Κι αν ποτέ σε ρωτήσουν ποιος έχασε,
χωρίς δεύτερη σκέψη να απαντήσεις «εγώ»,
να απαντήσεις πως ηττήθηκες στο ίδιο σου το παιχνίδι
γιατί επέλεξες να παίξεις μόνος σου,
γιατί κανείς ποτέ δεν σου είπε
ότι για να επιζήσεις χρειάζεσαι συμμάχους.
Κι αν ποτέ σε ρωτήσουν ποιος έχασε,
με απόλυτη βεβαιότητα να τους πεις «εγώ».
Μπορείς ακόμη να τους μιλήσεις και για τα τραύματα που μου κατάφερες,
για τις πληγές που άφησαν ασημένιες ουλές
και για το ποσό βάναυσα βίασες την ψυχή μου,
αν αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι λιγότερο ηττημένος.
Τα άλλα δεν χρειάζεται να τους τα εκμυστηρευτείς.
Θα τα καταλάβουν μόνοι τους
όταν δουν τη μοναξιά στα μάτια σου,
όταν έντρομοι συνειδητοποιήσουν πως ο εγωισμός σου
σού στέρησε την καλύτερή σου σύμμαχο
και τη μετέτρεψε σε εχθρό
αν και ποτέ δεν σου επιτέθηκε ανοιχτά.
Εσύ έκανες επίθεση. Ξανά και ξανά.
Την έσπαγες σιγά σιγά
μέχρι που τελικά σκοτώθηκες επάνω στα δικά της αιχμηρά θραύσματα.
Και όσο κι αν το αρνείσαι το ξέρεις,
κι εγώ το ξέρω, κι εκείνοι το ξέρουν:
η ευθύνη βαραίνει εσένα.
Κι αν ποτέ τύχει να σε ρωτήσουν ποιος έχασε,
μην το αρνηθείς.
Ψιθύρισέ τους «εγώ».
