Barcelona // J. Kluivert

Dertien

Trillend viel ze in zijn armen. Een paar tranen gleden over haar wangen. Justin keek ademloos naar het meisje en streelde met zijn hand over haar haren. 

"Wat is er gebeurt?" fluisterde hij in haar oor waarna hij een kus op haar blonde, korte haren drukte. 

Jasmijn haalde haar schouders op. "Ik was zo bang. Ik ben zo blij dat je er bent." 

Justin wreef met zijn hand rondjes over Jasmijn haar rug totdat haar ademhaling rustig werd. 

"We gaan naar binnen," zei Justin. "Het wordt koud hier." 

Jasmijn knikte. Het was inmiddels al laat in de avond geworden en het was al flink afgekoeld buiten. De twee liepen naar binnen en ze gingen op de bank kijken. Justin zag Jasmijn's laptop open op het tafeltje staan. 

"Zulke films moet je niet kijken," zei Justin wijs. 

Jasmijn knikte. "Je hebt gelijk." 

Justin begon te glimlachen. "Dat is ook de eerste keer dat je dat toegeeft. En dat nog wel op je laatste avond als een-en-twintig jarige." 

Jasmijn mond viel open. Hoe kon hij dit weten? Ze had Justin nooit verteld dat ze morgen jarig was. Hoe had hij het dan toch opgevangen? 

"Doe je mond maar dicht hoor. Zo vang je vliegen," grijnsde Justin. 

Jasmijn zuchtte. 

"Ik kwam je eigenlijk halen omdat ik je hulp nodig had met de spullen vanuit mijn auto naar jouw appartementje vervoeren," ging Justin verder. 

Jasmijn keek hem even aan. "Huh? Spullen?" 

Nu begreep ze er helemaal niets meer  van. Justin knikte. "Zullen we maar meteen gaan?" 

"Prima dan," zei Jasmijn die alles nog steeds maar half begreep. 

Voordat ze het wist waren de twee op weg naar de auto van Justin, die nog best wel ver van het appartementje af stond omdat er geen andere parkeerplaatsen beschikbaar waren. Jasmijn wreef over haar armen. Ze had het toch wel een beetje koud in alleen haar shirtje. 

"Koud?" vroeg Justin. 

Jasmijn knikte. "Best wel." 

Justin ritste zijn vest open. 

"Nee, joh," zei Jasmijn. "Dat hoeft niet. Anders heb jij het straks ijskoud." 

Justin schudde zijn hoofd. "Ik heb het niet zo snel koud. HIerzo." 

Hij had zijn vest uitgetrokken en over Jasmijns schouders gelegd. Er ging een schok van vlinders door Jasmijns buik. Ze vond hem niet leuk, nee echt niet. Maar dit was wel erg lief. Het vest was nog warm van Justins lichaamswarmte en het rook naar hem. Het liefst wou ze zijn geur helemaal opsnuiven maar hij was erbij en het zou erg ongemakkelijk worden als ze dat ging doen dus hield ze zich in. 

"Dankjewel Jus," glimlachte ze. 

Hij glimlachte terug. Ze kwamen bij zijn auto en Justin deed de kofferbak open. Jasmijns' mond viel open. 

In de kofferbak stond een mooie taart en twee grote dozen. Opnieuw vroeg ze het zich af. Hoe wist Justin dat ze binnen een uur jarig zou zijn? 

"De doos nog niet open maken," zei Justin tegen haar. "Zal ik de taart en een doos dragen? Dan kan jij de andere dragen?" 

Het meisje knikte en voordat ze het wist waren de twee weer op weg naar Jasmijns appartementje. Aangekomen zette Justin de twee dozen op tafel. Hij opende een van de dozen en haalde er allemaal slingers uit. 

"Kom," zei hij. "We versieren je kamer!" 

Jasmijn, die nog steeds enorm verbaasd was, knikte en pakte de slinger aan de Justin haar gaf. 

"Die kunnen we denk het beste hier hangen," wees hij. 

Jasmijn knikte en liep naar de hoek waar Justin wees. Justin had de slinger zo opgehangen maar Jasmijn, die ietsje kleiner was, kon er net niet bij. 

"Zal ik je helpen?" de stem van Justin, die ineens achter haar stond, klonk in haar oor. 

Er ging een rilling door Jasmijns lichaam en ze werd rood. Justin wachtte niet op een antwoord en zijn handen gingen naar de hare om de slinger over te pakken. Jasmijn werd warm van binnen. Het liefst zou ze de hele dag zo willen blijven staan, maar dat mocht ze niet denken. Ze was Joriks vriendin en niet die van Justin. Ze moest zich gedragen. 

Na een half uur waren ze klaar met het  versieren van de woonkamer. 

"Hoe wist je eigenlijk dat ik jarig was?" vroeg Jasmijn aan Justin. 

Justin haalde zijn schouders op. "Ik ben gewoon slim." 

"Ja, ja," verzuchtte Jasmijn lachend. Ze nam nog een slok van het glas cola wat ze net voor zichzelf had ingeschonken. Justin had ze natuurlijk ook een glas gegeven. "Even serieus." 

Justin keek haar recht in haar ogen aan. "Nog van toen we verkering hadden, dat heb je me ooit verteld weet je nog?" 

Als hij erover praat ziet Jasmijn dat er een steek van verdriet door hem heen gaat. Waarom? Hij was toch degene die vreemd ging en degene die Jasmijn in de steek liet, niet andersom? Waarom had Justin dat zoveel pijn van die gebeurt? Jasmijn dacht er niet verder over na want het was vijf voor twaalf en dat betekende dat ze nog maar even had voordat ze jarig zou zijn. 

"En hoe voelt dat?" vroeg Justin. "De laatste minuten als een-en-twintig jarige." 

Jasmijn haalde haar schouders op. "Raar denk ik. Ik weet het niet zo goed. Het voelt niet echt alsof dit mijn laatste minuten als een-en-twintig jarige zijn." 

Justin knikte. "Nog een ding voordat je twee-en-twintig wordt. Wat is je wens voor het komende jaar?" 

"Veel pizza eten," Jasmijn begon te lachen maar Justin bleef serieus. 

Ze hoorde de jongen zuchtte. "Het was een serieuze vraag Jasmijn," zei hij. 

Jasmijn gooide haar handen in de lucht. "Oke, oke. Ik wil graag nog beter worden in mijn werk, gelukkiger worden en nog meer mensen leren kennen hier," zei ze nu serieuzer. 

Justin keek haar recht in haar ogen aan. "Ben je niet gelukkig dan?" 

Jasmijn haalde haar schouders op. "Natuurlijk wel. Maar ik mis mijn vriendje en ik zou wel wat meer contacten willen hebben hier. Ik weet niet, ik mis thuis best wel." 

"Ik kan ervoor zorgen dat je thuis minder gaat missen," Justins stem klonk laag. 

Hij keek Jasmijn recht in haar ogen. Ze voelde een bepaalde aantrekkingskracht naar hem toe. Ze wilde zijn lippen weer op de hare voelen, net zoals vroeger. Het gevoel wat ze kreeg wilde ze opnieuw beleven. Ze drukte haar lippen op de zijne en alle vlinders die ze de afgelopen tijd had gevoeld werden alleen maar sterker en sterker. Oh shit, ze was verliefd op Justin Kluivert. Die klootzak van een ex!

De klok bracht Jasmijn weer bij haar verstand. Ze duwde de jongen weg en knipperde met haar ogen. Was ze nu echt vreemd gegaan? 

"Uhh.. Sorry," mompelde ze tegen Justin. "Dat was niet de bedoeling.." 

---------------------------------
Vandaag weer een hele drukke maar leuke dag met heel veel leuke gezellige kinderen. Daarom update ik zo vroeg. Veel plezier vandaag jongens!!