An one life stand [Completed✔]

15

"Πάμε "

Μπήκαμε στο αυτοκίνητό του. Στην διαδρομή δεν μιλούσε κανένας. Προσπαθούσα να κοιτάζω έξω από το παράθυρο αλλά δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου απο πάνω του. Πώς μπορει καποιος να ειναι τοσο υπεροχος; Δεν εχει ουτε μια ατελεια. Κυριολεκτικά. Μάτια, μύτη, χείλη, μαλλιά, χαμόγελο, όλα δένουν αρμονικά μεταξύ τους. Ειναι η τελειότητα προσωποποιημένη.

"Τελείωσες να με κοιτάς ή έχει κι άλλο;" φυσικά και όλη αυτή την ώρα τον κοιτάζω λες και είναι κανένας αφράτος λουκουμάς. "Αν ψάχνεις ατέλειες τζάμπα κόπος, έχω προσπαθήσει και γω." προσθέτει, παριστάνοντας ότι τινάζει τα μαλλιά του προς τα πίσω

"Ψώνιο" του λεω κοκκινίζοντας, μην μπορώντας να κρύψω το χαμόγελο μου.

"Δεν σε τρώω εγώ με τα μάτια μου" μου λέει ειρωνικά και μετά σκάει ένα στραβό χαμόγελο "βασικά άκυρο το κάνω"

Μου ξεφυγε ενα γελάκι "Εσυ κακομοίρη μου κοιτα το δρομο γιατι ειμαι πολυ νεα για να πεθάνω."

"Και πολυ όμορφη" ψιθύρισε σιγανα

"Τι είπες;"

"Εσύ λεω έχεις δικαίωμα να κοιτάς την θέα, εγώ γιατί όχι;"

"Σιγά τη θέα"

"Εμένα αυτή η θέα μου αρέσει πολύ" είπε αποφασιστικά κι εγώ κοκκίνησα μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών μου.

"Μην με κοροιδευεις" απάντησα τελικα βγάζοντας του την γλώσσα

"Δεν σε κοροϊδεύω καθόλου" λεει και μετα ψιθυριζει "με εξοργιζει που δεν ξερεις ποσο πανεμορφη εισαι"

Δεν απαντησα. Απλα χαμογελασα και κοιταξα εξω απο το παραθυρο. Μετα απο 15 λεπτα σιωπης που απλα κρυφοκοιταζαμε ο ενας τον αλλον φτασαμε στον προορισμο μας.

ΤΟ ΑΛΛΟΥ ΦΑΝ ΠΑΡΚ;

"ΠΛΑΚΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ!" Αναφωνησα ενθουσιασμενη.

"Το ηξερα οτι θα σου αρεσε " Λεει χαμογελωνας αυταρεσκα

"Το λατρευω!!"

"Μονο που δεν εχεις ντυθει αρκετα καλα και κανει κρυο..."

"Μην λες βλακειες ειμαι μια χαρα"

"Οτι πεις"

Περασα καταπληκτικα! Παιξαμε, γελασαμε, φαγαμε μαλλι της γριας και ενα σωρο αλλες βλακειουλες. Ειχε αρχισει να βραδιαζει και η αληθεια ειναι πως ειχα αρχισει να κρυωνω.

"Κανει δροσουλα" Λεει χαλαρα ο Κωστας

"Ναι αρκετη" Απαντησα χωρις να το πολυσκεφτω

Το βλεμμα του Κωστα ξαφνικα σκοτεινιαζει και επικεντρωνεται πανω μου

"ΚΡΥΩΝΕΙΣ; Ω θεε μου γιατι δεν μου το ειπες πιο πριν; " Βγαζει το μπουφαν του και μου το φοραει. "Οταν εγώ σου είπα να βάλεις κάτι πιο ζεστό δεν με άκουγες!" Περνάει το κασκόλ του γύρω από τον λαιμό μου. "Και τώρα πρέπει να βεβαιωθω ότι δεν θα παγώσεις" αναστεναζει. "Αχ είσαι τόσο ενοχλητική" Γυριζει και βουταει εναν μελιτζανι σκουφο απο μια περαστικη κυρια που περπατούσε με το εγγόνι της. "Σορρυ μανταμ αλλα το χρειαζομαι, η κοπελια θα κρυωσει."

Γελαω λιγο

"Πας καλα παιδακι μου;;; Δεν πήγαμε στα χιόνια, πως κανει λιγο κρυο σου ειπα! Και μην φανταστεις πως θα βαλω αυτο το πραγμα, θα μοιαζω με μελιτζανα"

"Ναι αλλα θα εισαι η δικια μου μελιτζανα. Η οποια δεν θα κρυωσει κι ολας οποτε σουτ" Μου λεει χαμογελαστα και μου φοραει τον σκουφο της αγνωστης γιαγιάς που μας κοιτουσε αποσβολωμένη εδώ και λίγη ώρα.

Δεν μπορω να συγκρατησω ενα χαμογελο.

Ανταποδίδει το χαμόγελο και πλησιαζει να με φιλήσει. Χωρίς να το πολυσκεφτώ κάνω ενα βημα προς το μερος του και ενωνω τα χειλη μας.

Καθε φιλι ειναι τοσο διαφορετικο, τοσο μοναδικο. Νιωθω σαν να πνιγομαι και αυτος να ειναι το οξυγονο μου. Τον χρειαζομαι, δεν θελω να απομακρυνθουμε ποτε ξανα. Θα μπορουσα να συνεχισω να τον φιλαω για μια αιωνιοτητα.

Σαν να διαβασε τις σκεψεις μου απομακρυνθηκε, αν και τα μετωπα μας ακομα ακουμπουσαν το ενα με το αλλο και ψιθυρισε..

"Ουτε εγω θελω να τελειωσει ποτε μπισκοτακι."
_____________________________

ΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣΣΣ (αν υπαρχει κανενα αγορι που διαβαζει την ιστορια😂)

Σορρυ που ειχαμε καιρο να ανεβασουμε αλλά το γουατπαντ συνουσιάζεται λιγουλακι και νομιζουμε πως με αυτο το κεφαλαιο επανορθωσαμε!! (Κωστας ις δε κιουτεστ θινγκ αρ γουι ραιττ;;)

Το κεφ είναι μικρό, αλλά θέλαμε να το σταματήσουμε εδώ θα ανεβάσουμε νεξτ σύντομα❤

Λοιπον οπως ειδατε ανεβασαμε 13 facts about us οποτε αν δεν βαριεστε θανασιμα μπορειτε να πατε να τα δειτεεε💓

Και παλιι ευχαριστουμε που διαβαζετεε την ιστοριαα μαςςςςςςς🌟

See you in next chapterrr💋

ιωάννες✨