Chapter 27

1.4K 103 25
                                    

Ilang minuto ang lumipas simula nang umalis ang lalakng nakamaskara, leaving Rhian unconscious and Glaiza struggling from the effect of the concoction the man had injected her with. Patuloy ang pag-init ng kanyang katawan. Isang uri ng pag-init that can only be quenched sexually. Her body may want something but her mind is still intact. Hindi siya maaaring padaig sa ninanais ng kanyang katawan. Puso at isip ang dapat manaig. 

She twist and turn, squirming on the floor she's sitting on. She can feel her bosom hardened and her private part moistened. Sweat dripping down from her forehead that reached her lips tasting its saltiness.

"Lab...lab..." Rhian awoke at agad na siya ang hinanap.

"Rhi..an," hirap mang magsalita ay pinilit niyang banggitin ang pangalan ng babaeng pinakamamahal.

"Lablab, what did he do to you?!" pagaalala nitong tanong when she forced her head up upang silipin ang kasintahan. Kitang kita niya ang paghihirap nito mula sa expression ng mukha nito.

"O...okay lang a...ko. Ikaw?"

"I feel so gross. Its disgusting!"

"Makakatakas tayo rito. Just...just relax," she kept on moving.

As her body kept on shifting, she felt a poke under her shirt. Her eyes glistened at the sight of the weapon her father had given her. Its like a breath of fresh air nang makita niya ito, giving her even the slightest of hope of freedom. 

She continued moving to the point ignoring Rhian's call. The only reply she had done was shooing her to keep quiet. 

Her back and sides are aching as she continues to bend her body to have the blade to atleast clicked off from its fixed position but nothing happened. Libido tries to surface na laong nagpahirap sa dalaga.

"Rhi...an...call my...name...please," utal nitong pakiusap. 

"Lablab, whats going on?"

"Just call me,"

"Lablab... Lablab," paulit ulit nitong pagtawag.

Glaiza has to request that favor upang hindi mawala ang kanyang katinuan. Rhian's voice pins her sanity. Keeps her calm and composed despite of what she's going through dahil wala siyang ibang gustong makasama kundi si Rhian. She is the only person whose hands she wants to feel on her body.

Muli niyang sinubok ang pagbaluktot ng kanyang katawan and this time bending it even more, enduring the pain and the cracking of her joints. 

A slicing sound came and it was like an angels trumpet in Glaiza's ears. Hingal siyang napangiti. That sound means na umangat ang maliit na punyal mula sa pagkakalock nito sa kanyang lalagyan.

"Lablab, okay ka lang ba? Ano bang nangyayari sa'yo?"

"Sandali na lang. Makakawala na tayo,"

She continued bending her body. Sa mahirap niyang posisyon na nakaupo sa sahig, she bounced up and down with her neck bowing down to see if the dagger had succeeded. 

Unti-unti namang umaangat ang punyal. Sinubukang maidikit ang dila nito sa hawakan upang malaman kung makakayang abutin ng kanyang mga labi. Her tongue tasted the taste of the metal handle. She bounced once more at muli itong umangat. Iniyukong maiigi ang kanyang ulo na halos ikasakit ng kanyang leeg hanggang sa maabot niya ang punyal, biting it with her lips until she was able to bite the handle and pull it our of its sheath.

Bilugan ang mga mata ni Rhian ng makita kung ano ang hinila ni Glaiza mula sa ilalim ng kanyang damit. Naalala niya ang kutsilyong iyon na ibinigay ng ama ng kanyang kasintahan. 

The FanWhere stories live. Discover now