She is the best

Hoofdstuk 7

Sterre
Ik open mijn ogen. Ik hou iemand vast en kijk omhoog. Mil... Gisteren was een rare dag, maar het einde was geweldig. Toen hij me gisteren vast nam, voelde het toch anders dan vroeger. Hij leek me nu echt vast te nemen, vroeger maar half? Begrijp je? Boeit ook niet...
Ik duw rustig Mils arm van me af en ga uit bed. Ik open zijn kledingkast, maar bedenk me dan dat ik helemaal geen pyjama aanheb. Ik draag nog gewoon dezelfde kleren als gister.

Emiel
Wat is ze schattig. Ik kruip zo geluidloos mogelijk uit mijn bed en sla mijn armen om haar middel. Ze verstijft een seconde, maar relaxt weer. Ik leg mijn hoofd op haar schouder. 'Goedemorgen,' glimlacht ze. Ik mompel instemmend. Plots schrikt ze en duwt me van zich af. Ik kijk haar geschrokken aan. Doe ik iets fout!?
'Shit! Het is al 8 uur!' Ze sprint de badkamer in en ik trek snel een shirt aan. Ik storm ook de badkamer in en begin mijn tanden te poetsen, net als zij. We rennen naar beneden, trekken onze schoenen aan en lopen naar de keuken. Ik open de koelkast en gooi twee flesjes water op tafel. 'Ga naar huis voor je tas!' Roep ik naar Ster. Ze knikt en rent de deur uit.

Sterre
Shit, het is al kwart na acht. Mil komt aangefietst en ik spring ook op mijn fiets. Normaal moeten we twintig minuten fietsen, dus we spurten zowat naar school. We komen op school en de bel gaat. We duwen onze fietsen in de stalling en rennen naar binnen. Net als de docent naar binnen wil in het lokaal, wurmen we ons tussen hem en de deur. 'Sterre en Emiel!' Roept hij geschrokken. We nemen snel plaats aan onze tafeltjes. 'Niet te laat, meneer,' knipoogt Mil en de klas lacht. Hij snuift en begint de les. Pfieuw, dat scheelde niets...

(Ik weet dat het kort is, maar ik wou gewoon iets schrijven en ik had niet veel tijd. Sorry;))