"Yahu, tamam. Ne olmuş unutmuşsam gitar kılıfımı? Bekleyin geliyorum." Bana kötü kötü bakan arkadaş grubuma dilimi çıkartıp, tekrar okulun içine girdim. Bazen fazla unutkan oluyordum ama gerçekten yok etmem gereken hiçbir şeyi silemiyordum.
Islık çalarak ve birazda sekerek yürüyorken müzik odasının kapısını açtım. Saçlarımı karıştırarak kendimi odaya atmamla iki bedenin birbirinden ayrılması bir oldu. "Iy!" Jaehyun ve Mi-Cha'nın kızarmış dudakları bana ne yaptıklarını açıklarken ellerim havaya kalkmıştı. "Diyordum ki günüm niye iyi gidiyor, meğer siz ikinizi görmediğim içinmiş ama şimdi kesinlikle mahvoldu."
Gözlerini deviren ve aslında platonik olduğum adamı önemsememeyi deniyorken Mi-Cha ayaklandı. "Senin işin yok mu?" Alayla güldüm. "Benim işim var, görüyorsun ki gitar çalıyorum ve kılıfımı almaya geldim ama asıl senin işin yok mu?" Sorduğum soruyu kendim cevapladım. "Sevgilinle 24 saatin 22'sinde öpüşmek dışında, bir şeyin yok tabi."
Elimle kapıyı gösterdim. "Hadi naş naş, burası sizin yapmacık aşkınızla boka batıracağınız bir yer değil." Jaehyun soluklanmayı kestiğinde benim de nefesim kesildi ama belli etmedim. "Kendine gel."
Boynumu önce sağa sonra sola doğru kıtlattım. "Canım benim, eğitim için geldiğimiz yerde koklaşan sizsiniz ama kendine gelmesi gereken ben miyim? Tıpııış, çok beklersin!" Bu sefer ellerimi sertçe birbirine vurduğumda ikiside yerinde sıçradı. "Çıksanıza! Hadi!" Parmağımı boğazıma sokuyormuş gibi yaptım. "Yoksa geliyor kusmuk, bak yolda."
İkiside bana inanamayarak bakarken bir şey demediler ve sadece gittiler. Bense yüzümdeki ifadeyi boşverip kıçımı sıraya yasladım. Hiç dile getirmiyordum ama bende kırılıyordum ve hep onun yüzündendi.
Yemin ederim, çok kırılmaktan, kırılacak bir kalp bırakmamıştı. Küçük kırıklar ise tenimi yakıyor ve artık kanatıyordu. Dayanamıyor gibiydim, sadece oynuyordum.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
