Εμείς οι δυο; Μόνο στα όνειρά σου! |2nd Book|

Παρτ 36

Κλείνω τα μάτια μου στιγμιαία για να ηρεμήσω

Πλέον το τρεμάμενο χείλος μου σταματάει τελείως, με το άγγιγμα του δικού του. Ανοίγω διάπλατα τα μάτια μου για ακόμη μια φορά, μη μπορώντας να αντιδράσω.

Όχι πάλι, γαμώτο

Πάλι το κάνει, πάλι με φιλάει.

Ολο του το άρωμα πλέον γεμίζει την μύτη μου, κάνοντας τις ανάσες μου πιο κοφτές. Με έχει εγκλωβίσει με το σώμα του, καθώς οι παλάμες του πιέζουν τα μάγουλά μου.

Τα χείλη του είναι σχεδόν βελούδινα, θεε μου γιατί να το ζω αυτό ξανά;

Ηλίθια. Είσαι ηλίθια. Πάλι τον αφήνεις να σε φιλά, πάλι είσαι σχεδόν αδύναμη μπροστά του.

Ε ναι λοιπόν! Είμαι.

Γαμώτο. Είμαι;

Σοβαρά τώρα;

Είναι ο Λί-αμ. Όχι ο Κρις. Είναι λάθος, όλα είναι λάθος...

Αυτή τη φορά το φιλί του είναι αργό και απαλό, μα και κτητικό επίσης. Ορκίζομαι εγώ δεν κουνάω τα χείλη μου, αλλά αυτός βρίσκει τρόπο να τα καθοδηγεί.

Πλέον τα μάτια μου είναι σφραγισμένα σφιχτά, προσπαθώντας να διώξω αυτή την ιδέα από το μυαλό μου.

Αυτός είναι η ιδέα μου. Η ιδέα του ότι με μαγεύει χωρίς την θέλησή μου, η ιδέα του ότι νιώθω το μυαλό μου να μουδιάζει όταν με ακουμπάει.

Μα είναι μόνο μια ιδέα σωστά;

Τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει.

Τι-πο-τα.

Νιώθω το μάγουλο μου άδειο, καθώς το χέρι του τυλίγεται γύρω από την μέση μου.

Χωρίς να διακόψει την επαφή των χειλιών του με τα δικά μου, με ξεκολλάει από τον τοίχο φερνοντας το σώμα μου κοντά στο δικό του.

Προσπαθώντας να μη χάσω την ισορροπία μου από την ζάλη μου, γραπώνω τα χέρια μου γύρω από το σβέρκο του.

Γέρνει ελάχιστα προς τα εμένα αναγκάζοντας με να λυγίσω την μέση μου. Πλέον χαϊδεύει τα χείλη μου με την γλώσσα του, αναγκάζοντας με να την αφήσω να γλιστρήσει στη δική μου.