Barcelona // J. Kluivert

Zes

"Het is gelukt!" 

Dana kwam met een dienblad met twee kommen koffie en twee koekjes Jasmijns kantoor inlopen. 

"Die Justin Kluivert is overgeplaatst naar een ander," glimlachte ze naar Jasmijn. 

Jasmijn keek haar even verbaasd aan maar toen begreep ze waar haar collega over aan het praten. Dana ging tegenover Jasmijn aan haar bureau zitten en zette een van de twee kommen neer op het bureau. Zelf greep ze de andere kom en nam ze vrijwel meteen een slok. 

"Naar wie is hij overgeplaatst?" vroeg ze terwijl ze het koekje van het dienblad pakte. Jasmijn kon koffie nooit zo heet drinken. 

Dana haalde haar schouders op. "Ben je niet blij?" 

Vreemd genoeg was Jasmijn niet erg blij met dit nieuws. Maar waarom was ze niet blij? Nu was ze van die vreselijke jongen af en hoefde ze hem misschien wel nooit meer te zien. Maar hun afspraakje een paar dagen geleden was toch bijzonder geweest. Ze hadden veel besproken. Maar Justin was een klootzak.. Ze zat nog steeds in die enorme tweestrijd, en dat al een paar dagen. 

"Vertel," zei Dana terwijl ze haar benen over elkaar deed

 Jasmijn at haar mond leeg. "Het begon allemaal zo'n twee jaar geleden.." 

Na een paar minuten had Jasmijn het volledige verhaal verteld. Inclusief de details en het bierviltje waar Justin zijn naam en nummer op had geschreven. Dana knikte. 

"En heb je ooit onderzocht wat er nou echt gebeurt is die ochtend?" vroeg ze aan Jasmijn. 

Jasmijn schudde haar hoofd. "Het was duidelijk. Justin zoende met een ander meisje terwijl ik boven in zijn bed lag te slapen. En bovendien, ik heb een super leuk vriendje die ik niet kwijt wil." 

Jasmijn zag Dana even nadenken. 

"Ik heb een probleem, of niet?" 

Dana haalde haar schouders op. "Ligt eraan wat je een probleem noemt, ben je verliefd?"

Het meisje haalde haar schouders op. "Ik weet het niet," mompelde ze. "Ik denk het niet." 

Hoe kon ze ooit verliefd zijn op Justin? Hij had haar zoveel pijn gedaan. En Jorik was zo'n goede jongen. Hij was er altijd voor haar geweest. Zelfs toen ze jankend in bed lag, omdat Justin haar in de steek had gelaten. 

"Ik moet weer gaan," zei Dana, die haar koffie al op had. "Over een uurtje komt een nieuwe patiënt voor je. Ze is in plaats van die meneer Kluivert." 

Jasmijn knikte afwezig, nog een beetje in haar gedachten. "Tot later," zei ze en ze keek toe hoe Dana de deur uit liep. 

Twee uurtjes later was de patiënt al weer weg en Jasmijn was naar haar computer beeldscherm aan het staren. Maar ze was er niet helemaal bij. Ze was een beetje moe en wilde graag naar huis toe. Gelukkig zou ze over een uurtje klaar zijn. Om dat uurtje door de komen besloot ze nog even een bakje koffie te halen .

Het koffieautomaat was niet ver weg van haar werkplek en dus duurde het niet lang voor ze weer op de terugweg was naar haar kantoor. Scrollend door haar telefoon en met een kartonnen bekertje met koffie erin in haar andere hand. Zo geconcentreerd was ze dat ze niet merkte dat ze tegen iemand opbotste. Van schrik liet ze haar koffie vallen, over haar mooie nette lichtroze jurkje. 

"KIJK NOU WAT JE DOET!" riep ze geschrokken en ze keek op. 

Toen pas zag ze tegen wie ze aangebotst was. Natuurlijk.. Alsof het niet anders kon.. Het was Justin Kluivert. 

"Sorry," mompelde de jongen. 

Jasmijn zuchtte. Waarom kon ze nou niet boos op hem worden? Hij had haar al zoveel pijn gedaan. Maar elke keer als ze opnieuw in zijn mooie bruine ogen keek was ze verdwaald. 

"Maakt niet uit," Jasmijn trok het vieze jurkje recht en kleurde rood toen ze merkte dat Justin nu recht door de stof van haar jurkje heen kon kijken. "Ik moet gaan," mompelde ze en op een snelle pas liep ze richting haar kantoor. 

In het kantoortje aangekomen sloot ze de deur en pakte ze wat papieren zakdoekjes van de keukenrol die er stond. Hoe moest ze dit ooit schoon krijgen? Ze besloot Dana maar te bellen en te vragen of ze wat eerder weg mocht en de dossiers thuis mocht doorlezen. 

"Prima," zei Dana toen ze het had voorgelegd aan de telefoon. "Ga maar snel naar huis."

Vriendelijk beindigde Jasmijn het telefoongesprek en sloot alles af voordat ze naar huis ging. Thuis aangekomen gooide ze haar jurkje in de wasmachine en nam ze een heerlijke lange warme douche. Niet omdat ze het zo koud had maar gewoon omdat ze onder de douche pas echt goed kon ontspannen. Zachtjes zong ze terwijl ze haar korte blonde haren waste. 

"I just need to get it off my chest yeah more than you know, yeah more than you know." 

Toen ze klaar was kleedde ze zich om in haar trainingsbroek en een simpel wit shirtje. Ze plofte neer op de bank en zag haar telefoon precies op dat moment oplichten. 

Justin 17:12
Heb je morgen tijd om een nieuw jurkje te kopen? 

Een kleine glimlach verscheen op het gezicht van Jasmijn. Stiekem was het wel lief dat Justin daar aan dacht. Jasmijn zou het jurkje zelf wel betalen maar ze had wel een nieuw jurkje nodig als ze de koffievlek niet meer uit deze zou krijgen. Ze antwoordde dat het prima zou zijn, de volgende dag had ze toch vrij. Vervolgens pakte ze haar laptop en begon ze met het doorlezen van het dosier van haar nieuwe patient. De naam van de patient was Remi en ze had al veel problemen gehad in haar verleden. Zo was haar zus overleden en haar moeder had haar in de steek gelaten. Een vriendelijk meisje was het, tenminste zo vond Jasmijn haar eruit zien. Maar ze had veel meegemaakt en had dit zeker nog niet allemaal verwerkt. Jasmijn wilde haar graag helpen. 

Toen ze eindelijk klaar was greep ze haar telefoon weer. Justin had gereageerd dat hij haar zou komen ophalen bij haar appartement. Hij wist al waar het was want hij had Jasmijn een paar dagen eerder thuisgebracht. Daarnaast had ze nog een appje van haar vriendje Jorik. Ze merkte dat ze eerst naar Justins appje had gekeken. Was dit een teken? Vast niet. Ze wuifde de gedachte weg en las Joriks appje. Hij miste haar, haast op automatische piloot antwoordde Jasmijn hem. Natuurlijk miste ze hem ook. Het liefst had ze hier op zijn borst gelegen terwijl ze samen series keken. Maar dat kon niet zo zijn..