An one life stand [Completed✔]

23

"Να συζητήσουμε? Να συζητήσουμε τι Κώστα? Για το πώς έπαιξες μαζί μου? Για το πόσο με πλήγωσες? Ή μήπως για το πόσο σε μισώ?" Δεν αντέχω άλλο, του λέω όσα κρατάω μέσα μου όλον αυτόν τον καιρό

"Θες να μιλήσουμε για το πόσο πληγώθηκα εγώ?" Μου λέει ξαφνικά

"Για το πόσο πληγώθηκες εσύ? Ω, έλα τώρα. Πολύ που σε ένοιαξε. Αλλά και να το μετάνιωσες, αυτό που έκανες είναι ασυγχώρητο" βγάζω όλη μου την ειρωνία

"Ειλικρινά Μπέττυ, πες μου. Πες μου τι μου λείπει και δεν μπορείς να με συγχωρέσεις. Έψαξα για σένα να βρω εναν άλλον εαυτό, έναν εαυτό που δεν ήξερα καν ότι είχα, και τον έφερα στην επιφάνεια. Αυτή η βδομάδα, που ειμασταν χωριστά, που δεν μου μιλούσες, που με μισούσες ήταν η χειρότερη της ζωής μου. Μα ότι κι αν σου πω δεν έχει σημασία, στέκεσαι σε ένα τεράστιο γαμημένο λάθος που έκανα πριν σε γνωρίσω. Πριν σε ερωτευτώ γαμωτο. Δεν καταλαβαίνεις ότι τώρα πια μόνο εσύ μετράς. Πριν σε γνωρίσω δεν ήξερα πως είναι να κοιτας κάποιον και να γελάς χωρίς λόγο, απλά επειδή είσαι χαρούμενος που τον έχεις στη ζωή σου. Κάθε φορά που με κοιτάς απο μακριά μου καις το δέρμα. Κάθε φορά που είμαστε μαζί, παρατηρώ πως γελάνε τα μάτια σου όταν με βλέπεις. Και κάθε γαμημενο μου κύτταρο λιώνει. Κάθε φορά που βλέπω τα χείλη σου θέλω να σε φιλήσω. Με κάνεις να ξεχνώ πως να αναπνέω. Όλα είναι ανούσια από τότε που έφυγες. Η νύχτα έχασε τη μαγεία της. Τα άστρα τη λάμψη τους. Όλα κενά. Και το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι? Δεν με νοιάζει καν αν θα κάνουμε κάτι γαμωτο. Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι μόλις σε βλέπω είναι αν κρυώνεις ή αν έχεις φάει. Όταν βγαίνουμε και δεν τρως τρελαίνομαι, μου έρχεται να σου χώσω το φαι στο στόμα με το ζόρι. Φαντασιωνομαι να σε ταιζω με το ζόρι γαμω, έχω προβλήματα, έχω γίνει χειρότερος από τους φλώρους που κοροιδευω. Και δεν με νοιάζει. Όλα τα κορίτσια λέτε ότι τα αγόρια δεν έχουν αισθήματα. Έχουν, και περισσότερα από σας, όμως δεν σας αφήνουμε να τα δείτε. Ίσως είναι λάθος αυτό. Ίσως όχι. Μπορεί να γεννήθηκα για σένα. Μπορεί και όχι. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν θα αντέξω να με αφήσεις. Σε χρειάζομαι. Δεν ξέρεις καν πόσο σημαντική μου είσαι, και εγώ δεν έχω ιδέα που να βρω λέξεις να στο εξηγήσω" λέει κοιτώντας με στα μάτια, και καταπίνω μια θάλασσα από δάκρυα.

"Κώστα, από την ώρα που σε γνώρισα μου λες συνεχώς ψέματα. Γιατί να σε πιστέψω τώρα? Δεν ήξερα τι είναι πόνος πριν μου μάθεις εσυ" ψιθυρίζω

"Γιατι σαγαπώ γαμωτο. Σαγαπω. Ήθελα να κοιμηθώ μαζί σου ένα βράδυ και τώρα θέλω να ξυπνάω δίπλα σου κάθε πρωί" απαντάει και φαίνεται να φεύγει ένα βάρος από πάνω του.

Συνειδητοποιώ ότι είναι η πρώτη φορά που μου λέει σαγαπώ. Εύχομαι οι συνθήκες να ήταν διαφορετικές. Τα λόγια του με συγκίνησαν πάρα πολύ, και εύχομαι να μπορούσα και γω να του πω ότι τον αγαπάω όσο τίποτα άλλο. Αλλά δεν μπορώ, όχι επειδή δεν το νιώθω μα επειδή η λογική μου δεν με αφήνει να τον συγχωρέσω.

Κοιτάω μια τελευταία φορά τα μάτια του, τα οποία δακρύζουν και του γυρίζω την πλάτη μπαίνοντας στο σπίτι καθώς δεν είμαι έτοιμη να τον αντιμετωπίσω. Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου και βάζω τα κλάματα. Θέλω να πιστέψω όλα αυτά που μου είπε όσο τίποτα άλλο αλλά δεν γίνεται. Δεν γίνεται ο άνθρωπος που είδα στο βίντεο να λέει πως θα με πλησίαζε για να με ρίξει στο κρεβάτι να είναι ο ίδιος με τον άνθρωπο που μου είπε όλα αυτά τα πράγματα πριν λίγο στην αυλή μου. Αυτά τα πράγματα που δεν είχα φανταστεί ποτέ πως θα άκουγα από κάποιον να μου λέει.

Μόλις ακούω ένα αυτοκίνητο να ξεκινάει τα δάκρυα αρχίζουν να τρέχουν με ακόμα μεγαλύτερη ορμή. Τρέχω αυτόματα στην πόρτα και κοιτάω έξω από το ματάκι. Είχε φύγει. Δεν ήταν καθισμένος στα σκαλάκια, ούτε το αμάξι του ήταν παρκαρισμένο απ'έξω. Όσο και αν δεν θέλω να το παραδεχτώ πονάει. Η ιδέα πως μπορεί να μην ξαναγυρίσει με πονάει περισσότερο και από όσο με πόνεσε ο ίδιος.

Τρέχω με φόρα πάνω στο δωμάτιο μου και αρχίζω να πετάω ότι βρω μπροστά μου στην άκρη. Αφού σκύβω κάτω από το κρεβάτι και μετακινώ όλα τα χαρτομάντιλα από προηγούμενες μέρες καταφέρνω να βρώ αυτό που έψαχνα. Το ασημένιο κολιέ που μου είχε πάρει ο Κώστας και που είχα πετάξει στο πάτωμα με απέχθεια οταν έμαθα την αλήθεια για τις προθέσεις του. Χωρίς να το πολυσκεφτώ το φόρεσα, πήρα το αρκουδάκι που περιείχε το κολιέ στην κοιλιά του αγκαλιά και συνέχισα να κλαίω βουβά αναπολώντας τα πάντα από τη νύχτα που μου τα έδωσε. Το πόσο προστατευτικός ήταν μαζί μου εκείνη την νύχτα και το πως ήθελε να νιώσω έτοιμη για να προχωρήσουμε παρακάτω. Πως δεν τον πείραζε να περιμένει για μένα καθώς έλεγε πως το άξιζα...

Δεν γίνεται αυτό το αγόρι να με κορόιδεψε έτσι. Το αγόρι που του εμπιστευόμουν τα πάντα, που αγαπούσα όσο τίποτα και που θα έκανα τα πάντα για αυτό. Έτσι, με τα λόγια του από πριν να μην έχουν ξεκολλήσει στιγμή από το μυαλό μου με πήρε ο ύπνος.

•••••••••••••••••••••••••••••••••••
ΧΑΙΙΙ

Κιουτ κεφφ δεν μπορείτε να πείτεεε

Μακάρι να χαμε και μεις έναν Κώστα ρε φιλεε πόσο άδικη είναι η ζωή😭

Λέτε να την παρατήσει?

Η αλήθεια είναι πως δεν έχει συνηθίσει να παρακαλάει...

Βοουτ εντ κομμεντ❤

Φιλουμπεςςς

xxxioannes✨