Ghostly Romance (Published Under Chapters of Love Indie Publishing)

3

XYRIL

NAGTAPOS ANG araw na iyon na mabigat ang pakiramdam ni Xyril. Hindi niya ito gusto. Kaya nga siya lumipat ng paaralan upang magkaroon siya ng bagong kapaligiran na angkop sa kaniyang pagbabago pero heto siya at naiipit sa mga nagluluksang bagong kaklase at sa isang galit na kaluluwa. Of all the situations I am in, sa ganitong sitwasyon pa ako na-involved.

Iba ang pakiramdam niya rito, may dala itong negatibong pakiramdam. That soul, her name is Felecity. But why is she haunting their class after committing suicide? May nais ba itong iparating?

Nasa ganito siyang pag-iisip nang biglang tumunog ang oven, luto na pala ang kaniyang inilagay na mac 'n cheese.

Mag-isa na siyang nakatira sa lumang apartment na ito. Ang tanging konsolasyon na lang niya sa pagtira dito ay malapit lang ito sa paaralang kaniyang pinapasukan. Habang tahimik na kumakain ay iginala ng kaniyang tingin sa mga frames na nakasabit sa dingding. Mga larawan ng kaniyang pamilya kasama siya at pati na rin kasama ang kaniyang mga kaibigan. Mabilis niyang binawi ang kaniyang tingin mula rito at nagpatuloy na sa pagkain nang biglang nagpatay-sindi ang ilaw sa kusina at biglang kumalat ang isang negatibong pakiramdam sa kaniyang katawan.

Xyril internally groaned.

"Not again," saad niya sa kaniyang sarili. Nabitin sa ere ang kaniyang kamay nang tila may dumaan na anino sa kaniyang harapan. Tuluyan na siyang huminto sa pagkain. Sino nga ba naman ang matutuwa kung ang kaharap ko sa pagkain ay isang nandidilat ang mga mata na multo?

Huminga siya nang malalim bago niya tiningnan ito nang diritso sa mata. Kahit hindi siya takot rito ay kinailangan niyang lunukin ang tila bara sa kaniyang lalamunan. Hindi naman kasi araw-araw na may kaharap siyang multo, isang galit na multo. Yes, he always saw the beings from the other side but they never interacted – until now.

"Tell me, anong kailangan mo sa akin? O may nagawa ba akong kasalanan sa'yo?" Mahinahong pagkausap niya rito. Naghintay siya ng sagot nang ibinuka nito ang itim na labi nito ngunit isang matinis na sigaw ang kaniyang narinig na dahilan kung bakit kinailangan niya pang mapatakip sa kaniyang mga taynga.

"Shit! Okay, okay calm down!" Saad niya sabay taas niya ng kaniyang dalawang kamay – tanda ng pagsuko rito. Of course she can't speak. Kakamatay lang nito. Like my dad said, souls who recently died can't communicate with them immediately. They can speak after the forty-nine days of prayer starts.

Ngunit hindi ito tumigil, tila mas lalong nagalit ito. Umihip ang malakas na hangin sa loob ng kaniyang maliit na apartment. Gusto na niyang mapamura kaso nag-aalala siya na baka lumala ang galit ng multo nang biglang nawala ito sa kaniyang paningin.

"Just tell me what you want so I can help you." Pagkakausap niya rito kahit hindi niya ito nakikita. Ramdam niyang nakatingin lamang ito sa kaniya at tila on cue na nawala ang hangin na sumasalanta sa kaniyang apartment.

"Oh shit!" Nagulat siya nang biglang nagpakita sa mismong tabi niya ang multo. Hindi ito nakatingin sa kaniya kaya malaya niyang napagmamasdan ang anyo nito.

Sa ilalim na magulo nitong buhok ay ang isang magandang hugis ng mukha. Sa ilalim ng nakakatakot na anyo nito ay isang magandang nilalang. After all, this is the ghost of Felecity.

"Felecity," tawag ni Xyril dito. Ang galit na multo ng babae ay ang multo ni Felicity, ang babaeng nagsuicide. Sa pagbanggit niya sa pangalan nito ay lumingon ito sa kaniya.

Nawala ang pag-aalangan niya at napalitan ng kyuryusidad.

KULANG SA TULOG si Xyril at medyo magulo pa ang buhok niya dahil sa pagmamadali. Idagdag pa ang multo na naglalakad o lumulutang sa kaniyang tabi kahit saan siya magpunta simula nang lumisan siya mula sa kaniyang tirahan. Matapos niyang banggitin ang pangalan nito kagabi ay nawala na ito at hindi na nagpakita sa kaniya subalit siya naman ang hindi makatulog sa kakaisip kung bakit sa dami ng kaibigan at mahal nito sa buhay ay sa kaniya pa ito nagpapakita. Maybe, she realized who I am and what I can do.