Yenilmişlik hissi omuzlarıma çökerken yazacak bir cevap bulamamıştım. Yoongi bile bana fikrimi sormuyordu. Hakkımda benden izinsiz kararlar almak bu kadar kolay mıydı? Her zaman fazla basit mi davranıyordum. Güler yüzlüydüm. Dışarıdan gören herkese göre böyleydim. Eskiler beynimim ücra köşelerinden hayal olarak gözümün önüne düşerken. Annemi anımsadım. Sürekli tartışırdık. Belki en deli tartışmalarım annemle aramda geçmişti. O zamanlar rahattım. Çünkü o benim annemdi. Beni atamaz veya satamazdı. Fakat dünya döndü döndü döndü ve ben yanlız kaldım. Kimseye nazımın geçemeyeceğini anlayacak kadar büyüdüm. Ve yüzüme kocaman bir gülümseme takındım. Bulunduğum her ortamda sevilmek için. Aptal yerine konmak için değil . Bildirim sesiyle isteksizce telefona uzandım.
Yoongi; Neden böyle bir istekte bulundun?
Kesinlikle bilmiyorum yoongi neden böyle bir istekte bulundum ki. Tüm bu şeylerden sıkıldım bütün ömrüm boyunca uzayda yaşamış ve dünyaya yeni gelmiş gibiyim yer çekimi bana göre değil, sanırım ben boşlukta süzülmekten daha çok zevk alıyorum. Kesinlikle sıradışı bir cevap vermekten geri durdum ve başım yana düşerken biraz düşündüm.
Yunmi; Sadece bu kararı en azından ben verdim demek istiyorum
Yoongi; O zaman teşekkürler
Yunmi; Ne için
Yoongi; İzin verdiğin için
Yunmi; Bana arkadaşlık etmek ister misin?
Yoongi; Seve seve..
Yunmi; Akşam burada olacak mısın?
Yoongi; Tahminen. Ne sıfatla orda olmalıyım?
Yunmi; Tanışırız?
Yoongi; Tamam kendini yorma
Yunmi; Zaten çok yorgunum yoongi
Yoongi; Sana enerji olmak isterim
Cevap vermekte zorlandım. Ne demeye çalışıyorsun be adam. Ben ince düşünmek istemiyorum. Artık düşünmekte istemiyorum. Düşünmek cidden istemiyorum. Beynimi bağışlayacağım neredeyse. Ben kendi kendime sofranırken bir mesaj daha geldi.
Yoongi; Belki bir gün
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
