Εμείς οι δυο; Μόνο στα όνειρά σου! |2nd Book|

Παρτ 33

"Ήμουν σίγουρος πως θα ερχόσουν"

Γυρνάω το κεφάλι μου στα αριστερά. Ο Λίαμ στηρίζει το σώμα του πάνω στον τοίχο με τα χέρια του στις τσέπες του.

Με εκνευρίζει αφάνταστα που ειναι πάντα τόσο χαλαρός ενώ εγώ κοντεύω να εκραγώ.

Δηλαδή πώς τα καταφέρνει; Είναι λες και δεν τον νοιάζει τίποτα στον κόσμο.

Δάφνη- τι νομίζεις πως κάνεις;

Κάνω μια προσπάθεια για να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Αφού στο τέλος σίγουρα θα την χάσω μαζί του, τί παιδεύομαι;

Λίαμ- τί κάνω;

Μας το παίζει και βλάκας τώρα

Δάφνη- ξέρεις πολύ καλά τι κάνεις γαμώτο! Τι θες από τη ζωή μου;

Κοιτάω πίσω μου επιφυλακτικά. Ο μπαμπάς μου λογικά είναι στο γραφείο του, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Ο Λίαμ σηκώνει τα φρύδια του. Η διασκέδαση στο βλέμμα του με προκαλεί να τον χτυπήσω.

Λίαμ- μην ρωτάς αυτονόητες ερωτήσεις Δαφνούλα...

Τί αυτονόητες ερωτήσεις λέει αυτός; Ξέρει πρώτα πρώτα τι σημαίνει "αυτονόητες"; Αν ήξερα για ποιο λόγο τα κάνει όλα αυτά, δεν θα ερχόμουνα να του μιλήσω καν.

Είναι ηλίθιος;

Δάφνη- τι διάολο γυρεύεις εσύ με τον πατέρα μου; Από πού κι ως πού θες εσύ να μάθεις κιθάρα ρε;

Τον σπρώχνω αυθόρμητα στους ώμους του. Για να μη χάσει την ισορροπία του με γραπώνει από τους αγκώνες.

Λίαμ- τι σε νοιάζει εσένα; Πάντα ήθελα να μάθω κιθάρα.

Η απάντηση του μόλις με διαβεβαίωσε πως σχεδιάζει κάτι ύπουλο και κακό. Πολύ κακό...

Δάφνη- μην με προκαλείς...

Ο απειλητικός τόνος μου, τον κάνει να γελάσει. Ταρακουνάω τα χέρια μου για να τα αφήσει. Αυτός φυσικά δεν κάνει ποτέ κάτι τέτοιο.

Με ευκολία τα τοποθετεί πίσω από την πλάτη μου κλειδώνοντας τα εκεί.