paningin nya. Tanggap ko na wala akong kwentang anak. Buti nga nandyan ka, at least kahit papaano may matino syang anak.

Jay: Enough my little brother. Halika nga dito. (Sabay hug kay Vice.) Where are you going? (Tanong nito after nya bitawan si Vice sa pagkakayakap)

Vice: Anywhere, basta malayo dito. (Sagot nito habang nakahawak sa door ng kotse nya)

Jay: Sama ako.

Vice: No kuya, hahanapin ka ng daddy mo.

Jay: My little brother, kind you please stop saying my daddy. It's your dad also. (Nag-sigh lang si vice sa sinabi ng kuya nya)

Roberto: Jay, what are doing there? (Sabay naman napalingon sa likod ang magkapatid ng marinig ang boses )

Vice: Speaking, nandyan na ang daddy mo. (Mahinang sabi nito. Siniko naman sya ni Jay at napangiti ng unti. Alam nya kasing nangbubwisit lang ang little brother nya)

Roberto: Jay, can you go back inside, everyone's looking for you.

Vice: Go! (Sabay slap ng slight sa back ng kuya nya. Lumingon lang naman ito sakanya ng saglit tsaka kinausap ang ama)

Jay: Dad, can I stay with Jomarie? (Napaangat naman ng ulo si Vice nang marinig ang sinabi ng kuya nya.)

Roberto: If he wants to leave the party. Go! But we need you inside, Jay.