An one life stand [Completed✔]

28

Ξυπνάω νιώθοντας ένα έντονο βάρος στο στομάχι μου. Προσπαθώ να αλλάξω θέση, αλλά κάτι με εμποδίζει. Γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω τον Κώστα να κοιμάται ήρεμα δίπλα μου, με το χέρι του γύρω απ τη μέση μου. Χαμογελάω, ένα πραγματικά ευτυχισμένο χαμόγελο, και απομακρύνω τα καστανά μαλλιά του από τα μάτια του. Στο άγγιγμά μου, δύο λακκάκια εμφανίζονται στα μάγουλα του καθώς χαμογελάει. Λίγες στιγμές αργότερα, τα πράσινα μάτια του ανοίγουν διάπλατα.

"Καλημέρα όμορφη" πλησιάζει και μου δίνει ένα φιλί.

Κοιταζόμαστε για μερικά δευτερόλεπτα, κι έπειτα ανακάθεται στο κρεβάτι. Χαζεύω για λίγο τους κοιλιακούς του -φαίνεται καθαρά πως έχει καθίσει στρατηγικά για να τονίζονται αλλά δεν μπορώ και να παραπονεθώ. Βλέποντας τον να μπαίνει στο μπάνιο, βγάζω γρήγορα τις πυτζάμες μου και φοράω την μπλούζα που έχει αφήσει στην καρέκλα.

Είναι μακρυά, και λεπτή , και κρυώνω, αλλά μυρίζει σαν αυτόν, οπότε την κρατάω χωρίς δεύτερη σκέψη και κατευθύνομαι στο σαλόνι. Ανοίγω όλα τα ντουλάπια της κουζίνας και βρίσκω ένα μπολ και κάτι δημητριακά, στα οποία προσθέτω γάλα. Παω να καθίσω και συνειδητοποιώ ότι δεν χρειάζεται πια να τυλίγω την μπλούζα σφιχτά γύρω απ το σώμα μου, όταν ακούω τον Κώστα από μέσα να φωνάζει "Ζεστάθηκες ή να το ανοίξω περισσότερο?"

Καταλαβαίνοντας ότι άναψε το καλοριφέρ για να μην κρυώνω, κατευθύνθηκα προς τα μέσα.

"Δεν χρειάζεται να το ανάψεις, θα ντυθώ καλύτερα" λέω, πιάνοντας την άκρη της μπλούζας για να την βγάλω. Πριν προλάβω να την τραβήξω, νιώθω δύο δυνατά χέρια να τυλίγονται γύρω μου και να με σηκώνουν.

"Μα μ'αρέσει να σε βλέπω έτσι" ψιθύρισε στο αφτί μου μεταφέροντάς με στην τραπεζαρία. Κάθισε, με εμένα στα πόδια του, και άρχισε να τρώει το φαγητό μου. Τον παρακολουθώ και μουτρώνω όμως δεν φαίνεται να πτοείται. Αναστεναζω και σηκώνομαι να φτιάξω καινούριο πρωινό, αλλά βλέπω ήδη έτοιμη πάνω στον πάγκο μια φέτα τσουρέκι με σοκολάτα και ένα ποτήρι γάλα. Χαμογελάω πλατιά και παίρνοντάς τα ξανακαθομαι στα πόδια του.

Δοκιμάζοντας το τσουρέκι αφήνω έναν αναστεναγμό να μου ξεφύγει, ενώ προσπαθώ να βολευτώ καλύτερα στα πόδια του. Ξαφνικά τον ακούω να πνίγεται πίσω μου με τα δημητριακά και γυρνάω ανήσυχη.

"Όχι, μην γυρνάς άλλο σε παρακαλώ" ψιθύρισε παρακλητικά με βραχνή φωνή και κατάλαβα γιατί δεν μπορούσα να βολευτώ ανάμεσα στα πόδια του τόση ώρα. Πετάγομαι όρθια και κοκκινίζω. Τον βλέπω να γελάει.

"Ακόμα με ντρέπεσαι μωρό μου?" Ακούω τη σιγανή, βραχνή φωνή του και ανατριχιάζω.

Με πλησιάζει και αρχίζει να με φιλάει. Αυτό το άγγιγμα που τόσο μου είχε λείψει, μπορώ πλέον να το απολαμβάνω όσο θέλω. Χωρίς δεύτερη σκέψη, πηδαω πάνω του και βαθαίνω το φιλί. Όταν νιώθω την πίεση του καβαλου του να γίνεται πιο έντονη κοντά στην περιοχή μου, δεν μπορώ να κρατηθώ άλλο. Δεν διστασα καν να κατέβω από την αγκαλιά του, να πιάσω το χέρι του, και να μεταφέρω τον υπνωτισμένο από τις πράξεις μου Κώστα στο κρεβάτι. Ξαπλώνουμε και περνώ τα δάχτυλα μου απαλά από τους κοιλιακούς του. Τον ακούω να αναστενάζει, και αυτό με ωθεί να συνεχίσω. Ακουμπάω το λάστιχο της φόρμας του και επιχειρώ να την κατεβάσω, όταν νιώθω το χέρι του να πέφτει απαλά πάνω στο δικό μου.

"Αν δεν θέλεις θα πάω απλά να κάνω ντουζ. Δεν σε πιέζω για τίποτα και δεν χρειάζεται να βιαστούμε, θα περιμένω μέχρι να νιώσεις έτοιμη ξανά. Δεν μπορώ να σε χάσω ξανά. Σ'αγαπώ"

Αντί να του ανταποδώσω το "σ' αγαπώ" χαμογελάω απαλά και τον φιλαω. " Δεν θα με χάσεις" ψιθυριζω.

Ένα δευτερόλεπτο μετά, βρίσκομαι ήδη από κάτω του, ενώ τα χέρια του αφαιρούν την μπλούζα μου.

"Πως γίνεται να θέλω έναν άνθρωπο τόσο πολύ" αναρωτιέται δυνατά πριν ξαναενώσει τα χείλη μας.

Δεν ξέρω πως ήταν δυνατό. Αυτό που ήξερα όμως ήταν πως δεν θα με έχανε ποτέ ξανά. Ήταν φτιαγμένος για μένα όπως και εγώ για αυτόν. Συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον. Για αυτό και δεν θα ξαναχωρίσουμε. Θα μαλώνουμε κάποιες φορές σίγουρα, αλλά πάντα θα καταλήγουμε εκεί που ανήκουμε . Ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Ποιός να μας το έλεγε; Πως αυτό που άρχισε ως ένα σεξ μιας βραδιάς θα κατέληγε σε έναν έρωτα που θα μας συνόδευε όλη μας τη ζωή;

THE END