PLEASE STAY (GxG)

Chapter 12

"Class, I want you to pass all your plates by Monday. Just see me at the faculty. That's all for today. Have a nice weekend". sabi ng professor as he head out the room.

All my classmates cheered knowing the week is over. Inayos na din nila mga gamit nila bago lumabas.

Pinakiramdaman ko ung katabi ko.

Simula nung pumasok sya sa class kanina, tahimik na agad sya. Ngumingiti sya everytime na nagtatama ung tingin namin, pero hanggang ngiti lang yun, di un umaabot sa mata nya. 

She's bout to go, when I stopped her.

Tumingin eto sa gawi ko. Naghihintay ng sasabhin ko.

"Uhm. Sabay na tayo."

Tumango naman eto at hinintay ako.

Naglalakad na kami ngayon sa hallway. Ang tahimik nya. May problema ba sya?

"A-avery, is there something wrong?" napamura ako sa isip ko ng nalaman kong nautal ako. Di ako magaling dito, pero di ko hahayaan na ganyan sya.

Tumingin eto sa gawi ko. Unsure of what she would say.

She's about to  speak nang biglang tumunog naman yung phone ko.

It's beb. Disturbo naman tong si Beb. Alam ko pag di ko sinagot ung tawag nya, magwawala eto.

Kaya sinagot ko nalang, kahit mas interesado ako sa sasabhin dapat ni Avery.

"Where are you? The team is waiting for you" bungad neto sakin.

Right! May welcome celebration pala kami ngayon. Nakalimutan ko kase nag-aalala ako kay Avery. She's not her usual self. Alam ko un.

Pero I have no choice. Ayaw ko naman madisappoint si Beb at yung team.

"Okay. I'll be there in a minute." sabi ko as a hanged up the phone matapos sabhin ni Beb ang address.

Avery is now looking at me. Confused kong sino ung katawag ko.

I can't let her alone here. Kaya I have no choice.

"Come with me" sabi ko as I hold her hand para wala na syang angal. I still need to talk to her about last night.

Di naman sya nagreklamo, hinayaan nya lang ako na dalhin sya, and I'm thankful kase she let me kahit nasa ganyung state sya.

Nakarating kami sa restaurant na sinend ni Beb sakin. Bumaba akong sasakyan at pinagbuksan syang pinto.

"Thanks" sabi nya.

Ngumiti ako ng pagkatamis tamis sa kanya na ikinagulat nya. Expected ko na yun. Di pa ko ngumingiti ng ganun sa knya. Gusto ko lang talaga pagaanin ung nararamdaman nya.

"Wait! Did u just smile at me like I'm the most precious here on earth?" sabi nya, masyadong exaggerated pagkakasabi nya pero hinayaan ko nalang.

Bumabalik na sya sa sarili nya. It's a good sign. I'm glad na gumana ung ngiti ko. Importante na sya sakin. There's no holding back. Let her know you Sum. Sabi ko sa sarili ko.

"Yes, I think I did" sabi ko sa kanya at hinawakan ung kamay nya. "I hope they don't mind you here tho"

"They?"

"Volleyball team". Hinila ko na sya papasok ng restaurant.

Kinwento ko sa kanya ang mga nangyari kanina sa tryouts.

Ng marealize nya na welcome ng team samin to, pinaghahampas nya ko dahil di daw sya kasali dito, bat ko pa daw sya dinala.

Nahihiya daw sya. Hahahaa. She's cute.