MÜPTELA (Düzenlenecek)

Bölüm 37: "Fırtına Ve Yaprak"

Cem adrian - Sana sarılınca. 🌺

Hüzün kokulu bahçem.
Bu sonbahardada sen yoksun..
(Kübra Kaya)

Bölümü: HeraNyks Can parçam'a ithaf ediyorum. ❤

İyi okumalar. 🌹

Yüreğim bir okyanus misali dalga dalga.
En diplerde geziniyor.
En diplerde şuursuzca girdap besliyor.
En diplerde yıkıp darma dağın etmeye yemin etmiş..

Bir göğsün üstündeydi başım.
Şaşkın ve yorgun.
Zarar ve ziyanına nazaran, her şeyden saklanmış hazinesi, kalbi çırpınıyordu.
Sıcak göğsü hızla inip kalkarken bir elim yerde bir elim onun suretinde.

Göz kapaklarımın üstüne binmiş bir ağırlık gözlerimi açmama engel olurken, ağrı vuku bulmuş sağ kolumun sızısı ile yavaşça gözlerimi araladım.
Hava zifiri karanlık.
Toz ve duman kokusu burnuma dolarken ordanda genzimi yakıyordu.

Bir el gidiyor başıma.
Başım feveran.
Bir el gidiyor belime.
Belim kırık.
Göğsünden ayırıyor sonra o yabancı eller beni.
Bakışlarımız birbirini bulduğunda yüzü gözü dumandan belli belirsiz kararan bir çift kahveler, siyahıma selam veriyor.

"İyi misin?"

Endişe barındıran sesi kulaklarıma dolarken belli belirsiz başımı salladım.

İyi miydim?

Biraz önce ve bugün olanlar akla ve hayale sığmaz şeylerdi benim için.

Kandırılmış ve yüreğimi delik deşik etmişlerdi.
Sonrasında bir dehşet ile karşı karşıya kalmış ve bir cinayete şahit olmuştum.

Ben gerçekten iyi miydim?

Bilmiyordum.

Korhan yavaşça beni kendinden ayırıp ayağa kalktı ve benide tutarak yavaşça ayağa kaldırdı.
Sol elim hemen sağ koluma giderken bakışlarım bombaların esiri olarak  harabe olan ve yanan depodaydı.

Korhan yanımdan ayrılıp hızla Polat ve Nehir'in yanına gittiğinde bende bakışlarımı depodan çekip arkama baktım.
Nehir, Polat'ın kucağında hâlâ baygınken Korhan hızla yere eğilip Nehir'i Polat'ın kucağından alıp yüzüne düşen saç tellerini geriye doğru çekti.

"Nehir uyan bitanem. Nehir aç gözlerini."

Korhan, Nehir'in yüzüne hafif hafif vururken Nehir kısa bir süre sonra yeşil gözlerini yavaşca araladı.

"Abi." Dedi ve kurumuş dudaklarını ıslandırdı.
"Kurtulduk, kurtulduk dimi?"

Korhan hızla başını evet anlamında salladı.

"Kurtulduk Abim. Şimdi evimize gideceğiz. Bitti herşey."

Nehir, Korhan'ın sözleri ile rahat bir nefes alırken gözlerini yavaşca kapattı.
Korhan'ın bakışları Polat'a kaydı sonra.

"Sen iyi misin Polat?" Diye sordu.

Polat başını belli belirsiz salladı.
Katil bir insan şuan nasıl iyi oluyorsa oda o kadar iyiydi işte.
Katil sözü bile tenimi ürpertiyordu.
Mahir'in cansız bedeni gözlerimin önünden hiç gitmiyordu.

"İyiyim abi. Bundan sonra daha iyi olacağım."Dedi kısık sesiyle.

Korhan, Polat'ın yüzünde gözlerini kısa süreli gezdirdikten sonra Nehir ile birlikte yerden ayağa kalktı.