A Boy's Diary

Dinsdag 23 juli 2013

Dinsdag 23 juli 2013

Dagboek,

Het is eindelijk vakantie. Geen gezeur aan mijn kop. Op school dan. Ik zit nu thuis. Anastacia zit op mijn schoot. Ze kijkt me met een lieve glimlach aan. Waarom lachen alle baby's meestal zo schattig?

Ik heb Selena vandaag gevraagd wat ze van me vind na school. Ze zei dat ik een aardige en lieve jongen ben. Daarna vroeg ze waarom ik dat vroeg. En ik zei als antwoord wat ik bijna altijd als antwoord zeg. Gewoon. Ze wou nog wat zeggen, maar toen werd ze gebeld. Dus die telefoon heeft me uit een ongemakkelijke situatie geholpen.

Ik weet al wat ik in de vakantie ga doen. De begravenis van Papa, Verjaardagen van familie, en vooral luieren. In de vakantie komt Selena ook langs. Ze gaat me helpen met vecht technieken. Ze zegt dat vechten niet draait om kracht, maar om verdediging en kracht in iemands nadeel gebruiken. Ze weet meer af van vechten dan een heleboel jongens bij mij op school.

Ze weet ook af, over papa. Ik wil eigenlijk graag weten hoe papa dood is gegaan. Ik wil het gewoon weten. Mag ik het wel weten? Mama zegt van niet. Ze zegt dat het mijn zaken niet zijn. Maar dat is belachelijk. Ik ben de zoon van mijn vader. Dus ik heb wel een deel met zijn leven te maken. Dus feitelijk zijn het ook mijn zaken.

Gisteren had ik eigenlijk een vreemde droom.

Het leek een paradijs. Iedereen was daar gelukkig, iedereen was gul, iedereen gunde elkaar alles.. Iedereen had respect voor elkaar, geen oorlog.. Maar er gebeurde iets waardoor alles zwart werd. Duisternis. En alweer, kwam naar mij een klein fonkeltje vliegen. Hij leidde mij naar het licht. Uit de duisternis. En ineens was ik terug bij mijn andere droom. Ik stond weer voor een gouden poort. Maar dit keer leek het veel groter. Het fonkeltje leidde me naar de poort toe. Er kwam een man met witte kleren naar mij toe gelopen. Hij wreef over mijn haren. Ik weet niet precies wie het was. Maar hij kwam me bekend voor. Ik vroeg wie hij was, maar hij bleef zwijgen. Ik vroeg of ik dood was, en hij schudde zijn hoofd. Ik wist eigenlijk niet dat hij me kon horen. Ik vroeg waarom ik daar was, en hij knipte met in zijn vingers. Ik stond ineens in de woonkamer en kom zelf zien. Ik lag op de grond terwijl ik met een bloed neus op de grond lag. Ik weet wanneer dat was. Toen was ik 9. Ik liep naar mezelf toe. Ik zag mij als 9 jarige met de zelfde man, die zei dat ik niet dood was, hand in hand weg lopen.  terwijl ik tegelijk ook op de grond lag. Ik weet het weer. Daar ken ik hem van. Ik zag hem eerder. Het leek  alsof ik toen een geest was. Ik liep mij en de man achterna. Ze ging met een wolk naar boven en ik volgde ze. Ik hoorde kleine ik allemaal vragen stellen. Of ik dood was. Waar ze/we heen gingen, wie hij was.. Toen ze/we boven waren, werd alles ineens licht. Heel licht. Fel licht.

En toen werd ik wakker. Maar, wat betekent die droom? Ik begrijp hem niet. Hoezo zag ik me als 9-jarige? En waarom ging ik met die man mee? Was ik toen tijdelijk dood? Of wat? Ik begrijp het echt niet. Wat is het doel van deze droom? En waarom kan ik deze soorten dromen wel onthouden?

Ik stel te veel vragen.

Wie was die meneer? Ik heb hem eerder gezien. Was ik echt niet dood? Want volgens mij kan ik echt niet, helemaal met een wolk naar boven de ruimte. Ook al is het voor mij een gevoel dat het al 3x is geweesd. Ik vind het maar raar. Stel dat ik steeds tijdelijk een geest ben.

Oke, dat is gewoon eng.

Maar hoe kan ik dan naar het verleden? Het is een droom. Een droom is ook een illusie. Het is gebasseert op je gedachten. En belevenissen.

Dat 9-jarige stuk kan ik dan wel begrijpen, maar het stuk over geesten en het paradijs niet.

Ik ga toch niet niet steeds tijdelijk dood in mijn droom? En ik kan toch niet steeds in het verleden kijken om herinneringen op te halen?

Het is een droom Joshua. Doe niet zo raar. Het is gewoon een droom.

Maar als het gewoon een droom was, waarom zag ik die man dan voor de 2de keer? Mijn droom had iets te betekenen.

Niet te veel over nadenken.

Te laat, doe ik al.

In mijn droom leek ik, dood. Ik lag daar op de grond, al dat bloed, was ik dood? Ik snap het niet. Was het mijn fantasie? Hoe kon ik daar 3x zijn? Dat kan toch niet? Of wel?

Maar toen ik daar op de grond lag, leek het of ik heel veel pijn leed. Maar eigenlijk deed ik dat niet. Ik zag er eigenlijk best vredig uit. Mijn ik die met de man mee ging dan. Maar het leek wel of ik tijdelijk dood was. Kan dat? Nee, ik doe echt gestoord nu. Tijdelijk dood gaan bestaat niet. Nou het is nooit bewezen, dus is het niet waar, toch?

Oke, het blijft een droom. Gewoon een droom.

Een droom.

Lied: Emili sandé - Read all about it

Quote: Good design goes to heaven; bad design goes everywhere.

Ik weet niet hoe ik op deze quote en lied moet reageren.

Zucht.

Van Joshua