Chapter (34)

1.8K 98 8
                                    

ျဖဴဥေနေသာပန္းေရာင္ေျခဖ်ားလွလွေလးတစ္စံု
ပိုင္႐ွင္မူးခမ်ာ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကိုကုတင္
ေထာက္တိုင္ႏွင့္တြဲကာသံႀကိဳးခတ္ခံထားရ
ေသာေၾကာင့္ ေျခခ်င္းခတ္ခံထားရေသာ
တိရစာၦန္အ႐ိုင္းေလးတစ္ေကာင္သဖြယ္ျဖစ္ေန
သည္...

Clack...

"အစ္ကို ထမင္းစားဖို႔ယူလာတယ္"

မင္းထိုက္စံ၏အသံကိုၾကားပါေသာ္လည္း
ကိုယ့္ကိုခ်ဳပ္ေႏွာင္ပိတ္ေလွာင္ထားေသာသူရဲ႕
မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး မည္သူကျပံဳးရယ္ကာ
ဆီးႀကိဳႏိုင္မည္နည္း...။
.
.
.
အသံမ်ားကိုဥေပကၡာျပဳရင္းမ်က္လံုးကိုသာ
စံုလိုက္မွိတ္ထားမိသည္...

သို႔ေသာ္လည္း အိပ္ယာထဲေက်ာခိုင္းလဲေနသူမူး
မွာအိပ္ေပ်ာ္ေနျခင္းမဟုတ္သည္ကို မင္းထိုက္စံ
သိသည္...။ထို႔အျပင္သူ႔ကို မူး စိတ္ဆိုးမေျပ
ေသးသည္ကိုပါထပ္ေဆာင္းသိေသးသည္။

ေန႔လည္ကအခန္းထဲထားခဲ့ေသာထမင္း
ပန္းကန္မ်ားမွာလည္း မွဲ႔တစ္ေပါက္မစြန္းေသး
သည့္အပ်ိဳစင္ေလးတစ္ဦးသဖြယ္ေျခရာလက္ရာ
မပ်က္ေအးစက္စြာ႐ွိေနသည္ကိုမင္းထိုက္စံ
ျမင္ရာ...

"ေရဘဲေသာက္ေနေတာ့မွာလား

မစားမေသာက္ဘဲဒီအတိုင္းဆက္ေနမယ္ဆိုရင္
ခႏၱာကိုယ္ကအားအင္ေတြခ်ိ့နဲ႔ၿပီးပိန္ခ်ံဳးလာလိမ့္
မယ္

ကြၽန္ေတာ္ကအ႐ိုးေပၚအေရတင္ေနတဲ့
အဘိုးႀကီးေတြကိုမႀကိဳက္ဘူးေနာ္"

ေက်ာက္သားသဖြယ္မလႈပ္မယွက္ျမဲျမံေနေသာ
သူကိုစကားေျပာရံုျဖင့္မျဖစ္ေတာ့သည္ကို
သိေလၿပီမို႔ လက္ထဲကိုင္ထားေသာထမင္း
ပန္းကန္မ်ားကိုကုတင္ေဘးက စားပြဲေပၚသို႔ခ်ၿပီး

ကုတင္ေပၚေဘးေစာင္းအိပ္ေနေသာမူး၏
ေနာက္ေက်ာမွေနကာ မူး၏ေဘာင္းဘီZipကို
တျဖည္းျဖည္းဆြဲခ်ေသာေၾကာင့္...

"ေဟ်ာင့္ ဖယ္စမ္း ဘာလုပ္တာလဲ"

အိပ္ယာထက္သို႔အလန္႔တၾကားျဖင့္ကမူး႐ွဴ းထိုး
ထထိုင္ကာ႐ုန္းေလေသာမူးကို မင္းထိုက္စံ
လည္းအသာတၾကည္လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး...

"ညစာစားဖို႔အတြက္ယူလာတယ္"

ရန္ေတြ႔ဖို႔အဆင့္ကိုလြန္ၿပီးစကားေျပာခ်င္စိတ္
ပင္ပ်က္ယြင္းေန၍မူးလည္းမ်က္ႏွာလႊဲရံုသာ
တတ္ႏိုင္ေတာ့သည္။

Sugar...Where stories live. Discover now