Yolculuk | Kim NamJoon :: RM

[23]

0:30 | Aile Toplantı Evin Bahçesi

Babamın oturduğu sandalyenin yanında ki koltuğua oturdum ve gergince yüzüne baktım.
Normalde böyle tek başına konuşmalarda hep bir bok yapmış olurdum.

"Öhö.
Kızım bak benim kafam bu aralar-, yani bu gün açıkladığın konu yüzünden çok karışık.
Sen daha çok gençsin, nasıl bir anne olursun!?
Bir bebek nasıl bir bebeği doğursun ki?
Ah... bilmiyorum kızım, cidden doğru düzgün düşünemiyorum.
O yüzden şimdi diyeceklerim biraz ağır gelebilir, kusura bakma.
Ama Bu çocuğu doğurmak istiyor musun?"

"Evet!"

"Ah ben şey sandım...
Neyse hadi yürü annenin yanına, o kadar heveslendi kadın git bari yanına.
Kocanla zaten her gün aynı yatağa giriyorsun"

Dedi ve bende kocaman bir göz devirme yaparak girdim içeriye.
Benim kocam nerede?
Bebeğimin babası nerede lan!
Aha Nam joon!

Ayaklarım otomotikmen ona yaklaşırken annem kolumu tuttu ve beni çekmeye başladı, aynısınıda abim kocama yaptı!

"Ühühüh aşkım!!!"

"Dayan hayatımmm!!!"

Şu an bir dram dizisini aratmadığımız doğrudur, ama cidden ben kocamla yatmaya alışdım!
Yüzümü öpmesini, karnımı okşamasını...

1:45 | Choi'lerin yatak odası

Annemin bir saat süren konuşmasından sonra
Bebek nasıl büyütülür, bez nasil değiştirilir, çocuk nasıl doğrulur vesaire hepsini öğrendim.
Yani bunu bana hemşireler demezmiydi?

"Anne?"

"-"

Uyumuştu, yani kaçabilirim.
Şindi diyeceksiniz ne kadar takıntılı bir karısın sen.
Kocam yakışıklı, güzel bir yapısı var, sımsıcak koları, kokusu, bunların hepsi varken ben neden başka bir yerde uyuyayım?

Tamam annemin yanında uyumakta güzelde babam burada ve cidden rahat edemiyorum.

Yavaşca kapıyı açtım ve açılan aralıktan hemen çıkıp kapıyı arkamdan kapattım.

Şimdi en zor kısmı, doğru odayı bulmak.
Onlarca odanın arasında doğruyu bulmak sizce ne kadar sürer?
Yani en iyisi mesaj değil mi?

Gamzeli Kocam

Nam joon!
Hangi odadasın sen?

Oha kaçtın mı sen?
Neyse gel çabuk,
Seni özledim 😅
Siyah kapılı odaya gel

-

Yani karşımda duran oda..
Tabii bende hemen öküz gibi daldım odaya.
Beklediğim şey kapının arkasında sırıtan kocam değildi tabii.

"Normalde ben seni kaçırmam lazımdı değil mi?"

Dedi ve bana sımsıkıca sarıldı, nasılda özledim kokusunu...

"Boş ver ya, kavuştuk ya o yeter"

"Aynen!"

Dedi ve beni yukarı kaldırarak yatağa doğru ilerledi ve beni yine üstüne yatırdı.

"Normalde oğlanlar kızları hep altına almaz mıü?"

Gerkesiz bir soruydu ama nedenini gerçekten çok merak ediyorum.

"Böyle daha güzel, seni her yerimle sarabiliyorum"

Dedi ve yine bacaklarını bacaklarıma; kolarını belime sardı.

"Ohh~ nasılda özledim seni aşkım. Varya bu koların gibi huzurlusu, rahatı yok bu dünyada"

"Tch~ katılıyorum, seni ve bebeğimi çok özledim.
Ve cidden çok kötü bir histi, bayıldığın o an...
Bacaklarım tutmadı, söze getirmesi çok dehşet bir histi..
Sonrada kendine geldin ama seni kendime çekip deli gibi kokunu içime çekemedim.
Bizi resmen ayırdılar!
Ama söz, yarın eve gidelim, ikiniz ile tüm gün ilgileneceğim"

Niye bu kadar mükemmelsin Nam joon; hayatım?
Bu dile getirdiğin sözler kalbime deri gibi işliyor, seni kendime her saniye daha bağlıyorum.
Ne kadarda şanslıyım; sen varsın, bebeğimiz var.
Ama korkarım ki her güzelliğin bir bedeli vardır, kötü anılarıda bu kadar kolay atlatabilirmiyiz?