ten

6.3K 585 66
                                    


Zawgyi




အဆံုးမ႐ွိတဲ့ လိမ္ညာမႈေတြထဲ

ၾကယ္ေတြကို ထိုင္ေငးဖူးတယ္

ကေလးေလးေရ

လြမ္းလိုက္တာ.......



---------------–--------------------------

တတီတီ ျမည္ေနတဲ့ ႏိုးစက္သံေၾကာင့္ က်ိန္းစပ္ေနသည့္ မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ကို အားယူၿပီးဖြင့္လိုက္ရသည္။

ညက ကုမၸဏီ ႏွစ္ခ်ဳပ္စာရင္းေတြ စစ္ေနရင္းမွ အေတာ္ ေနာက္က်မွကို အိပ္ယာဝင္ျဖစ္သည္။

ကေလး မ႐ွိေတာ့တဲ့ေနာက္ သူ႔ဘဝက ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြလည္း ဆိပ္သုန္းသြားခဲ့သလို အလုပ္ထဲကိုဘဲ စိတ္ႏွစ္ထားကာ ေမ့ေပ်ာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနမိတာက အႀကိမ္ႀကိမ္။

Jeju မွာ အ႐ူးမီးဝိုင္းသလို ဘာကိုမွ အေလးအနက္ မ႐ွိေတာ့တဲ့သူကို Noona က ဆိုလ္းကို ျပန္ပို႔သည္။

ဆိုလ္းေရာက္ေတာ့ Omma က ေခ်ာ့ကာ ေျခာက္ကာႏွင့္ Appa ရဲ႕ ကုမၸဏီမွာ အလုပ္ဝင္ခိုင္းသည္။

သူလည္း စိတ္မပါေပမယ့္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ဝင္လုပ္ရင္းနဲ႔ပဲ အခုဆိုရင္ Kim Seung ကုမၸဏီ တစ္ခုလံုးကို Appa က သူ႔လက္ထဲကို စိတ္ခ်လက္ခ် ႏွင့္ အပ္လိုက္ၿပီ ျဖစ္သည္။

အလုပ္ထဲမွာသာ စိတ္ႏွစ္ရင္း တစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကလည္း ကုန္မွန္းမသိ ကုန္လြန္ခဲ့သည္။

ရာသီေတြ အလီလီေျပာင္းၿပီး တစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္က ကုန္ဆံုးသြားေပမယ့္ သူ႔အတြက္ကေတာ့ မေန႔တစ္ေန႔က လိုပင္။

အရာရာဟာ အသစ္အတိုင္းပင္း။

ကေလးကို လြမ္းသည့္စိတ္ေတြက မေပ်ာက္ကြယ္သြားသလို သတိရသည့္စိတ္ကလည္း ရင္ထဲမွာ မဆန္႔မပိုး။

သတိရတိုင္း မ်က္ရည္က်ရံုကလႊဲၿပီး သူဘာမ်ား တက္ႏိုင္အံုးမွာလဲ။

ထိုလူသားေလး ေပးခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာက ေမ့ေပ်ာက္ကုသလို႔ မရဘဲ လူမျမင္ႏိုင္တဲ့ ေနရာမွာ အမာရြတ္ တစ္ခုအျဖစ္က်န္ရစ္ခဲ့သည္လား။

ေလးလံထိုင္းမႈိင္းေနသည့္ စိတ္ကို အားယူၿပီး ထေနရသည့္ သူ႔အျဖစ္။

Remember(Completed)Where stories live. Discover now