Xavier Academy || School Of Magics

[Chapter:23] (Coming Home)

Rhea's Pov

Nang matapos ko na ang pakiki paglaban sa apat na umatake sa akin kanina ay pupuntahan ko na sana si Flame ng maka ramdam ako ng antok.

Sina-walang bahala ko ito. Mas kailangan ako ngayon ng kaibigan ko. Pero bago pa ako makalapit sa pinag hihigaan ni Flame ay may lalaking humarang sa akin.

"Snow," sambit ko. Lumulutang siya ngayon sa ere at kulay ginto ang kanyang mata.

Nangilabot ako ng tignan niya ako ng derekta. He then whispered languages that I cannot understand.

Tinaas niya ang dalawang kamay niya at naramdaman ko nalang na may binubura siya sa aking memorya.

Hindi naman ako makapalag dahil may bigla nalang mga devil roots ang pumulupot sa aking kamay at paa.

Pagtapos nito ay lalo ako nakaramdam ng antok. Pinilit ko tignan ang lalaking nasa harapan ko ngayon.

"Who really are you?," mahinang tanong ko sa kanya. He looked at me, blankly.

"I don't know either," huling katagang narinig ko sa kanya at tuluyan na akong nahatak sa kadiliman.

~*~*~*~*~

Pagmulat ko ng aking mata ay puting kisame ang bumungad sa akin. Sinandal ko naman ang likod ko sa ulunan at nilibot ang tingin sa silid na pinag lalagyan ko ngayon.

Sinubukan kong alalahin ang nang yari. Kung bakit at paano ako napunta sa isa sa hospital ng Jade Kingdom.

Ngunit kumirot lamang ang aking ulo. Napahawak ako sa sintinado ko at hinilot hilot ito.

Napatingin ako sa pintuan ng marinig na bumukas ito. Niluwal non si Snow na ngayon may benda ang parehong kamay. Meron din siyang band-aid sa mukha.

Nilibot niya ang tingin at tumigil sa akin. Hindi man lang to nagulat at parang alam na kanina pa na gising ako.

Pumasok siya at umupo sa sofa na nasa gilid lamang ng kamang pinaghihilataan ko ngayon.

"Anong nang yare?," unang tanong na sinabi ko ng siya ay maka-upo.

Tinignan niya lamang ako ng blanko at napahinga ng malalim.

"Nawalan ako ng malay ng lumipad ako sa mga kabahayan at pag gising ko ay agad ko kayo pinuntahan ngunit naabutan ko na kayong mga naka hilata sa damuhan at mga walang malay. Wala naring ang mga bampira, werewolves at elemental users doon," mahabang lintanya niya. Tinignan ko naman siya sa mata kung nag sasabi ito ng totoo. Inilingan niya lang ako at humalikipkip.

"That's wierd," nabulong ko na lamang at iniwas na ang tingin sa kanya.

"Yeah, because all of you don't even recall how or what happened before you all pass out," seryosong sambit niya. Napatingin naman ako sa kanya.

"Gising na sila?," kunot noo'ng tanong ko. Tumango naman siya.

"Oo, pero dahil sa kalagayan nila ay kailangan nila muling mag pahinga," sambit niya, napatango naman ako.

"Wala bang nakitang mali sa amin ang mga healers?," takang tanong ko sa kanya. Umiling naman siya.

"Wala, lahat naman kayo ay normal ang kalagayan. Wala ding nakitang posibilidad na binura ang inyong mga memorya," sambit niya, lalo naman ako nag taka.

"Pero bakit di namin maalala ang nang yari bago kami mawalan ng malay?," mahinang tanong ko.

"Sabi ng healers epekto raw ito ng masyadong pag gamit ng mahicang taglay," sambit ni Snow.