An one life stand [Completed✔]

2

Μπήκαμε στο κλαμπ και κατευθυνθήκαμε προς ένα τραπέζι. Παραγγείλαμε τα ποτά μας και καθήσαμε. Δεν είχαν περάσει μερικά λεπτά, όταν το τηλέφωνο της Χρύσας χτύπησε. Δεν έδωσα σημασία στην έντονη συζήτησή της, καθώς η Χρύσα είναι πολύ πιο δημοφιλής από μένα και έχει πολλούς φίλους. Ανησύχησα όμως όταν στα μάτια της χαράχτηκε η ταραχή. Άρχισα να κάνω νοήματα, ρωτώντας την τι συνέβη. Απ' ότι κατάλαβα στο τηλέφωνο ήταν ο Άλεξ, το αγόρι της. Είχαμε γνωρίσει τον Άλεξ μέσω του Μάρκου, του άλλου κολλητού μας. Όπως και η Χρύσα, είναι πανέμορφος και ταιριάζουν πολύ.

"Μπεττουλινι μου χίλια συγγνώμη αλλά πρέπει να φύγω πήρε ο αλεξούκος μου τηλέφωνο και σχεδόν εκλαιγε χίλια συγγνώμη που το χάλασα να σε πάω σπίτι?" Η φωνή της διακόπτει τις σκέψεις μου μόλις κλείνει το τηλέφωνο.

Της χαμογελάω.

"Άστο καλύτερα θα μείνω εδώ θα γυρίσω με ταξί πήγαινε γρήγορα στον Άλεξ και πάρε με μόλις έχεις νεα, ωραία?"λέω, σιγά μην της φορτωθω, άσε που αυτή απ το άγχος της θα τρακαρει στο δρόμο απαπα.

"Τέλεια σαγαπώ καλά να περασεις" Με αγκάλιασε.

"Θενξ και γω σαγαπώ" της φωνάζω καθώς απομακρύνεται.

Παραγγέλνω άλλη μια βότκα με λεμόνι και καθομαι. Μετά από λίγο κάποιος με πλησιάζει και κάθεται δίπλα μου. Τον αγνοώ. Όλοι αυτοί οι λιγούρες μου σπάνε τα νεύρα.

"Πηγαίνουμε στο ίδιο σχολείο έτσι δεν είναι?" Μου λέει μια γνωστή φωνή και γυρνάω σοκαρισμένη για να δω το πιο όμορφο και δημοφιλές αγόρι του σχολείου, τον Κώστα, να με κοιτάει.

"Ναιπ, πηγαίνουμε" απάντησα μετά από λίγο, χωρίς να έχω ξεπεράσει το σοκ. Τελευταία φορά που του μίλησα, ήμασταν ακόμα στο δημοτικό.

"Καλά σε θυμόμουν" λέει χαμογελώντας στραβά και μου δίνει το χέρι του. "Κώστας"

"Μπέττυ" απαντώ και το σφίγγω.

"Αναρωτιόμουν... Θα ήθελες να βγούμε καμιά μέρα?" Ρώτησε κλείνοντας μου το μάτι.

Έμεινα να τον κοιτάζω στα γαλαζοπράσινα μάτια του. Όντως μου το ρώτησε αυτό? Μα γιατί? Καλά, προφανώς θέλει να με εκμεταλλευτεί.

Και να σε χρησιμοποιεί άσχημος σου πέφτει?

Όλα τα χαμε, η πονηρή συνείδηση μας έλειπε

"Εμμ λοιπόν?" Τον είδα να σηκώνει το φρύδι του.

Βρε δεν πάει στο καλό

"Ναι γιατί όχι, ας βγούμε" απάντησα χαμογελώντας

"Ωραία, στις τρεις τελειώνουν τα μαθήματα, κατά τις πέντε να είσαι έτοιμη"

"Θα είμαι" λέω και μετά συμπληρώνω "όμως τωρα πρέπει να φύγω μπαιι τα λεμε αύριο" παίρνω τα πράγματά μου και σηκώνομαι, αφού μου κέρασε το ποτό. Προσφέρθηκε να με πάει μέχρι το σπίτι και δέχτηκα, αφού οι πιθανότητες να βρω ταξί τέτοια ώρα ήταν μηδαμινές. Με συνόδεψε ως την εξώπορτα, είπαμε καληνύχτα και έφυγε.

Μπήκα στο σπίτι, άλλαξα γρήγορα και έπεσα για ύπνο χωρίς να τσεκαρω καν το κινητό μου. Η επόμενη μέρα προβλέπεται μεγάλη...

Μικρό αλλά είναι το δεύτερο σήμερα οπότε...