Acaba şu an ne yapsam?
Daha demin küt diye uyuyabilecek durumdaydım, ama şimdi,
olanların verdiği heyecan yüzünden doğru düzgün nefes bile alamıyorum...
Flashback ~
Nam Joon'un ne kadar acı çektiğini hissedince dayanamadım ve kiyafetlerimi boş verip suyun altına, yanına girdim ve ona sımsıkıca sarıldım.
"Ü-üş-ü-üyecek-ksin!"
"Boş ver, sende üşüyorsun.
Beraber dayanalım işte bir kaç dakika"
Dedim ve yüzüme akan soğuk su damlalarını boş vermemeye çalışarak kafamı kaldırıp ona baktım.
Benden her zamanmı bu kadar uzundu?
"Biz şu an neyiz Ae Ra ?"
Bunu normalde kızlar sormuyormuydu...?
"İlerde aşiret yüzünden evlenecek iki kişi...."
"Galiba insan sevmediği biri için soğuk suyun altına girmez"
"Efendim?"
"Ah boş ver, saçmaladım
bir an.."
"Söylesene"
"Unut ya..
Kendimi daha iyi hissediyorum, duştan çıkalım bence artık.."
Dedi ve suyu kapatıp benden önce duştan çıktı...
Flashback end ~
Sürekli dediği aklıma geliyor...
'Biz şu an neyiz'
'galiba insan sevmediği biri için soğuk suyun altına girmez'
Bunların anlamlarını anlamak niye kafamı bu kadar alak bulak ediyor acaba?!
Yani benimde suya girmem onu sevdiğim anlamına mı geliyor?
Ama bunu sadece suyun altına girmemle var sayamaz ki...
Yani ben onu içimdeki annelik hisi yüzünden yaptım, yardım sever ruhumdan dolayı.
En doğrusu karakterim sadece öyle durup kalamadı...
"Ehm.. Acaba uyudun mu?"
Birden gelen ses ile öküz gibi yatağımda sıçradım.
Yani insan bir kapıya tıklamaz mı!? Gecenin bilmem kaçında küt diye odaya girilip konuşulur mu!?
"Yoo...
Sen niye geldin?
Yoksa kendini iyi hissetmiyormusun?!
Anneni uyandıralım mı!?"
Diye panikledim bir an.
Yani kesinlikle vicdanım hasta insanlara karşı çok hassas.
Kesin öyledir yani.
"Yok yok, panikleme...
Ama ben uyuyamıyorum, ve yarın önemli bir sınav için çalışmam lazım...
Acaba beraber uyuyabilir miyiz? Yani kücüklüğümden beri alışkanlık oldu, hasta olduğumda birine sarılıp uyumak. Ve annemi gidip söyleyecek halim yok...
İzin verir misin lütfen?"
Birden duraksadım.
Dediği şeyi hazmetmeye çalıştım, sarılmak baya samimi bir hareket. Ve onun bunu benden istemesi çekinmeme sebep oluyordu.
Ama o hasta!
Ona bir hasta gibi bakmalıyım.
Yoksa benim ne işim olacak oğlana sarılıp uyumakla (!)
Tamam.
Bir hemşirenin gözünden bakacağım, hastalarla her ne kadar ilişkim olmasa bile, onlara yakın davranmak.
"Olur..
Ama annenler görmesin?"
"Hay bin yaşa!
Görmezler merak etme,
kapıyı kilitlerim ben"
Dedi ve içeri girip kapıyı arkasından kilitledi, anahtarı galiba başka yerden almıştı çünkü odada hiç bir türlü anahtar yoktu.
Birden yanıma yaklaştı ve yorganın içine girdi.
Kendimi bir an acayıp hissetim, birden aynı odada, aynı yatakta, yalnız bir şekilde bulduk birbirimizi....
YOU ARE READING
Yolculuk | Kim NamJoon :: RM
Fanfiction"Nam joon, neren ağrıyor?" Diye sordum elimde lifi hafifçe kanlı derisine ovalarken. "Burası" Dedi ve eliyle sol göğüsünü gösterdi, yani kalbinin üstününü. "Gururunu mı kırdılar?" "Yok, döktüğün göz yaşların yüzünden ağrıyor" ~ Ilsan... Onun...
