DOĞRULUK Mu CESARET Mi?

Bölüm 24

Burak

Kafamı çevirip yerde yatan birçok kurşun yemiş vücuduyla hareketsiz ve baygın bi şekilde kalan adama bakıyordum.Peki bu nerden çıkmıştı.Yoksa bu PİSLİK miydi?O olabilir miydi gerçekten?Ayağa kalktım avucumda bulunan bilekliği cebime koyup Asuman a çevirdim bakışlarımı.

-Kim bu?"

Asuman bana baktı iki üç saniye sonra yutkundu.Adama tekrar bakıp bana çevirdi bakışlarını tekrar.Biraz söylemek istemiyordu sanki.

-Amirim...şey..sanki bu o şey.."

Bi kaç saniye bakışlarımı duvara dikip sessiz kaldım.Sonra derin nefes alıp tüm sinirle yerde yatan pisliğe baktım.Elimle tişörtünün yakasından tutup kendime çektim.

-Uyan lan ağzına sı*tığım uyaaan!!!"

Gözlerim dolmuştu o kadar sinirliydim ki etlerini teker teker parçalamak istiyordum.

-Uyansana lannn kimsin lan sen kiiim!!

Ayağa kalkıp karnına tekme atıyordum sayısızca Aklıma Ela nın çaresizliği bana anlattıkları onun dertli hali,çaresizce çırpınışı...Mahvoluşu..

yüzüne yumruklar atıyordum...Üstünden arabayla geçmek istiyordum ve vücudunu testereyle kesmek.

-Amirim yeter.."

Kolumu çekip o PİSLİKTEN uzaklaştırdı beni Asuman.

-Ölmüş zaten.."

Ölmüş olduğunu tahmin ediyordum ama bu Ela yı nasıl bulabileceğimizin tek çaresiydi ve o da ölmüştü.

-HAYIR YA HAYIRRR!!!!LAN APTAL P*ç !"

Duvara tekme atıyordum en sonunda ağlamaya başladım.Öfkem mi daha fazla ağır basıyordu yoksa üzüntüm mü bilemiyordum.Göz yaşlarımı silip Asumana baktım.

-Şu adamın ceplerine bakın.."

Asuman kafasını salladı ve bi ekipten Mehmet incelemeye başladı ve cebinden eskimiş bi kağıdı bana uzattı.

Herkes meraklı gözlerle kağıda bakıyordu.Ben de aşırı merak ediyordum.Kaşlarım çatık bi şekilde kağıdı hızlıca açtım.Siyah mürekkeple yazılı uzun bi yazı vardı.

Seslice okumaya başladım yazıyı.

-Eğer buraya kadar geldiysen ya bi kişi daha feda edilmiştir eğer feda edilmedıyse  dünyanın en şanslı insanısındır .Feda edilen kişileri mi bulmak istiyorsun?Acele etme...Farkettiysen "OYUN BİTTİ" demiştik..

            OYUN daha YENİ başlıyor...Önünde oldukça uzun bir zaman olacak...O feda edilenlerin hepsi hayatta...AZ ZAMANLARI Kaldı desem ne hissedersin? Sadece bekle.."

Kağıdı buruşturup cebime koydum.Öfkeden gözüm dönmüştü.

-Alın şunu!"

Asuman bi kaç telefon görüşmesinden sonra bulunduğumuz yere otopsi inceleme ekibi geldi.Şeritlerle o pi*in etrafını sardıktan sonra incelemeye başladılar cesedi kaldırıp araca götürdüler.

Ah tabiki!Gazateciler...

Onlar bana yaklaşırken o kameraları alıp atmak istiyordum kafalarına.

İyice yaklaştıklarında kaşlarım çatık bi şekilde onlara baktım.Elinde mikrofon ve arkasında kameraman arkadaşı olan kız bana bi kaç soru sordu ve hiç susmuyordu.

-Meraba sanırım sivil polissiniz tam olarak burda ne gerçekleşti?"

Derin bi nefes alıp verdim..Gerçekten dediklerim izleyicileri belki de dünyayı sarsacaktı.Ya da "milleti kandırıyorsunuz" gibisinden hakaretler alacaktık.