CCPP TWO: Together

Chapter [36.2]: What's going on?

Chapter [36.2]: What's going on?

Cassandra's POV

Nang lumabas si Abby ay agad namang sinundan ni Jin ito. I can't stop my tears. Naaawa ako sa kanilang dalawa. I really hope magka-usap man lang sila kahit na hindi na nila maayos ang relationship nila. Naniniwala pa din akong everything happened for a reason. May rason kung bakit may sakit ako, may rason kung bakit naghiwalay si Justine at Pauline at may rason kung bakit nagloko si Jin.

"Maw, are you alright?" Biglang tanong ni Alex sa tabi ko.

Ngumiti ako at tumango.

Pretending okay wasn't easy. Ang hirap magpanggap na okay ka sa harap nila. It's hard to smile and tell everyone that you're okay. Especially if that person really know you.

"What do you want to eat?" Tanong nito at pinulupot ang kaniyang braso sa aking bewang.

"Kahit saan, kasama naman kita 'e."

"Niloloko mo nanaman ako." Sabay ngiting nakakaloko.

"I'm not. Sinasagot lang kita." Sagot ko.

"Snr? You want pizza?"

Umiling ako, actually wala talaga akong gana kumain. I'm good.

"Wag na, I'm not really hungry." Then I smiled.

Mukha namang hindi niya gusto ang sagot ko. Kaya naman sumimangot ito.

"Why?" I asked.

"You only ate some chocolate, then now you're full?"

"I am. This is my body, I know how its works."

Napailing na lang siya sa sinabi ko. Wala naman siyang nagawa kundi sundin na lang ang gusto ko. Actually, wala akong gana ngayon. I don't know, maybe because of my sickness.

"Anong oras tayo pupunta sa Twilight?" Tanong ko.

"Maya na mga 6 pm. Maaga pa." Simpleng sagot niya.

"Okay." Sabay talikod sa kaniya.

"Oo nga pala. Maw, may napagusapan pala kami ni Dana about sa Menu namin. Alam mo naman na may ginagawa kaming ganon diba?" Tanong niya.

Patuloy ako sa pagkalikot nang aking telepono at hindi siya pinansin. Nung nakita sila ni Cleofe na magkasama sinabi niya iyon sa akin. Umamin naman si Alex, actually. I really don't mind. Simula ata nang magkaroon ako ng heart failure hindi na ata ako natatakot na iwan ng iba. I'm good. Lalo na kapag pumapasok sa isip ko na ako naman yung mangiiwan sa kanila.

"Anong naisip mong gawin?" Tanong niya.

Umiling ako. Ayaw kong pagurin muna yung sarili ko at baka makahalata siya.

"Gusto ko lang muna matulog." Sabi ko sa kaniya.

Umayos naman siya nang upo at hinayaan akong matulog sa kaniyang hita. Pinikit ko ang mata ko. Ang totoo, hindi ako inaantok. Gusto ko lang maramdaman yung tahimik at para na rin makapag-isip ako kung paano ko sasabihin ang condition kong ito.

"Maw, hindi ko kaya na wala ka."

Naramdaman ko naman ang mga haplos niya sa buhok ko. Nanatiling seryoso ang mukha ko tila nangangapa kung ano pa ang susunod niyang sasabihin.

"Maw, you're the greatest things happened to me."

"Binuo mo yung pagkatao ko."

"Ikaw yung babaeng nagpabago sa akin, ikaw yung babaeng mahal na mahal ko and I want to say that I'm nothing when I lose you. I want to cherish everyday and every moment we shared and I always prayed to god to let you stay here until my last breath."