Yusei (Coralde Series #1)

Chapter Seven

Hindi ko alam kung saan mag sisimula. He sat in my purple bedroom na parang walang nangyari at pinalibot ang tingin sa buong kwarto bago binalik ang tingin saakin. His dark squinty eyes stared back at me like he was staring at my soul. Umiwas ako bago tumikhim.

Hindi man nakatingin, alam ko'ng pinapanood niya ang bawat galaw ko habang sinasaksak ang CD sa projector. Bubuksan ko na sana ang laptop ng maramdaman ang sariwa niya pabango na ikinagulat ko.

"What is this..." Kinuha niya ang isang puti na makapal na libro malapit sa beywang ko. "Can I?" Pag papaalam niya bago ako tumango. I blushed when he finally opened it using his right hand while his other hand are clinging to the study table. Locking me in one place.

Tahimik siya na tinitignan ang mga ginawa ko nguni't ramdam ko ang hininga niya sa batok ko lalo na ang init ng kanyang katawan.

"It's... beautiful." Bulong niya ramdam ko ang pagkamangha niya. Nagulat ako at sa unang pagkakataon, parang may humawak sa puso ko dahil sa komlimento niya.

Kilala ko ang kapatid ko hindi ako nakakarinig sakanya ng ganito kaya sobrang nakakabigla at nakakatuwa. Siyang lang din ang unang nakakita sa mga gawa ko kaya sobra akong na excite dahil sa wakas kinausap niya na din ako.

"Can I see more?" Tanong niya na mas lalo kong ikinatuwa. Nakita ko sa mata niya ang lubos na pagkainteres sa mga gawa ko.

"T-Thank you, Yu. Masaya ako dahil nagustuhan mo." I smiled sweetly at him. He stared at me for a moment bago niya pinanood ang pagkuha ko ng isang makapal pa na box sa drawer ko. Humarap ako sakanya bago siya hinila at naupo sa carpet.

Binuksan ko ito at isa isa kong linapag sa carpet. Nanatiling nakatitig ang kapatid ko sa mga painting na ginawa ko bago niya ito tinignan.

"Oh, I painted that last year in October! It was kinda messy..." I explained. Nakita ko na orange sunset ang ginawa ko habang may babae na nakasakay sa bangka, pinapanood ang pag lubog ng araw.

I heard him chuckle. I bit my bottom lips in happiness. May kung ano sa tyan ko na nagkakagulo at hindi ko alam kung ano 'iyon.

Nakalipas ang ilang oras, hindi pa din natatapos si Yusei sa pag tingin ng mga drawings at sa paintings ko na para bang ayaw niya itong pakawalan sakanyang kamay o mawala sa paningin niya. I describe everything that was on my painting.

"H-hindi pa 'yan tapos, Yu. Kakasimula ko pa lang kasi yan." Sabi ko ng makuha niya ang isang papel na may drawing.

"Really? What are you gonna draw then..." He whispered then looked at me.

Ngumuso ako bago umiwas ng tingin. "G-Gusto sana kita idrawing. Pero naalala ko na hindi tayo...." Hindi ko matuloy tuloy. We became silent. Walang nagsalita saamin bago ko naalala ang lahat. Lumingon ako sakanya na nahuling kong nakatingin sa'kin. "Yu... bakit mo ako iniiwasan?"

Hinihiling ko na sana Kalinin nalang ako ng lupa ngayon!

He didn't speak for a second. "No... I'm not." Iwas niya na ikinasimangot ko lalo.

Lumapit ako at umupo sa tabi niya. Naramdaman ko ang pagiging alarma niya kaya tumigil ako sa paglapit pero ang balat namin 'ay malapit na magdikit.

"Bunso... I'm sorry if I did something wrong." I said in a little voice as I confessed. "H-Hindi ko kaya na ganito tayo. Kung may problema ka sa school o sa sarili mo, wag ka sana magdalawang isip na magsabi sakin. Ayoko ng iniiwasan mo ako... masakit." Pag amin ko na ikinabaling niya.

Hindi siya nagsalita kaya nagpatuloy ako.

"Do you hate me?"

"No." Bigla niyang sagot habang nakatingin ng malalim sa mata ko. "I don't hate you, Ashrelle..."