Wspaniałości Twoich min
Nie docenił żaden z nich
Bo przecież kto umiałby
Spojrzeć wprost na konającą różę
I choć sam nie jestem kimś
Ledwie gwiazdą tu, gdzie pył
Kosmiczny nie daje mi
Słać promieni w bezżywotną przestrzeń
Układ jednak ciągle trwa
Wciąż trwa namiętności gra
I jedyne, czego strach
Nie zabierze mi już nigdy więcej
To gdy każdy promień mój
Zaspokoi płatki róż
I każda z frywolnych dróg
Spocznie w drganiach szybkiego oddechu
