Piper

6

Timothy.

The guy who's always seen with Piper.

Piper

The girl who's my neighbor who i found out just recently that i like much more than i initially thought at first.

Me

The perfect daughter for every parents to have! Except the fact that I'm crushing on my neighbor who's too good to be true.

The Bike

Timothy and Piper's means of transportation to go to school. The Bike that made me realize how much I've been repressing my feelings for Piper.

Okay, ako na ang baliw. Sirang-sira na ang schedule ko sa pagtulog dahil iniisip ko lang si Piper sa buong araw.

I've never though that our last year in our school would be the closest that I have ever been to Piper.

Nalalapitan ko na siya kahit wala akong sadya, yung tipong pag gusto ko lang siya kausapin.

Minsan nga nakakasama ko pa sila ni Timothy mag lunch at masasabi ko naman na unti-unting nawawala yung barrier namin sa isa't isa, hindi katulad noong dati na hindi talaga kami nagpapansinan.

Nang maakisdente kami sa bike, sobrang daming paghingi ko ng patawad kay Piper at sa parents niya. Sinabi naman sakin ni Tita at Tito na hindi ko daw yun kasalanan at hindi naman malalim ang naging sugat ni Piper.

Wala daw ako dapat ipag-alala.

Pero I was really worried about Piper. Paano na lang kaya kung mas malala ang nangyari sakanya? Will she act like nothing just happened?

Tuwing nakikita ko yung maliit na scar sa noo ni Piper di ko maiwasan na magalit sa sarili ko. Halata pa naman din lalo iyon dahil maputi si Piper.

Uwian na pero pumunta ako sa may field kung saan P.E pa ang last subject ni na Piper. May Physical fitness test ang mga girls ng section nila kaya nandoon sila. They were formed in line at nangingibaw si Piper sa mga kaklase niya.

I sat at one of the bleachers to watch her. Ang cute niyang tignan sa suot niyang P.E uniform, yung type B kasi yung suot niya na shorts at shirt. Habang yung ibang girls naman lahat ay naka Type A na track suit.

Nakasimangot si Piper at nag cross arms ito. Ayaw niya siguro tumakbo. Hinding hindi mo kasi makikita si Piper na tumatakbo or nagmamadali. Siya ang hinahabol ng mga tao at hinding hindi siya pinaghihintay. She likes walking in her own pace kahit na malalate na siya sa sunod niyang klase.

That's just the kind of person Piper was.

I rested a hand in my left cheek as I stared at her direction. It's her turn to run na but she was making excuses to the coach para di siya tumakbo. Mukhang nainis naman si Coach sa kaniya at hinampas si Piper ng mahina sa ulo gamit yung record book na hawak nito. Nagsi tawanan yung mga classmates ni Piper dahil sa nangyari pero Piper looked like she was put in to a bad mood.

I feel bad for thinking this but she really looks cute lalo na at nung hinampas siya ng record book. She was just pouting while rubbing her head at nag lakad sa may starting line.

Pumutok na yung baril to signal that Piper should start running. Tumakbo nga naman si Piper pero sobrang bagal nga lang. Parang hirap na hirap siya sa pagtakbo at tumigil siya para huminga sa 300 meters pa lang.

Everyone was so amused at Piper at nilapitan ng bawat isa ito para bigyan ng tubig si Piper. Medyo nainis ako kasi dapat nag dala pala ako ng water bottle para dun iinom si Piper.