Εμείς οι δυο; Μόνο στα όνειρά σου! |2nd Book|

Παρτ 46

«Έχεις ξαναβουτήξει με τα εσώρουχα σε θάλασσα;»

Τα χείλη μου χωρίζονται και το πρόσωπό μου εκδηλώνει τον έντονο ξαφνιασμό μου από την ερώτησή του.

Τον παρατηρώ έχοντας ένα ηλίθιο ύφος, προσπαθώντας να καταλαβώ αν αστειεύεται ή οχι.

Τα πράσινα μάτια του με κοιτάνε με ενα παιχνιδιάρικο βλέμμα, πράγμα που σημαίνει...

Ότι σοβαρολογεί.

«Εμ... ο-όχι;» η απάντηση μου ακούγεται περισσότερο σαν ερωτηση, γιατί προφανώς και δεν εχω ξαναβουτήξει με τα εσώρουχα στη θάλασσα.

Ένα μειδίαμα κάνει την εμφάνισή του στο πρόσωπό του, κάνοντας με να στραβοκαταποιώ.

«Θα ήθελες να το δοκιμάσεις;» ρωτάει τραγουδιστά ενώ ανεβοκατεβάζει τα φρύδια του συνομοτικά

Και τώρα είμαι σχεδόν σίγουρη ότι άσπρισα από το άγχος μου. Θα βουτήξουμε τέτοια ώρα, στο λογικά υπερβολικά παγωμένο νερό μιας θάλασσας με τα εσώρουχα;

Εννοώ, φαίνεται ωραίο στις ταινίες... Αλλά είναι ο Λίαμ.

Και ντρέπομαι.

Γιατί δεν θυμάμαι τι ακριβώς εσώρουχα φοράω...

Ουφ, δεν υπολόγισα ποτέ ότι θα ανησυχούσα έστω και λίγο για αυτό το ανόητο θέμα.

«Λοιπόν;» Η φωνή του με βγάζει από τις σκέψεις μου.

Εστιάζω για λίγα δευτερόλεπτα στα μάτια του, που να πάρει... Έχει αυτό το ανυπόμονο βλέμμα, και όσο αργώ να του απαντήσω τόσο πιο έντονο γίνεται.

«Ν-ναι» απαντάω διστακτικά και αμέσως το χαμόγελό του μεγαλώνει

«Έλα, μην ντρέπεσαι... Τα εσώρουχα δεν έχουν καμία διαφορά από τα μαγιό, δεν καταλαβαίνω γιατί εσείς οι γυναίκες το κάνετε τόσο θέμα»

Σηκώνεται από τη θέση του και με μία κίνηση βγάζει την μπλούζα του.

Ω. Ευτυχώς που δέχτηκα δηλαδή...

Δαγκώνω το εσωτερικό των χειλιών μου για να σταματήσω τις ανεπιθύμητες σκέψεις μου.

Τα μάτια μου εκτός από το ωραίο θέαμα που βρίσκουν μπροστά τους, συγκεντρώνονται και σε ένα συγκεκριμενο σημείο πάνω στο στήθος του.