Warrior Cats Duistere tijden

Hoofdstuk 4

Het plaatje bovenaan is hoe Brieshart eruit ziet. 

Helderpoot werd vroeg in de ochtend wakker en wilde opstaan om zich eens lekker uit te rekken. "Au, mijn poot!" Siste ze toen ze op haar linkervoorpoot ging staan. Hij zal wel alleen stijf zijn. Vertelde helderpoot zichzelf. Ze probeerde er nog een keer gewicht op te zetten, maar er schoot weer een scherpe pijn door haar poot heen. Ze stond op drie poten en hinkte over de open plek naar Wenspoels hol. Het hol van de medicijnkat zat in een holle boom en de open plek die er voor lag werd zelfs in de strengste bladkaal goed beschut. "Helderpoot, kom binnen, wat kan ik voor je doen?" Vroeg de zoete stem van Wenspoel. "Ik werd vanmorgen wakker en toen deed mijn poot zo'n pijn toen ik er op wilde gaan staan." Zij Helderpoot. "Ik zal eens kijken." Zij wenspoel en trippelde haar hol uit. Ze ging bij Helderpoot zitten en trok een keer aan haar poot. "Doet dat pijn?" Vroeg ze. "Nee" Zij Helderpoot. Toen boog ze haar voetje om hoog. "Au!" Riep Helderpoot en trok uit reflex haar poot meteen terug. "Dat deed dus wel pijn, maar ik ben nog niet klaar, probeer nog even stil te blijven zitten." Zij Wenspoel. Wenspoel trok haar poot een paar keer heen en weer en daarna drukte ze haar eigen poot tegen het pootkussentje aan. Helderpoot zette haar tanden op elkaar en dwong zichzelf om haar poot niet weer terug te trekken. "Je hebt alleen wat spieren verrekt, als je even goed rust, ben je er zo weer bovenop." Miauwde Wenspoel. "Ik zal er wat trouwmeel op smeren, dat zal goed zijn voor het herstel." Zij Wenspoel en verdween weer in haar hol en kwam daarna terug met een blad met een soort doorzichtige gel erop. Die smeerde ze op Helderpoots pootkussentje, en op de bovenkant van haar poot, daarna wikkelde ze er wat bladeren omheen die ze vastzette met kleefkruit zodat ze er niet af zouden vallen. Wenspoel schraapte wat mos bij elkaar en maakte er een nest van voor Helderpoot om op te liggen. 

"Wenspoel weet jij waar Helderpoot is ik kan haar niet vi.." Kwam Nachtwaker binnenstormen. "Oh, hier ben je Helderpoot, wat is er met je poot gebeurt?" Vroeg hij. "Ze heeft gisteren wat spieren verrekt, ze zal een paar dagen hier moeten blijven. Het is niets ernstigs." Zij Wenspoel. "Gelukkig maar." Zuchtte Nachtwaker. "Zal ik jullie wat verse prooi brengen?" Vroeg hij. "Ik hoef niet?" Loog Helderpoot. Ze had enorme honger, dat kleine waterratje van gistermiddag was helemaal niet genoeg geweest, maar de hoop met prooi was al zo klein. "Zorg eerst maar dat de oudsten eten hebben, en de krijgers, als er dan nog wat over is dan mag je het wel hierheen brengen." Zij Wenspoel. "Moet jij niet wat doen." Zij ze daarna. "Eh, ja, tot zo." Zij Nachtwaker en wandelde het hol weer uit.

 "Wat was al dat gepraat?" Vroeg Windvleugel schor. "Niks belangrijks, hoe voel je je?" Vroeg Wenspoel. "Ik heb een beetje een droge keel, mag ik wat water?" Zij Windvleugel. "Natuurlijk." Zij Wenspoel een pakte een bol met mos die ze in de poel bij haar hol doopte, daarna liet ze Windvleugel het koude water oplikken totdat ze genoeg had gehad. Daarna trippelde ze naar Helderpoot en liet haar ook wat drinken. "Zal ik je helpen me kruiden sorteren?" Bood Helderpoot aan. "Als ik hier toch lig, kan ik net zo goed wat nuttigs doen." Voegde ze eraan toe. "Als je maar oppast met je poot." Zij Wenspoel. "Zal ik doen." Beloofde Helderpoot. Ze hinkte naar de holle boom toe en ging naast Wenspoel zitten. "Alles dat muf ruikt, leg je apart, dat heeft zijn werking verloren, en als het geur begint te verliezen dan leg je dat ook opzij." Zij Wenspoel. Helderpoot boog zich naar voren en besnuffelde een hoopje bladeren, ze trok haar neus op, het rook heel bitter. Ze spreidde de bladeren uit en besnuffelde ze één voor één. Degenen die muf roken, of nog maar een zwakke geur hadden legde ze opzij. De bladeren die nog fris roken legde ze weer op een hoop. "Is het zo goed?" Vroeg ze. Wenspoel boog zich over de bladeren en besnuffelde ze nog een keer. "Ja, goed gedaan Helderpoot. Dit heet trouwens wormkruid, daar ga je van overgeven." Legde Wenspoel uit. "Dit is goudsbloem, dat helpt tegen ontstoken wonden, en dat zijn jeneverbessen, en dat is watermunt, dat helpt tegen buikpijn. En dit is kattenkruid, voor withoest, groenhoest en zwarthoest, en dat is tijm, dat helpt tegen shock, en dit is kam kamille, daar wordt je rustig van, en smeerwortel, ook goed voor ontstoken wonden..." Legde Wenspoel uit en liep haar hele kruidenvoorraad af. 

"Kan ik je vandaag weer helpen." Vroeg Helderpoot de volgende ochtend nadat wenspoel klaar was met haar poot. "Ja hoor, al vind je dit vast minder leuk." Zij Wenspoel. Helderpoot vroeg zich af waarom. Toen kwam Wenspoel terug met een stuk stinkend mos. "Wil je de teken van de oudsten weghalen?" Vroeg ze. "Nou liever niet, maar ik wil liever iets doen dan niets doen, dus het moet maar." Zij Helderpoot. "Ik wist wel dat je dat zou zeggen." Lachte Wenspoel. Helderpoot hinkte naar het hol van de oudsten die zich bevond in een holle omgevallen boom. Helderpoot stak haar kop naar binnen. "Wat moet je." Snauwde Bontstaart. "Ik kom jullie teken weghalen." Piepte Helderpoot een beetje geschrokken van de uitval van de magere oudste. "Let niet op die humeurige ouwe knar, ga je gang hoor, volgens mij heb ik er een tussen mijn schouders." Miauwde Schiervleugel vriendelijk. Helderpoot controleerde de plak waar Schiervleugel had gezegd dat er een teek zat en drukte de muizengal ertegenaan, de teek viel er meteen af.  "Wat vind jij er nou van? Die zwerfkatten bedoel ik." Vroeg de grijze oudste. "Ik weet het niet." Antwoordde Helderpoot. Hagelster was gisteren met een patrouille naar de grens gegaan waar de zwerfkatten stonden te wachten, hij had gezegd dat hij over twee of drie dagen terug zou komen met zijn beslissing. "Ik vind dat we ze meteen duidelijk moeten maken dat ze hier moeten wegkomen." Zij Bontstaart. "Je weet best dat we dat niet kunnen, ze zijn met veel te veel en ze zijn sterker dan wij, en trouwens, misschien is het eigenlijk helemaal geen slecht idee om ze naar de clan te halen, ze zouden ons veel sterker maken, misschien zouden we zelfs ons territorium weer terug kunnen pakken." Zij Schiervleugel. "Ze leken het te menen." Zij Helderpoot voorzichtig. "Hoe weet jij dat nou, je was er gisteren toch niet bij." Snauwde Bontstaart. "Maar de eerste keer wel." Zij Helderpoot. De humeurige oudste gromde en rolde zich op. "Uiteindelijk is het Hagelsters beslissing." Miauwde Schiervleugel. De oudste zuchtte. 

"Ik ben klaar." Zij Helderpoot uiteindelijk. "Dankjewel Helderpoot, dat voelt een stuk beter." Zij Schiervleugel. Helderpoot draaide zich naar Bontstaart. "Ga weg met dat stinkspul, ik heb geen teken." Zij de oudste. "Oké dan." Zij Helderpoot en haalde haar schouders op. Daarna hinkte ze weer terug naar Wenspoels hol.