ℙ𝕠𝕤𝕤𝕖𝕤𝕤𝕚𝕧𝕖[Z&U]ᶜᵒᵐᵖˡᵉᵗᵉᵈ

Scheduler

2-Scheduler

📖🖋နံနက္ခင္းရဲ႕ ေနျခည္ေႏြးေႏြးက သဘာဝေလာကႀကီးကိုအလင္းေပးလွ်က္။သာယာတဲ့နံနက္ခင္းႏွင့္ဆန္႔က်င္စြာ ဆို႔နင့္နာက်င္တဲ့ ရင္ခြင္တစ္ခုႏွင့္အတူ ႏိုးထလာတဲ့ ဂြၽန္ ။မ်က္စိကိုတင္းတင္းမိတ္ၿပီး နဖူးေပၚမွ ေခြၽးစတို႔ကို လက္ခုံႏွင့္သုတ္ရင္း ျပင္းထန္ေနဆဲအသက္႐ႈသံတို႔ကိုျပန္ထိန္းေနရသည္။ အိပ္မက္......ျပတ္ျပတ္ထင္ထင္ ႏိုးလာခ်ိန္အထိ ျမင္ကြင္းထဲမွမေပ်ာက္ေသးတဲ့အိပ္မက္ ။

"ငါအရမ္းမြန္းက်ပ္ေနပီ"

အိပ္မက္ထဲက ထယ့္ အသံ

"မသြားရဘူး မင္းဘယ္မွမသြားရဘူး မင္းတစ္သက္လုံးကို႔ေဘးနားကေန ဘယ္မွထြက္သြားလို႔မရဘူး "

ဆို႔နင့္စြာငို႐ိႈက္ရင္း လည္ေခ်ာင္းကြဲမတတ္ ေအာ္ဟစ္တားဆီးေနတဲ့သူ

ထယ္ ကေတာ့လည့္မၾကည့္ခဲ့ပါ ။ သူကေတာ့ေ႐ြ႕မရေအာင္ ခဲဆြဲထားသလို ေလးလံေနတဲ့ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ရင္း ခံစားခ်က္မ႐ွိတဲ့မ်က္ႏွာ အသက္မဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ တစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ထြက္သြားတဲ့ ထယ့္ကို ျမင္ေနေပမဲ့တားဆီးလို႔မရ ။

သူ႕ေဘးနားက ေက်ာေပးအိပ္ေနတဲ့ ႏုညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ့ခႏၲာကိုယ္ေလးကို ဆြဲဖက္ရင္း ဆံပင္ႏုႏုေလးေတြထဲ ႏွာေခါင္းႏွစ္ေအာင္ ေမြးၾကဴလိုက္မိသည္။ အစစ္အမွန္တည္႐ွိမႈ ထယ္ သူ႕ေဘးမွာ႐ွိေနတယ္ ဆိုတဲ့အတည္ျပဳျခင္း ။ထယ့္ ရဲ႕ vanilla နံသင္းေနတဲ့ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလး ကသူ႕ရင္ထဲကပူေလာင္မႈေတြကို ပယ္ဖ်က္ေပးႏိုင္သည္။

ရင္ခြင္ထဲက ဂြမ္းလုံးေလးလို ကိုယ္ေသးေသးေလးက သူ႕ရင္ခြင္ထဲကို အေႏြးဓါတ္ေၾကာင့္လားမသိ ေၾကာင္ေပါက္ေလးလို အတင္းတိုးေဝွ႔ေနသည္။

"ကိုပဲတစ္ခ်ိန္လုံးအိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရမလား မင္းကိုဘဲတစ္ခ်ိန္လုံး အိပ္ေငြ႕ခ်ထားရမလား "

ကေလးငယ္‌ေလးလို ေကာင္ေလးကိုျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးစိုက္ၾကည့္ေနရင္း စိတ္ထဲကေရ႐ြတ္မိသည္။ ၾကယ္ေလးေတြလိုလွပလြန္းတဲ့မ်က္ဝန္းေလးေတြက သူ႕ကိုမ်က္လုံးခ်င္းဆုံမၾကည့္တာၾကာပီ ။ ခ်ယ္ရီေရာင္ႏုတ္ခမ္းသားႏုႏုတို႔က အင္းနဲ႔ဟင့္အင္းကလြဲလို႔ ဘာမွမေျပာ ေျပာျပန္ရင္လည္း သူရင္ကိုနာေစေသာစကားတို႔ကိုသာ ေ႐ြးေျပာသလားထင္ရသည္။ဂြၽန္ ဆိုတာအဲ့ေလာက္ ႏွလုံးသားႏုသူမဟုတ္ ။