Εμείς οι δυο; Μόνο στα όνειρά σου! |2nd Book|

Παρτ 13

Άργησα λίγο, λόγω των καθημερινων προβων χορού, και της παράστασης. Τώρα έχουμε τελειώσει επιτελους...Οπότε ανέβασα όσο πιο γρήγορα.

-

Κλοι POV
(flashback)

Κλείνω τα μάτια μου αφήνοντας τα τελευταία δάκρυα να προσγειωθούν στο πάτωμα.

Κλοι- Φύγε...

Επαναλαμβάνω για δεύτερη φορά.

Νιώθω ακόμη την ανάσα του δίπλα μου για λίγο, όμως μετά ακούω τα βήματα του να απομακρύνονται.

Καμ- συγνώμη...

Ψιθυρίζει, όμως αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.

Η πόρτα κλείνει και παραμένει κλειστή για δυο βδομάδες.

...

Νιώθω ότι οι τοίχοι θα πέσουν να με πλακώσουν. Τόσες μέρες κλεισμένη στο ίδιο σπίτι, χωρίς να έχω επαφή με κανέναν.

Οι τύψεις μου δεν περιγράφονται, δεν ξέρω ποιος έφταιγε και ποιος φταίεκ για αυτό.

Μόνο στη σκέψη του τι έγινε, μου έρχεται αναγούλα.

Ο Άλεξ βρίσκεται για δουλειές ακόμη σε άλλη πόλη, αφού του είπα ότι θα πήγαινα να επισκεφτώ τον αδερφό μου για λίγες βδομάδες.

Τώρα βρίσκομαι κλεισμένη στο μουντό δωμάτιο μας, και κοιτάω επίμονα την φωτογραφία του που έχω στο κομοδίνο μου.

Δεν του αξίζω.

Όσο μεθυσμένη κι αν ήμουν εκείνη την καταραμένη νύχτα, θα έπρεπε να κάνω κάτι για να σταματήσω αυτό που θα γινόταν στην συνέχεια.

Μετά από 4 χρόνια σχέσης. Μου είναι σχεδόν αδιανόητο

Δεν ξέρω ποιον να μισήσω πρώτα. Εμένα; Τον Κάμερον;

Ακουμπάω το κεφάλι μου στον τοίχο και σκουπίζω τα καυτά δάκρυα που αρχίζουν να κυλάνε.

Τα μάτια μου είναι πρισμένα εδώ και πολλές μέρες. Έχω στεγνώσει από το κλάμα, δεν αντέχω άλλο

Κατεβαίνω τις σκάλες ζαλισμένη και παίρνω δυο παυσίπονα.

Όλες αυτές τις μέρες κάθομαι και σκέφτομαι όλο αυτό που έγινε, αλλά πραγματικά δεν έχει σημασία πλέον.