A Boy's Diary

4 september 2013

4 september 2013

Dagboek,

Het leven is net het duisternis. Ja, duisternis. Er zijn maar 3 lampjes die van het duisternis licht maken.

De lampjes heten: Ohana, Vrienden, en Leven.

Ohana betekent Familie. Familie betekent dat je geen lid van de familie vergeet of verlaat. En niet verlaten zoals in verhuizen. Nee, zoals in buitensluiten, iemand niet meer als familie beschouwen.

De lampjes in de duisternis blijven altijd branden. Maar ze kunnen wel uit gezet worden. Bij de meeste levens blijven ze allemaal altijd branden. Tot het einde.

Maar bij sommige gaan ze een tijd uit en een tijd aan.

Bij sommige gaan ze vooraltijd uit.

Het lampje Ohana, gaat uit als je je niet meer veilig voelt bij je Familie. Als ze je in de steek laten. 

Het lampje Vrienden is uit als je ze niet hebt. En niet zoals Facebook-vrienden, nee echte vrienden. 

Meestal als die lampjes uit zijn, kan het lampje leven uit gaan.

Meestal gebeurt dat niet. Er zijn vaak mensen die je steunen. Die je helpen. Vaak.

Maar als die 2 lampjes uit zijn. Is het grootste deel van je leven duister. Net als je gedachte. Dan is de hoofdgedachte:

"Waaraan heb ik dit verdiend?"

Ja ik kan het weten.

En uiteindelijk is er een dag. Een dag dat alles te veel wordt. De woede, het verdriet, de pijn, de eenzaamheid..

En dan besluit je het lampje uit te doen. Je besluit alle lampjes te laten doven.

En dat is dan het einde.

Dit heb ik geschreven tijdens Godsdienst. We hadden het over levensvragen. Dus ik maakte een vergelijking met het leven. Het leven hoe ik het zie.

Lampjes leken me de beste keuze.

Bij de meeste mensen blijven uiteraard alle lampjes aan. En ze gaan nooit uit. Behalve als er iemand is die op het einde het lampje: leven uit doet. Dan doven ze automatisch allemaal.

Vandaag bij psychologie, vertelde de leraar dat: Als mensen ongeveer een maand vast zitten in dezelfde ruimte, en je elke dag zegt dat de gele deur, rood is, dat ze ook gaan denken dat het rood is.

Mijn gedachte maakte automatisch een vergelijking met pesten.

Als je ongeveer een maand lang, elke keer hoort dat je het niet waard bent, ga je vanzelf denken dat dat echt zo is.

Dat is eigenlijk bijna hetzelfde voorbeeld.

Totdat iemand gaat beseffen dat hij het wel waard is, moet je een maand lang zeggen dat hij het wel waard is. Totdat hij het geloofd.

Is dat wel logisch?

Quote: Feelings are much like waves, we can´t stop them from coming but we can choose which ones to surf.

Omdat deze quote volgens mij pure waarheid is.

Ik hou van vergelijkingen.

Lied: Thank you - MKTO

Omdat ik net als in het lied 'thank you' sarcastisch bedoel.

De generatie van nu is helemaal verpest.

Dank je daarvoor.

Heel erg bedankt, verkeerde voorbeelden.

Dank je.

Van Mij