2

1.4K 67 4
                                    

We meet and fallen to each other.


" Lain kali cuai lagi nak turun tu. Kau ni Wa, haih. Habis tu kau tak sempat cakap terima kasih ke apa? " soal Ain. Dia memandang Nashwa yang duduk di tempat menunggu itu.

Rasa nak gelak pun ya bila dengar cerita gadis sebelah dia ini. Tapi apakan daya, orang tu tengah sakit kan.. Takkan nak gelakkan dia pula.. Sahabat tu..

" Tak sempat. Aku pun masa tu sibuk dengan sakit kaki tu " jawab Nashwa. Kalau boleh, dia nak sangat jumpa lelaki tu balik tapi apakan daya nama hero dia tu pun dia tak tahu.

" Eh awak "

Ain dan Nashwa mengangkat kepala. Ain memang peliklah siapa lelaki ni tapi tidak bagi Nashwa. She know who this guy.

Lelaki itu tersenyum lebar. Ingatkan tak dapat jumpa lagi gadis yang dia tolong tadi. Sekali Allah bagi peluang untuk berjumpa tanpa sengaja. Tak sia-sia umi dia ambil lambat harini.

" Ehem, Assalamualaikum "

Nashwa menjawab perlahan. Lah pahal jantung ni buat pecutan maximum pula? Eh Nashwa! Ini peluang kau untuk cakap terima kasih.

" Hm awak, terima kasih sebab hm tadi tolong saya. Kalau takde awak tadi, saya tak tahu berapa lama saya dekat situ " fuh lega! Tapi apasal cakap tak pandang orang ni, Nashwa!

Lelaki itu mengangguk. Dia melabuhkan duduk di bangku berdekatan. Masih ada jarak antara mereka. Takkan nak duduk rapat-rapat dengan anak dara orang.

" Takpe. Lagipun saya jalankan tanggungjawab sebagai manusia je. " jawab lelaki itu.

Ain yang rasa tak betah diperlakukan seperti tidak wujud di situ terus mencelah.

" Nama apa ek? "

Nashwa membuntangkan matanya. Ain ni! Tak malu ke?

Lelaki itu tergelak kecil. Dia bangun apabila kelibat kereta uminya sudah sampai.

" Saya.. "

Dia membuka pintu kereta tapi terhenti lalu memandang Nashwa..

" Danish Aufa "

Dan seketika itu Nashwa rasa macam jatuh hati dengan lelaki bernama Danish Aufa itu.
Ya Allah, dugaan apa ni?

" Aku rasa aku kenal budak tu lah "

Nashwa menoleh ke arah Ain di sebelah. Macam mana Ain boleh kenal? Sedangkan dia langsung tak kenal.

" Lahh itu kan kawan pakwe aku weh hahaha budak kelas yang dekat hujung koridor tu. Ingat tak? Yang kekadang aku nampak dia usha kau kalau kau lalu situ " ujar Ain panjang lebar sambil mengusik Nashwa.

Tak sangka pula itu Danish Aufa yang sama. Mungkin tadi muka lelaki tu agak terselindung, itu pasal dia tak nampak sangat.

Nashwa?

Terkedu dengan kata-kata Ain.

¤¤¤¤

Esok harinya Nashwa ke sekolah seperti biasa walaupun kakinya masih terasa sengal lagi. Terseliuh kot weh.

" Assalamualaikum "

" Waa.... " terhenti dia nak menjawab salam apabila melihat siapa yang beri salam itu tadi.

Aduh! Apa pagi-pagi ni dah nampak bidadara pula ni weh? Semangat nak belajar tu nanti ke laut.

" Kaki okay ke? " tanya Danish. Walaupun mereka jalan saing tapi Danish ambil langkah ke depan sedikit.

" Hm okayy sikit hehe terima kasih tolong " Nashwa sengih bila Danish memandang dia di belakang. Apasal macam pasangan kekasih ni?

Danish rasa nak tergelak tengok muka innocent budak belakang dia ni. Tapi kan dia tak tipu kalau dia mula rasa sesuatu dengan gadis ni bila dia nampak Nashwa buat pertama kalinya.

Gila Nish!

" Hm saya masuk kelas dulu. " baru saja Nashwa ingin pergi, Danish menahan.

Nashwa memandang Danish pelik. Kenapa?

" Minta nombor boleh? " Danish menggaru belakang lehernya. Seganlah!

Nashwa tergamam sebelum tergelak kecil. Tangannya laju menarik sticky note di dalam poket baju lantas ditulis nombornya sebelum diberikan kepada Danish.

Danish?

Dengan senyuman lebar dia terima helaian itu. Dia memandang sticky note itu sebelum berjalan ke arah kelasnya dengan hati gembira.

Ni nombor jangan awak lelong pula.
Thanks for helping me yesterday :)

NashwaAqilah.

What will happen next?

Tbc

Miss me? Hah tahu korang tak rindu pun hahaha!

Lakaran Kisah KitaWhere stories live. Discover now