Wait... She's a Dude?! !

თავი 14

POV ავტორი

- ლუჰაან~ რატომ ვერ მოვიგეთ. ეს უსამართლობაა!
ლუჰანი მეათასედ ატრიალებს თვალებს სეჰუნის  გაუთავებელი წუწუნის  გამო . – ყველაფერი ეს იმიტომ მოხდა რომ, შეგეშინდა და გაიქეცი!
სეჰუნი საწოლიდან წამოხტა და უფროს მიაჩერდა. – უკაცრავად? მე არ შემშინებია! მე უბრალოდ გავიაზრე რა იქნებოდა ყველაზე კარგი გადაწყვეტილება, რათა გოგონა დამეცვა იმ სიტუაციაში, - ხელით თმა აიჩეჩა და ისევ საწოლზე დაეშვა .
- პფფ, მნიშვნელობა არ აქვს. მაშინ შეგიძლია ამიხსნა, რატომ ყვიროდი სანამ გამოვრბოდით? – წარბის აწევით იკითხა ლუჰანმა. სეჰუნი გაწითლდა, მზერა ქვემოთ თითებს მიაბყრო და ხელების ზელვა დაიწყო.
- არ მაქვს პასუხი.
ლუ გამარჯვებულის ღიმილით წამოდგა და სეჰუნთან ისკუპა საწოლზე. – შენი აზრით რას აკეთებ? – გაკვირვებით შეხედა მეზობელს ბიჭმა.
- შენ გიყურებ .
სე უხერხულად შეიშმუშნა და მზერა მოაშორა უფროს. – გეყოს. ეს მაშინებს.
ლუჰანმა ამოიხვნეშა და თვალებიდან ჩოლკა მოიშორა. – შენ კაცი ხარ, რომელსაც ბევრი შიშები აქვს.
სე ისევ წამოხტა საწოლიდან, რის გამოც ლუჰანი რამოდენომე დიუმით ახტა ზემოთ. – ეს ასე არაა! 
- შენ. ყოველთვის. გეშინია!
- ია! გაგიმართლა რომ საყვარელი ხარ. სხვა შემთხვევაში ამას ასე არ დავტოვებდი.
ლუჰანს თვალები გაუფართოვდა, ლოყები კი აუწითლდა  მეზობლის პირველი კომპლიმეტის გაგონების შემდეგ. მან ლუჰანს გაუღიმა  და მისგანაც საპასუხო ღიმილი მიიღო. ოთახში სასიამოვნო სიჩუმე ჩამოწვა. პირველად ცხოვრებში სეჰუნი გოგოს წინ ნერვიულობდა, ისე თითქოს ... არ უნდოდა მის წინაშე სრული იდიოტი გამოსულიყო. ბიჭს შეხედა და მისდაუნებურად მზერა ტუჩებზე გადავიდა.  ღმერთო... მხოლოდ ერთხელ... მას უნდა იგრძნოს მათი გემო თავის ტუჩებზე.
უფროსმა შეამჩნია რომ ბიჭი მას მიაშტერდა და უფრო გაწითლდა, თან ბალიშს უფრო მაგრად ჩაეხუტა– რ-რა? რას უყურებ? მბურძგლავს ამის გამო.
- შეგიძლია ცოტა ხნით თვალები დახუჭო?
ბიჭს თვალები გაუფართოვდა ამ უეცარი თხოვნის გამო, რომელიც საკმაოდ საეჭვო ჩანდა. – რატომ? – იკითხა მან და მეზობელს მიუახლოვდა.
სეჰუნმა ხმაურიანად გადაყლაპა ნერწყვი. – უბრალოდ გააკეთე ეს. მხოლოდ სამი წამით
ლუმ მზობელი თავიდან ფეხებამდე აათვალიერა, ამოიხვენშა და თვალები დახუჭა . – ერთი....ორი....
სეჰუნმა ბიჭის ამ საქციელზე თვალები გადაატრიალა.აღარ დაკარგა ეს ძვირფასი წამები, მიუახლოვდა ბიჭის სახეს და მის ტუჩებს თავისით შეეხო. ლუჰანმა მაშინვე გაახილა თვალები როცა მეზობელის ტუჩები იგრძნო. ორივე უცებ უკან გახტა, გაწითლებულები, მიუხედავად იმისა  რომ ეს კოცნა სულ ერთ წამი  იყო, მან  დაამტკიცა ის გრძნობები რაც ამ ორს ჰქონდათ
- მე... ემმ... უბრალოდ მინ-
ბამ
- ლუჰანი!!!!
სეჰუნმა გაბრაზებულმა შეაბრუნა თავი უდროოდ შემოჭრილ სტუმრისკენ, მაგარამ იმის მაგივრად რომ გაბრაზებულიყო, უფრო დაიშოკა როცა სტუმრის პირონება გაარჩია 
- ლუჰან! *სლუკუნი*მმან მე შეცდომა დამიძახაა ! – ტირილით თქვა ბექიონმა ,ლუჰანის მკლავებში გაექანაა და სრულიად დააიგნორა სეჰუნი.
- რა? რა მოხდა ჰიონიი? –  ბიჭს ზუგრზე ხელი მოუსვა და მის დაწყნარება სცადა.ლუჰანმა  მრავლისმთქმელი გამომეტყველებით შეხედა მეზოელს , რომელიც მაშინვე მიხვდა სიტუაციას და კარისკენ გაემართა

- მე.. მაშინ წავაა... ჩანიოლს შევამოწმებ, – უხერხულად წარმოთქვა ბიჭმა, როცა ლუჰანისგან თავის დაკვრა მიიღო ,ოთახიც დატოვა  .

 ლუჰანმა ბექიონის თავი მოიშორა თავისი უკვე სველი მაისურიდან.
- მოიცადე. მაისურს გამოვიცვლი, მერე კი ყველაფერს მომიყვები კარგი ? 
ბიონმა თავი დაუკრა, თან მის ლოყებზე ცრემლები არ წყდებოდა. ჩინელი წამოდგა, მაისური გაიძრო და სამაგიერო გამოიღო კარადიდან
- ოჰ. მაპატიეთ. ჩემი... ტელეფონი .. დამავიწყდა.
ორივე ბიჭი შემობრუნდა და შესასველელის კარს გაფართოებული თვალებით  მიაჩერდნენ. ორივეს ლამის ნიკაპები იატაკზე ჩამოუვარდათ როცა იქ სეჰუნი დაინახეს.
- ეს რა ჯანდაბაა?

*******************************

სავარაუდოდ გაგრძელებას აღარ ელოდით, მაგარამ 

სიურპრიზი !!!!! :დ

ასე პატარა თავები იქნება შემდეგშიც, სულარაობას სჯობს ალბათ >_<

მადლობა ყველას, ვინც ელოდებოდით <3