An one life stand [Completed✔]

14

Εχουν περάσει 10 μέρες από την τελευταία φορά που μιλήσαμε. Στο σχολείο φερόμαστε σαν ξένοι και έξω από αυτό δεν τον βλέπω ποτέ. Νιώθω λες και υπάρχει ένα κενό μέσα μου το οποίο όσο περνάνε οι μέρες μεγαλώνει.

Ευτυχως εχω τον Γιωργο να μου κραταει συντροφια. Τις τελευταιες μερες κανουμε πολυ παρεα και με κανει να ξεχνιεμαι καπως απο τον Κωστα.

Οπως καθε ανουσια μερα λοιπον πλενω το προσωπο μου, ντυνομαι, παίρνω ένα κρουασάν σοκολάτα που μειώνει στιγμιαία την μιζέρια μου και φεύγω για το σχολείο.

Καθώς προχωρούσα βιαστικά προς την τάξη άκουσα την φωνή του Κώστα από πίσω μου. Μπορεί να πέρασαν δέκα μέρες αλλά μου φάνηκαν αιώνες απο την τελευταία φορά που ένιωσα την ανάσα του στον λαιμό μου. Ένιωσα αμέσως τις γνωστές, ενοχλητικές πεταλούδες στο στομάχι μου, μαζί με έναν περίεργο κόμπο. Δεν ξέρω πως καταφέρνει αυτός ο άνθρωπος να με επηρεάζει τόσο πολύ.

"Τα κορδόνια σου είναι λυμένα" μου λεει κοιτώντας με στα μάτια, "πρόσεχε μην πέσεις"

Το βλέμμα μου κατευθύνθηκε στα παπούτσια μου, για να συνειδητοποιήσω πως φοραγα slip ons. "Δεν έχω καν κορδόνια."

"Α-Απλά έψαχνα μια δικαιολογία να έρθω να σου μιλήσω" χαμογελάει αχνά και αν δεν τον ήξερα καλύτερα θα έλεγα πως κοκκίνησε.

" Για ποιο λόγο να θες να μου μιλήσεις Κώστα; Έχεις κάνει ξεκάθαρη τη θέση σου. Δεν νιώθεις τίποτα για μένα, σου είμαι εντελώς αδιάφορη και δεν με σκέφτεσαι καθόλου." του λεω ανταποδίδοντας το κοίταγμά του, όσο πιο σκληρά μπορούσα.

"Τι λες γαμώτο, ακούς τι λες; Σε σκέφτομαι όλη μέρα, κάθε γαμημένο λεπτό" μου λεει και παγώνω. Δεν το περίμενα αυτό. Καθόλου. Δεν προλαβαίνω να απαντήσω και συνεχίζει.

"Προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου πως δεν με ενδιαφέρεις και πως δεν σε θέλω, απλά επειδή μου ξεκαθάρισες πως το φιλί μας δεν σήμαινε τίποτα για σένα. Αλλά μου είναι αδύνατο, γαμω τα πανέμορφα μάτια σου μέσα. Τις τελευταίες μέρες το μόνο που σκέφτομαι είσαι εσύ. Κάθε μέρα εύχομαι να έχεις πιασμένα τα μαλλιά σου για να δω το πρόσωπό σου. Απλά άκου τι παπαριές λέω. Κάνω ερωτική εξομολόγηση σε κοπέλα, εγώ, που δεν έχω δεσμευτεί ποτέ στην ζωή μου και τώρα δεν μπορώ καν να κοιτάξω άλλη."

Με κάθε λέξη που έλεγε, η καρδιά μου πήγαινε όλο και πιο γρήγορα. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Κώστας, ο γνωστός Κώστας, λέει αυτά τα πράγματα σε μένα. Τον κοιτάω στα μάτια και τον φιλάω. Πρώτη φορά παίρνω την πρωτοβουλία, αλλά μου έχει λείψει η ζεστασιά των χειλιών του, το χέρι του στη μέση μου, οι πεταλούδες στο στομάχι.