A Boy's Diary

12 september 2013

12 september 2013

Dagboek,

Altijd denk ik: "Waarom maak ik er niet gewoon een einde aan?"

Ja, waarom maak ik er niet gewoon een einde aan?

Altijd denk ik eerst wat ik er zelf van zal vinden.

Misschien zou het beter zijn.

In films zie ik vaak dat mensen die dood zijn, een beter leven leiden. Je ziet vaak dat ze in een wereld zonder pijn zijn.

Maar dat zijn maar films.

Ik zou willen weten wat er daarna zou zijn. Misschien zou er niks zijn. Maar dan ben ik ook verlost van de pijn van deze wereld.

Misschien zou ik een nieuw leven leiden op aarde. Dan ben ik weg uit dit leven, en kan ik opnieuw beginnen. Op zich lijkt me dat niet al te erg.

Maar misschien zou ik naar de hell gaan. De meeste mensen zeggen dat het daar slecht is. Is het slechter dan deze wereld?

Dan denk ik aan wat anderen zouden vinden.

Misschien zouden ze me missen. Misschien zouden ze verdrietig zijn. Misschien zouden ze teleurgesteld zijn. Misschien zouden ze boos zijn. Misschien boos op hun zelf. Misschien.

Maar misschien zouden ze me vergeten. Of blij zijn.

Het leven gaat na mijn dood wel door. Uiteindelijk zouden ze me vergeten.

Uiteindelijk gaan hun dood, en ben ik vergeten.

Misschien zouden ze me al vergeten voor hun dood.

Maar ik zal vergeten worden.

Papa is ook weg. Zou hij in de hell zijn?

Misschien zou hij nu opnieuw geboren zijn en leeft hij het leven van een klein jongetje.

Misschien zou hij weer gestorven zijn.

Als dier, of in de buik, of meteen na de geboorte, of misschien 3 dagen erna.

Of hij is in de hemel.

Ik weet het niet. Maar misschien zou ik na mijn dood bij hem zijn. En dan zou hij zijn excuses aanbieden.

Dat zou kunnen.

Maar misschien is hij in de hemel en ga ik naar de hell. En dan kijkt hij van heel hoog op me neer.

En hij zou me uitlachen.

Zucht.

Geen Quote en Lied vandaag.

Niet echt in de stemming

Van mij