Chapter Nine

5.3K 231 64
                                    

Nakauwi kami sa bahay ng basang basa linapag ko ang sapatos namin sa gilid ng shoe rack para sana matuyo. Tumingin ako sa bintana na sobrang lakas pa din ng ulan bago liningon ang kapatid ko na nanatiling tahimik. Nagtama ang mata namin at kitang kita ko ang pagod sakanyang mata.

"Kailangan muna natin magpalit ng damit, Yu." Sabi ko bago siya hinila. Kumuha ako ng armchair at doon siya pinaupo.

Dumeretso na ako malapit sa washing machine bago kumuha ng damit para saaming dalawa pero ramdam ko pa din ang titig sa'kin ni Yusei. Lumapit ako sakanya nang hindi siya tinitignan dahil sa halo halong nararamdaman at alam kong napansin niya 'yon.

My fingers tightened. With each step, the weight in my chest keeps increasing, and felt like my heart slowly sliding out of its place down to my stomach. We shouldn't be doing this kind of thing. I felt like my brother was a magnet and I was helplessly magnetized by him.

"Suotin mo muna 'to Yu." Alok ko sakanya sa itim na T-shirt. I didn't look at him but I saw in my peripheral vision that he was silently looking at me like a hawk.

Bigla akong naalerto ng tumayo siya at lumapit sakin, hindi pinansin ang inaabot ko sakanya. Kaagad akong napalingon at napasinghap.

"Ashrelle... I'm sorry." The guilt in his voice is very evident it feels like a poison in my ear. Pakiramdam ko, sinisise niya ang kanyang sarili pero kahit kailanman hindi mag papatinag sa lahat ng desisyon na ginawa niya.

Alam kong pareho kami ng nararamdaman. Sabihin ko man, wala pa din ako karapatan dahil magkapatid kami. Hanggang ngayon wala pa din akong alam sa tunay niyang nararamdaman kung bakit kami naging ganto.

Nangiinit ang sulok ng mata ko bago mas lalong umiwas ng tingin ng gusto niya ako hawakan.

"A-Ano ba talaga ang ginagawa natin, Yu..." I said painfully. The pain in my heart just keeps increasing non-stop and if I look at him now, all the things that I said will disappear completely. Just like that. I know I should hate the way he makes me feel, but it always left me with confusion.

Sinusubukan niya akong hawakan pero patuloy ako sa pag iiwas.

"Ashrelle..." He whispered weakly. Lumandas ang luha ko sa aking pisnge na kaagad niya itong pinunasan bago ako yinakap ng mahigpit.

I suddenly stiffened to where I'm standing and immediately look at him. I didn't know why but I felt like electricity zapped throughout my body when our gaze met. It's always like this. I tooked in a sharp inhale as his scent overwhelmed me. I could feel the warmth of his body against me.

"I don't like this anymore... kung nagbibiro ka lang at puro kalokohan Yusei, hindi maganda 'to."

"Hindi ako marunong magbiro, Ashrelle." He said like it was a dark promise. "We'll work this out—"

I punched him in the chest. Hinayaan niya ako kahit napaka lakas ang hampas ko. "Work this out? Alam mo ba ang pinagsasabe mo? Magkapatid tayo!"

Nagtagis ang bagang niya. He looked at me painfully.

"I hate you... I hate you so much!" Sinalo niya ang pulsuhan ko bago ako hinila para sa mariin na halik. Sinuklian ko 'yon ng buong puso bago tuloy tuloy na naglandas ang aking luha.

"Then what is this all about..." He whispered through our breathing. "You hate me that much but why do you always respond to my kisses, Ashrelle?" Mas lalo siyang lumapit bago linagay ang ilong niya sa ilong ko. "Mmm?"

"I... I don't..."

"You don't?" He said in a smooth tone, his eyes still on me.

"I-I don't know!"

Yusei (Coralde Series #1)Where stories live. Discover now