Sugar...

Chapter (4)

Click...

စကၠဴ လိပ္ေတြ ပန္ခ်ီကားခ်ပ္ေတြ စာရြက္ပံုတို
ပတ္စေတြအထပ္ထပ္ အထပ္ထပ္ ေပြလီေနတာမို႔႐ႈပ္ေထြးသလိုျဖစ္ေနေပမဲ့လည္း
တစ္ခါျပန္စာရြက္ခ်စ္တတ္သူေတြအတြက္
ေတာ့ဝါညိဳေရာင္သမ္းေနတဲ့ဒီအခန္းေလးက
ႏွစ္လိုဖြယ္ေလးတစ္ခုပါပဲ...

ကုတင္ေခါင္းဘက္ကျပတင္းေပါက္ေလးရဲ႕
အလင္းကိုဗဟိုျပဳၿပီး စိတ္လြတ္လက္လြတ္
ပန္းခ်ီထိုင္ဆြဲေနတဲ့ ဒီလူသားအ႐ိႈက္နက္ရဲ႕
နားကိုတစ္စံုတစ္ဦးရဲ႕အကူအညီနဲ႔
Coffeeခြက္ခပ္ႀကီးႀကီးေလးတစ္ခုတိုးစူးစူး
အသံေလးနဲ႔အတူေရာက္လာခဲ့တယ္...

ေဆးစက္ေရာင္တံ့တံ့ေလးေတြညစ္စြန္းေနတဲ့
ႀကီးငယ္လတ္စုတ္တံေတြေဘးမွာမို႔ Coffee
ခြက္ေလးေပၚအေရာင္တစ္ခ်ိဳ႕ေပက်န္သြားမွာကိုေတာ့စိုးရိမ္ရႏိုင္ေပမဲ့လည္း ဒါကျပသာနာ
တစ္ခုအေနနဲ႔ေတာ့စဥ္းစားစရာမဟုတ္ပါဘူး...

ဒါေၾကာင့္လည္းCoffeeခြက္လာပို႔ေပးတဲ့လူကို
"ေက်းဇူး mommy"ဆိုတဲ့စကားပဲ အ႐ိႈက္နက္
ေျပာတာျဖစ္ႏိုင္တယ္...

"အိမ္မွာအႏုပညာသမားတစ္ေယာက္႐ွိေနေသး
တာဂုဏ္ယူစရာပဲ...ဒါေပမဲ့သူကဆိုးတယ္...
ေန႔လည္မစားလို႔ Coffeeလာပို႔ေပးရတဲ့အထိပဲ"

သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္အသံေလးဆီကေန
အရြဲ႔တိုက္မႈဆန္တဲ့သေဘာတရားေတြစြက္လာ
တာမို႔ အ႐ိႈက္နက္ သေဘာက်သေယာင္မထိ
တထိအေပ်ာ္ေလးမ်ားကႏႈတ္ခမ္းကိုကူးစက္လာ
ေလၿပီး...

"သားပန္းခ်ီဆြဲရင္းေသာက္လို႔ရေအာင္coffee
လာပို႔တာ mommyေအာက္ထပ္ျပန္ဆင္း
ေတာ့မယ္"

"ဟုတ္ကဲ့"

အေမျဖစ္သူအခန္းျပင္ထြက္သြားတဲ့အတြက္
ပန္းခ်ီဆြဲဖို႔ျပင္လိုက္ေပမဲ့ နစ္ဝင္ေနတဲ့ခံစားမႈ
ရသေတြကိုျပန္႐ွာမေတြ႔ေတာ့...

စုတ္တံကိုပဲစားပြဲေပၚျပန္တင္လိုက္ၿပီး
Coffeeေသာက္ေနရင္း...

အစိုးမရေသာႏွလံုးသားပါလား...
မ်က္လံုးတို႔က ဦးတည္ရာမဲ့လြင့္ေနရင္း...
ေခါင္းအံုးေပၚျပန္႔က်ဲေနတဲ့စာရြက္အပိုင္းအစ
ေလးႏွစ္ရြက္ဆီဆိုက္ေရာက္လာေတာ့တာ...