Daddy ✔️[Book 1]

~1

<<Ανα ετοιμασου επιτελους>> *ΜΕ ΕΝΑ Ν ΓΤ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΜΠΙΑΝΑ* φωναζει η μανα μου και ρολαρω τα ματια μου. Ω ελα τωρα. Η γυναικα εχει λυσσαξει απο το πρωι.

Σημερα, λοιπον, ειναι η μεγαλη μερα που θα ρθει ο γκομενος της μανας μου μαζι με το παιδι του να εγκατασταθουν μονιμα στο σπιτι μας. Στο σπιτι ΜΟΥ. Καταλαβες; Εκει που ημουν ολομοναχη και την εκανα ο,τι ηθελα, θα ερθει αυτος και θα μου παρουσιαστει ως 'ο πατερας που με αγαπα σαν πραγματικη του κορη'. Μαλακιες!

<<ΑΝΑΑΑΑΑΑΑ>> φωναζει ακομη πιο δυνατα και φορωντας το σορτσακι μου βγαινω εξω απο το δωματιο μου.

<<Καλα γιατι ουρλιαζεις;>> τη ρωταω ενω εκεινη με κοιταει απο πανω μεχρι κατω κανοντας τον σταυρο της. <Εχω κατι;>>

<<Ετσι θα εμφανιστεις μπροστα τους;>> με ρωταει και το βλεμμα της γεμιζει με αηδια.

<<Τι εννοεις;>> καθομαι στην καρεκλα της κουζινας <<Το ντυσιμο μου ειναι μια χαρα>> μαζευω τα μαλλια μου σε ενα κοτσακι ψηλο.

<<Σωστα>> σταυρωνει τα χερια της. <<Ενα τοπακι χωρις σουτιεν φυσικα, ενα σορτσακι που μοιαζει περισσοτερο με βρακι που εχει ζωνη και.... ααα ναι. Και ενα τσοκερ τυλιγμενο στον γεματο σημαδια λαιμο σου. Υπεροχα ντυμενη. Ή μαλλον γδυμενη>> παρατηρει αγριεμενη.

Πιανω το τσοκερ μου. <<Κοφτην ειρωνια μαμα. Αυτο ειναι το στυλ μου κι αν σου αρεσει>>

Γελαει ειρωνικα και με πλησιαζει. <<Βρε αι τραβα αλλαξε που μοιαζεις με πορνη που δουλευε ολη νυχτα. Δεν σε νοιαζει τι θα πουν για σενα ο Μαικλ και ο Αλεξ;>>

Σουφρωνω τα φρυδια μου χωρις καν να σχολιασω το "πορνη". Η γυναικα ειναι τοσο αουτ οφ φασιον. <<Ποιοι ειναι παλι αυτοι;>>

<<Ο Μαικλ θα γινει ο αντρας μου, Ανα. Συνελθε επιτελους. Ακομη ουτε το ονομα του δεν εχεις μαθει>> φωναζει νευριασμενη.

<<Και ο Αλεξ;>>

<<Ο γιος του, ρε παιδι μου. Ενα χρονο μεγαλυτερος απο εσενα ειν-. Μωρε τι στα λεω; Σε 10 λεπτα θα τα εχεις ξεχασει>> Σωστο!

<<Επιλεγω να τα ξεχασω μητερα μου>> λεω μες την γλυκα. <<Εγω τον μπαμπα μου θελω. Και κανενας Μαικλ δεν μπορει να τον αντικαταστησει>>

<<Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ ΜΑΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΦΑΜΠΙΑΝΑ. ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΞΕΡΟΚΕΦΑΛΟΣ>> ουρλιαζει και τραβιεμαι πισω απο την τρομαρα μου. Παιρνει δυο-τρεις ανασες για να καταφερει να ηρεμησει. <<Φροντησε να φερθεις οσο γινεται καλυτερα στον Μαικλ γιατι δεν ξερω ουτε εγω τι θα γινει>> με απειλει κι εγω απλα την κοιταζω με εχθρικο βλεμμα. Παλια μου ελεγε ο μπαμπας οτι οταν νευριαζει το καλυτερο που εχω να κανω ειναι να μην της μιλαω καν γιατι εξαγριωνεται ακομη περισσοτερο.