Stupid Love

Part 26

Sidney's POV

Harry en ik waren heel erg benieuwd naar wat zijn opa te zeggen had en we besloten naar beneden te gaan.

"Opa?" Harry liep door het huis zoekend naar zijn opa.

"In de keuken!" Harry keek me aan en begon te lachen.

"Waar anders!" We liepen de keuken in en gingen zitten.

"Wat zie ik...hebben jullie het goedgemaakt?" ik knikte en Harry gaf me een kus op me hoofd.

"Wat bedoelde u net? over dat er iets niet klopt?" hij pakte zijn thee en keek ons aan.

"Alle vrouwen in deze familie lijken op elkaar..maar jij niet!het is raar, en daarom denk ik dat er iets niet klopt. ik denk dat jullie met Marie en Kevin moeten praten." We knikte en liepen naar buiten naar de auto.

"Harry betekend dat dat we misschien geen familie zijn?" hij keek me aan en glimlachte.

"Ik hoop het!" we stapte in en reden naar Marie en Kevin. Ik was bang voor een teleurstelling maar aan de andere kant wat kon nog een grotere teleurstelling zijn? We kwamen aan en stapte uit. Harry klopte aan en al snel deed Kevin open.

"Hey, ik had jullie niet verwacht...is alles goed?" we knikte en liepen naar binnen.

"Waar is marie?"

"Uhmm ik roep haar wel even..is echt alles oke?"

"Dat horen we zo.." hij keek me niet begrijpend aan maar ging snel opzoek naar Marie. Harry trok me mee naar de bank en hield me dicht tegen zich aan.

"Ik hou van je Sidney..wat er ook gebeurt!" ik keek hem aan en glimlachte.

"Ik hou ook van jou Harry!" ik trok hem naar me toe en onze lippen paste perfect in elkaar...zoals altijd!

"Wat is dit?" We keken om en zagen Marie en Kevin staan. Ze leken nogal geschokt en kwamen langzaam dichterbij.

"Uhmm..." Harry keek me aan en keek terug naar Marie.

"Sidney en ik hebben een relatie..al voor wij wisten dat we familie waren...wat volgens mij ook niet waar is of wel?" hij keek Marie doordringend aan en ze leek nogal nerveus.

"Wat? waar heb je het over? dit kan niet Harry!"

"We zijn geen familie...toch?" wat doet hij? hij weet niks zeker!

"Marie..je kan dit niet doen...je moet het zeggen!" ze keek Kevin boos aan en keek terug naar mij..

"Oke...het spijt me...ik kan geen kinderen krijgen... iet zelf mijn eitjes zijn niet goed...dus heb ik iemand zijn eitjes gebruikt om toch een baby te kunnen krijgen...dus eigelijk ben jij niet honderdprocent van mij." Ik keek haar aan met grote ogen...is dit serieus? wat moet ik allemaal nog horen voor ik breek? een mens kan maar zo veel aan...nu weet ik helemaal niet wie mijn moeder eigelijk is! waarom moet alles zo ingewikkeld zijn? heb ik dit verdient? heb ik iets gedaan dat mijn leven zo kut moet gaan?

"Dus Sidney is niet mijn nichtje?" ik schrok op en keek Harry aan...is dat het enige waar hij aan denkt? er gaan nu hele andere dingen door mijn hoofd.

"Nee officieel niet nee...sorry, als ik dit wist had ik het eerder gezegd! Ik hoop dat jullie niet boos zijn?" ik schudden me hoofd en keek naar de grond.

"Nee joh! we zijn blij dit te horen...over dat Sid mijn nichtje niet is dan...we moeten alleen wel gaan...Sidney had allang terug moeten gaan, Dankje Marie en Kevin!" We zeiden ze gedag en liepen naar de auto..ik had nog geen woord gezegd en ik kon alleen denken aan alles wat er tot nu toe is gebeurt...jamie die me in een drugssmokkel iets wou krijgen, Max me baas..die altijd aan me zat, ontvoering, me vader die niet me vader blijkt te zijn, dan is de jongen van me leven mijn neef, heb ik twee andere ouders en geen vriend meer, en dan is ze helemaal me moeder niet en is Harry niet me neef! het is teveel in zo'n korte tijd om te verwerken voor een mens. We stapte in de auto naar het vliegveld maar ik voelde me raar...ik voelde me verloren.

"Sid?" ik keek niet om en hoopte dat ie niks meer zou zeggen.

"Mop wat is er?" Hij pakte me kin en draaide me hoofd.

"Niks..ik..ik weet het gewoon even niet.." hij keek me treurig aan..

"Ben je niet blij?"

"Blij? om wat? ow omdat wij geen familie zijn? ja dat is fijn ja...maar nee ik heb geen reden om blij te zijn!"

"Wat bedoel je?"

"Kijk wat er allemaal is gebeurt Harry! dat is teveel voor een mens om te verwerken! ik voel me leeg...ik heb gewoon tijd voor mezelf nodig.." hij keek me geschokt aan en schudden zijn hoofd.

"Nee...nee Sidney dat kan je niet doen! ik weet nu eindelijk dat we samen kunnen zijn en dan ga je bij me weg?"

"Ik moet wel, ik heb tijd voor mezelf nodig...om alles op een rijtje te krijgen...en dat moet ik alleen doen Harry.." Hij was stil en zei niks...uiteindelijk keek hij me aan en sprak.

"Oke...als jij tijd nodig hebt dan geef ik je die, maar ik kan je niet uit me hoofd zetten en dat ben ik ook niet van plan Sidney!"

"Dat is je geraaien ook meneer! beloof je me dat ik je nog zie!"

"Dat beloof ik!" ik liep naar hem toe en vloog om zijn nek. Hij gaf me nog een kus op me hoofd voor ik de deur uit liep.