Daddy ✔️[Book 1]

~40

ΟΜΙΤΖΙ. Το βιβλίο μας έγινε 40 κεφαλαίωνννν (σαν να λέμε χμ... 15 χρονών). ΑΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ. ΝΑ ΜΑΣ ΖΗΣΕΙΙΙΙ. Σαν εχθές ήταν που έσπαγα το κεφάλι μου για να αποφασίσω αν τα μάτια του Άλεξ θα έπρεπε να είναι γαλάζια ή πράσινα.

Ουφ.

Επίσης 50000 ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΓΙΑ ΤΑ 50Κ!!

Είστε ό,τι καλύτερο!

~~~

prev:

<<Το ξερω>> παιρνω μια βαθια ανασα. <<Πρεπει να παω μεσα. Υποτιθεται οτι ηρθα για να διορθωσω το κραγιον μου και νομιζω εχει περασει ενα μισαωρο>> σχολιαζω και πηγαινω προς τον πορτα. <<Θα μιλησουμε μετα;>>

Γνεφει και ξεκλειδωνω την πορτα. Βγαινω εξω και την κλεινω διστακτικα πισω μου.

Γιατι ειναι τοσο δυσκολο γαμωτο;

now:

Παίρνω ένα τυχαίο περιοδικό στα χέρια μου από το κομοδίνο όσο το δωμάτιο της μητέρας μου γεμίζει ολοένα και περισσότερο από διάφορες γυναίκες. Αφού την χαιρετήσουν περνάνε από εμένα, λες και τις φώναξε κανείς, και με ρωτάνε πότε με το καλό θα γίνω και εγώ νυφούλα, πόσο χρονών είμαι, αν μου αρέσει κανένας...

Παρόλο που από μέσα μου τις βρίζω ακατάπαυστα, προσπαθώ να χαμογελάω ελάχιστα και να απαντάω στις ερωτήσεις τους, χωρίς να φαίνεται ότι θέλω να τις διώξω. Εν τέλει σηκώνομαι όρθια και όταν τελικά το δωμάτιο αδειάζει, πλησιάζω τη μητέρα μου και την κοιτάζω μέσα από τον καθρέφτη.

<<Ουάου. Δεν σε έχω ξαναδεί τόσο όμορφη...>> μουρμουρίζω και πιάνω το πέπλο στα χέρια μου. Γυρίζει και με κοιτάζει χαμογελαστή.

<<Μεταξύ μας, ούτε και εγώ>> γελάμε και απλώνει το χέρι της για να με χαιδέψει. <<Χαίρομαι πάρα πολύ που είσαι εδώ>>

<<Και εγώ, μαμά>>

Σκύβει το κεφάλι της και κάθεται ξανά στην καρέκλα πίσω της. <<Ξέρω ότι δεν σου συμπεριφέρθηκα σωστά. Ούτε σε εσένα, ούτε στον Άλεξ...>>

<<Μαμά->>

<<Άσε με να ολοκληρώσω!>> μου λέει και γνέφω. Μαζεύω το φόρεμά μου και κάθομαι δίπλα της κάτω. <<Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν περίμενα να συμβεί σε εμένα κάτι τέτοιο. Κάθε φορά που σας έβλεπα μαζί, προσπαθούσα να απωθήσω τη σκέψη ότι εσείς οι δύο είστε... να που όμως τελικά ήμουν σωστή>> με κοιτάζει ενώ μένω στύλη άλατος.