Bölüm 23

751 82 10
                                    

Gözlerim yavaş yavaş açıldığında karşımda doktor ve serumumla ilgilenen hemşire vardı.Bi süre tavana baktıktan sonra odayı inceledim.Hastanede olduğumu zaten anlamıştım ama neden buradaydım.

-Meraba.Ben seninle kısa süre ilgilenen doktorunum.Uzun süredir aç kalmışsın sıcak havanın etkisiyle bayılmışsın biraz serum verdik.

Biraz tebessüm edip

-Teşekkür ederim.

Dedim doktor da odadan çıktı.Sonra Polis ve aramızda geçen ifade diyologlarını hatırladım.Gözlerimi tekrar kapattım.Sırtım biraz ağrıyordu.

-Şey bu çiçekler sana."

Gözlerimi açtım ve masada gördüğüm beyaz laleler hoşuma gitmişti.Hemşire ellerime verip odadan çıktı.Biraz inceledikten sonra küçük çok tatlı bi zarf gülümsememe neden oldu.Ya PİSLİK GÖNDERMİŞSE?Bir an da kaşlarımı çattım derin nefes alıp zarfı açtım.

                                       Çok Geçmiş Olsun ve Seni Üzdüğüm için de Özür dilerim

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

                                       Çok Geçmiş Olsun ve Seni Üzdüğüm için de Özür dilerim.

                                                 Umarım İyileşirsin.İfade için de uğrarsan en kısa zamanda iyi olur. 

                                                                                                             -Polis Burak-

Biraz sakinleşmiştim ve içim rahattı.Kağıdın arkasında da telefon numarası yazıyordu.

Hemşire geldi ve serumumu çıkardı.Yemek öğünümümü atlatmamamı ve bol bol su içememi söyledi.Şapkamı ve cüzdanımı aldım ve hastaneden çıktım.

                                                                                    **************

Ev kapımın önüne sağsalim gelmiştim.Pisliğe dair hiç bir şeyle karşılaşmamıştım ve Burak a içimdekileri dökünce rahatlamıştım.Kendimi güvende hissediyordum.Belki de oyun bitti.Gülümsedim çünkü düşüncesi bile güzeldi.

-ANahtarım çantamday dı tabi ya."

Kalmıştım evin önünde  nasıl yapacaktım şimdi?Biraz etrafa baktım ve çantam duvarın üstünde duruyordu.Ama bu nasıl olur?İşte belliydi.O PİSLİK yapmıştı.Hemen koştum ama korkuyordum ya biri bana bi şey  yaparsa.Ne olursa olsun zaten artık.Ölmeyi göz alacak kadar bıkmıştım ya zaten.

Çantamı alıp anahtarı küçük cebinde bulmak ümidiyle baktım ve yaşasın ordaydı hemen kapıyı açtım ve içeri hızla girip kapadım.Oh be içerde beni bekleyen bi süpriz yoktu.Artık her şeyi çok ince düşünecek kadar olmuştum.Çantamı sehpanın üstüne koyup.Mutfağa gittim biraz su içip duşa girdim.Toz pembe bi tişört ve bol bi siyah eşofman giydim.Saçlarımı topuz yapıp oturma odasına gittim.Rahatlamış bi vaziyetle koltuğa oturdum.Çantamı önümdeki sehpa nın üstünden alıp içini açtım.Tam "Nolur bi şey çıkmasın " derken.

DOĞRULUK Mu CESARET Mi?Where stories live. Discover now