F O U R

1.8K 194 2
                                    

Άνοιξα ξανά τα μάτια μου και βλέπω πως δυστυχώς είμαι ακόμη εδώ.Τεντώθηκα λιγάκι και κοίταξα το ταβάνι.Βρήκα όση δύναμη μου απέμεινε,σέρνοντας τα πόδια μου και στηρίχτηκα στην πόρτα.

Νιώθω ότι η ψυχική μου υγεία με εγκαταλείπει και αισθάνομαι σαν κάποιος να με χτυπάει στο στομάχι δυνατά.Πεινάω και είμαι σε μια κατασταση Νιρβάνας από τον πολύ ύπνο.

Ξεφύσηξα και θυμήθηκα εκείνον.Αποφάσισα πως έπρεπε να πάω να τον βρω για να μου δώσει εξηγήσεις,είμαι κουρασμένη από αυτό το άρρωστο αστείο πλέον.Άνοιξα την προτα και άρχισα να περιφέρομαι στο άγνωστο για εμένα,σπίτι.Κατέβηκα στο ισόγειο του σκοτεινού κτίσματος, αθόρυβα.Μόλις κατέβαινες από τις σκάλες το πρώτο πράγμα που έβλεπες ήταν στο αριστερό σου χέρι το σαλόνι και στο δεξί η κουζίνα.

Προχώρησα αριστερά όμως παρατήρησα ότι ήταν άδειο το καθιστικό.Έκανα ένα βήμα πίσω και πήγα προς την άλλην κατεύθυνση. Μπήκα στην κουζίνα και το βλέμμα μου έπεσε κατευθείαν πάνω σε εκείνον ο οποίος κάπνιζε αμέριμνος.Για κάποιον λόγο,βλέποντας τον έτσι με κατέκλυσαν ανατριχίλες.

Ένα περίεργο συναίσθημα μέσα μου.

Είχε γυρισμένη την πλάτη σε εμένα και βρήκα την ευκαιρία σταθώ στην πόρτα της κουζίνας για να τον παρατηρήσω καλύτερα.Ήταν γυμνός από την μέση και πάνω μα αυτό έφτανε για να καταλάβεις πως ήταν αρκετά γυμνασμένος.Τα κάστανα μαλλιά του είναι ανακατεμένα με έναν ωραίο φυσικό και ανέμελο τρόπο όπως το χθεσινό πρωινό.Τατουάζ κοσμούσαν κάποια από τα μέρη της πλάτης του,κάποια φαίνονταν αρκετά ενδιαφέροντα."Θα με θαυμάζεις για πολλή ώρα ακόμη μωρό μου;" είπε με μια βραχνή φωνή και τότε κατάλαβα πως ήξερε πως τον κοιτούσα τόση ώρα.Έβαλα μια τούφα πίσω από το αυτί μου,πράγμα που κάνω όταν ντρέπομαι και τον κοίταξα κάπως ντροπαλά.

Γύρισε τον κορμό του προς τα εμένα και με, μια γρήγορη ματιά,με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω εξεταστικά.
"Πάντα κοκκινίζεις τόσο πολύ;" ρώτησε παίρνοντας άλλη μια τζούρα από το τσιγάρο του.

Ω ναι, πάντα.Απ'όταν θυμάμαι τον εαυτό μου για την ακρίβεια.Ήμουν τόσο ντροπαλή ανέκαθεν με τους ανθρώπους, πράγμα που ο εαυτός μου κατάφερνε να το εξωτερικεύει με αυτόν τον τρόπο, κάνοντας με να φαίνομαι ακόμη πιο αμήχανη στους άλλους.
"Ναι" είπα δειλά και ξανά έβαλα άλλη μια κόκκινη τούφα πίσω από το αυτή μου μιας και άρχιζα να αισθάνομαι ακόμη πιο άβολα.

Light My Fire #SCFS WINNER 2018Where stories live. Discover now