Barcelona // J. Kluivert

Een

"Ik ga je missen," Jorik sloeg zijn armen om zijn vriendin heen en trok zich dicht tegen haar aan. 

Er gleed een kleine traan over Jasmijns wang. Dit was toch moeilijker dan ze verwacht had. Het was zo moeilijk omdat ze echt iemand had om afscheid van te nemen. 

"Ik jou ook Joor, ik jou ook," mompelde ze terwijl ze voor de laatste keer Jorik's geur opsnoof. 

Ze rook de parfum die Jorik altijd droeg. Ze was er zo aan gewend geraakt maar toch bleef het bijzonder. 

"Het is tijd om te gaan," mompelde Jorik. 

Jasmijn slikte in de hoop de brok in haar keel weg te krijgen. Ze ging hier toch niet lopen huilen? Jorik zou vaak bij haar op bezoek komen. 

"Het ga je goed," glimlachte oom Alex naar haar. Hij gaf haar een schouderklopje. "We zien elkaar snel." 

Jasmijn knikte maar ze hield haar mond. Anders wist ze zeker dat ze in huilen uit zou barsten. Op dit moment wilde ze eigenlijk veel liever hier blijven maar ze wist dat er zo veel avonturen voor haar lagen en dat ze dit moest doen, voor haarzelf. 

Ze draaide zich om en liep naar de gate waar ze wezen moest. Voordat ze de bocht om liep keek ze nog een keer om. Ze zag Jorik, oom Alex en tante Dorien enthousiast zwaaien. Ze gaf ze een neppe glimlach en zwaaide voor de laatste keer terug. Nu ging het allemaal toch echt beginnen. Nu ging ze toch echt naar Barcelona. Ze trok haar tas met handbagage iets dichter tegen zich aan. 

Even later liep ze door het vliegtuig op zoek naar haar plaatsje. Het was lang geleden dat ze gevlogen had. Een paar jaar terug mocht ze in de vakantie een keer met haar vader mee op werk. Geweldig had ze dat gevonden. Toen ze eindelijk haar plaatsje gevonden had klikte ze de riem vast en greep ze naar haar laptop. Het zou ongeveer twee uur duren voordat ze in Barcelona geland zouden zijn en dus had Jasmijn een leuke film uitgekozen om de tijd te doden. 

En zo gezegd zo gedaan. Nadat het vliegtuig was opgestegen startte Jasmijn haar film en de tijd vloog voorbij. Geschrokken keek Jasmijn op toen ze hoorde dat ze alweer moesten landen. Ze sloot haar laptop af en maakte haar gordel snel vast. Ze had van verschillende mensen gehoord hoe erg ze een hekel hadden aan het landen van een vliegtuig maar Jasmijn had hier totaal geen last van. Ze keek enthousiast uit het raampje, wachtend tot ze op de vaste grond zouden staan. 

Een klein kwartiertje later was het zo ver. Met haar tas stevig tegen zich aangedrukt liep Jasmijn richting de deur. De warme lucht van Barcelona kwam haar tegemoet. Daar was ze dan eindelijk, in Barcelona. Voorzichtig liep ze het trapje af en zette ze haar eerste voet op de Spaanse bodem. Het avontuur kon beginnen. 

Haar hele reis naar haar nieuwe appartementje had Jasmijn die avond ervoor al stap voor stap uitgestippeld. Ze zou de metro nemen naar haar nieuwe woonplaats. Oom Alex had aangeboden om met haar mee te gaan maar Jasmijn had het afgewezen. Ze wist dat haar oom het druk had. Daarnaast kon tante Dorien niet zo lang alleen zijn want ze was inmiddels al acht maanden zwanger. Jasmijn had beloofd op bezoek te komen als het kleine nichtje of neefje geboren zou zijn. 

Bij de metro aangekomen leunde Jasmijn tegen de lantarenpaal die bij het metrostation stond. Ze dacht aan Jorik. Wat zou hij nu aan het doen zijn? Zou hij ook aan haar denken? 

De metro kwam, Jasmijn tilde haar koffer op en stapte in. Er was geen plaats meer om te zitten dus moest ze staan. Met haar ene hand kneep ze in de paal met haar andere hand hield ze haar koffer vast zodat hij niet naar achteren zou rollen. De reis duurde voor haar gevoel meer dan twee uur terwijl hij eigenlijk maar een kwartiertje lang was. De metro hier was anders dan in Amsterdam. Het was erg druk omdat waarschijnlijk alle mensen net terug kwamen van hun werk. 

Aangekomen bij het goede station stapte Jasmijn uit en liep ze naar het kleine appartementje waarvan ze wist dat het van haar was. Ze graaide door haar tas op zoek naar de sleutels. 

"Shit," mompelde ze toen ze die niet kon vinden. Ze had ze toch niet in Amsterdam laten liggen? 

Ze opende het zijvakje van haar tas en gelukkig zaten daar de steutels in. Een opgeluchte zucht volgde en Jasmijn draaide de deur van slot. Ze tilde haar koffer over de drempel en keek even rond. Ze was er eindelijk, in haar eerste eigen huisje. Met een glimlach sloot ze de deur en plofte ze neer op het bankstel, wat er al stond. 

Moe dat ze was van de lange reis en de hele dag viel ze vrijwel meteen in slaap op de bank. Het was midden in de nacht toen ze wakker werd van het geluid van haar telefoon. 

"Shit," mompelde ze. Ze was Jorik vergeten te bellen. 

Ze pakte haar telefoon en nam om. 

"Jemig Jasmijn!" hoorde ze aan de andere kant van de lijn. "Ik dacht dat je vlucht neer was gestort ofzo." 

"Sorry," zei Jasmijn. Stiekem vond ze het heel schattig hoe Jorik zo bezorgd om haar kon zijn. "Alles is goed hier. Ben aangekomen en bijna meteen daarna in slaap gevallen. Ik was zoo moe." 

Ze voelde zich best schuldig. Eigenlijk had ze nauwelijks aan Jorik gedacht. 

"Maakt niet uit," hoorde ze Jorik aan de andere kant van de lijn zeggen. "Heb je lekker geslapen?" 

Het meisje knikte maar merkte toen op dat Jorik dat niet kon zien. "Ja hoor, prima. Hoe was jouw dag?" 

"Leeg," mompelde Jorik. Jasmijn voelde zich schuldig. "Morgen moet ik weer werken." 

Jorik werkte nog steeds bij de pizzeria. Soms, als er een pizza over was, kwam hij hem op willekeurige momenten bij Jasmijn brengen. Jasmijn kon daar zo blij van worden. 

"Succes," glimlachte Jasmijn als ze terug dacht aan die momenten. "Het komt allemaal goed. We zien elkaar snel weer." 

"Ja, ik zie je snel weer. Hou van je Jasmijn," Jorik fluisterde bijna. 

"Ik hou ook van jou," beëindigde Jasmijn het telefoon gesprek. 

Ze legde haar telefoon weg en ging plat op haar rug op bed liggen. Ze masseerde haar slapen. Wat moest ze toch zonder haar vriendje Jorik beginnen? In twee dagen zou ze al beginnen met werken. Misschien zou wat afleiding haar goed doen.. 

Heyhey als je je toenvallig verveeld. Ik heb nog een ander nieuw verhaal over Justin op mijn profiel staan. Neem gerust een kijkje.

Bedankt voor de sen en leuke reacties

Kusjes